Zein da Musika Bulegoaren papera?
2015ean sortu zenetik izan du Jaurlaritzako Kultura Sailaren babesa, eta ez bakarrik ekonomikoa, baizik eta kontzeptuala eta filosofikoa. Sortu genuen lau elkarte azpisektorialek, denak musikari zuzenduak: Euskal Herriko Musikarien Elkarteak, Kultura Livek (aretoen elkartea), MIEk (musika industriak) eta Musikagileak-ek. Kanpora begira ez da aldaketa haundirik egon, baina barne estruktura indartu da. Orain, lehenengo aldiz Musika Bulegoak langile propioak dauzka kontratatuta; elkarte hauetako koordinatzaileak, 6 lagun ari gara lan taldean. Lehen zuzendaritzako kide ere baginen; orain, elkarte bakoitzeko zuzendaritzako kideak EHMBEn batu dira. Horrek barne egitura areagotzen du eta espero dugu egunerokotasunean eta jardueran islatuko dela. Helburuak asko dira, baina motzean, garrantzitsuena da, eta anbizio haundikoa da gainera, Euskal Herrian egiten den, sortu eta ekoizten den musikari babesa, laguntza eta sustapena ematea. Hitz potoloak dira.
Jaurlaritzari lotuta, Euskal Herri osoan eragin dezake?
Euskal Herria esatean, euskeraren eremu geografikoaz ari gara. Hor dauzka lan ardatz guztiak. Bazkideak ere Euskal Herri osokoak ditugu, eta beraien alde egiten dugu lan. Lan ardatz desberdin asko ditugu.
Zein dira ardatz horiek?
Argi daukagu formakuntza eta sentsibilizazioa giltzarri direla, hortik, edozein esparrutan, dena etortzen zaizulako. Zenbat eta formatuagoa eta kontzienteagoa izan publiko orokorra, hobe. Horretarako ekimen asko egiten ditugu, jarduera poltsaren bidez. Aurten 30.000 euro ditugu aurrekontu horretan. Honen bidez sektore osoari eskaintzen zaio aukera proiektuak gurekin partekatu ditzaten, eta guk, irizpide batzuk kontuan hartuta, babestu egiten ditugu: formakuntza, kontzertu didaktikoak, sustapena... Eta ez musikariari bakarrik; industria eta aretoei ere bai.
Hain zuzen, sektore desberdin asko biltzen ditu elkarteak, eta interes kontrajarriak izan ditzakete. Nola saihestu liteke baten alde egiteagatik bestea kaltetzea?
Erronka haundi bat hori ere bada. Kanpotik begiratuta ikusten da berez kontrako interesak dauzkaten eragileak mahai berean ari garela lanean. Hori da gure balioetako bat, merituetako bat. Ezinezkoa ematen du, baina azpimarratzekoa da ahalegin haundiarekin egiten ari den lana. Lehenengo gure artean elkar ulertu behar dugu, bata bestearen lekuan jarri eta zein behar dauden ikusi. Musika Bulegoak egiten duena da, eta oso ondo pentsatu genuen, amankomunean ditugun gauzen alde egin. Gustatuko litzaiguke Euskal Herriko sektore osoaren ordezkari izatea. Orain sektorearen zati haundi bat ordezkatzen dugu jada. Laginak denenak dauzkagu, eta oso potenteak. 500dik gora bazkide gara; batzuk musikariak, besteak musikagileak, aretoak, management arlokoak, disketxeak... Denetatik dago atzean. Horrez gain, bazkide independente eta autonomoak, lau elkarte horietakoak ez direnak. Bulegoa topagune irekia da edozein eragile musikari, musikagile, enpresa, autonomo edo sektorean aritzen den edozein eragilerena. Etor daitezela. Hori ere bada gure helburuetako bat.
Zer falta duzue denengana iristeko?
Komunikazio aldetik ahalegin potenteago bat egin behar dugu. Saiatu behar dugu iristen orain arte iritsi ez garen horiengana, eta interesgarriagoak izaten, Euskal Herriko sektore osoa hemen egon dadin. Anbizio haundiko helburua da, baina mentalitate horrekin egiten dugu lan.
Zein ekimen duzue orain esku artean?
Martxoan lehen aipatutako jarduera poltsa jarriko dugu martxan. Urtean 20-30 ekimen babesten ditugu. Basque Music markapean, adibidez, kanpo zabalkundea bultzatzen dugu; Etxepare Institutuak, Jaurlaritzako Euskadiko Soinuak programak eta EHMBEk ordezkatzen dugu. Musikarien eta eragileen lana ikusgarri egin eta azoka eta jaialdi desberdinetara joateko aukerak eskaintzen dizkiegu.?Beraientzat sortu daitezkeen aukerak izugarriak dira. Eta oso ondo ari gara lanean. Beti esan izan dut Euskal Herrian musikagintzan izugarrizko kalitatea dagoela, eta ez bakarrik musikari eta sortzaileen artean, baizik eta baita ere, eragileen artean: industrian, booking zerbitzuetan eta musika bulegoetan, disketxeetan, aretoetan... Musikagintzako profesional guztiak kalitate oso haundikoak dira Euskal Herrian. Celtic Connection jaialdian izan berri gara, eta aukera paregabea da norberaren lana erakusteko. Egia da, baita ere, han izandako arrakasta lotuta dagoela bakoitzaren kalitateari. Nahiz eta zubi asko eraiki, kalitatezko ezer ez bagenu, alferrik ariko ginateke. Baina harrera oso ona izan da.
Horrelakoetan ez al dira talde haundiak indartzen txikienen kaltean?
Hori ez da konpontzen erraza. Argi daukagu musikagintza oso profesio lehiakorra dela. Ez dago EHMBE sortu beharrik hori ikusteko. Baina denak batera gaudelako saiatzen gara dauzkagun perfil desberdinei aukera ematen. Bestalde, egia da guk ez dugula inoiz erabakitzen nor joango den batera eta bestera. Deialdiak sustatu eta zabaltzen ditugu, eta hauek irizpide batzuk izaten dituzte: Womex, Classical: NEXT, Monkey Week... jaialdietan antolatzaileek erabakitzen dute nor aukeratu. Oso kontziente gara profesio hau oso plurala eta anitza dela, eta bakoitzaren egunerokotasun eta lehiak desberdinak direla. Saiatzen gara denei aukera berdinak ematen.
Publikoak ere izango du zeresana, ordea, bat edo beste arrakastatsu egiteko. Esan izan duzu kontsumitzeko era asko aldatu dela. Zein erantzukizun du?
Dena lotuta dago. Ez da EHMBEren meritua, talde askok lehendik ere egin baitute lan ibilbide bat izateko. Ez da musikari izatea bakarrik: konposatu, musika egin, diskak grabatu, lana erakutsi... Lan izugarria dago atzean publikoak hori guztia ezagutu dezan. Baina publikoak bere gustuak ditu. Noski, zenbat eta gehiago entzun zerbait, sortzen duzu jakinmin bat, eta arrakasta haundiagoa da. Urte gutxitan asko aldatu da. Ez bazaituzte ikusten, ez zara existitzen. Ez baduzu sare sozialik, ez bazaude prentsan, irratian, telebistan... ikusgarritasunik ez duzu. Bestalde, nire iritziz, eta sektorean ikusi dudanaren arabera, dagoen kontzertu, musika jaialdi, jarduera eta programazio aukera eta horretarako dagoen publikoa desorekatuta dago. Begiratu zenbat lagun joaten diren kontzertuetara eta zenbat joaten ziren lehen; ebidentzia bat dago hor. Izugarrizko programazioa dago. Horren atzean dago, baita ere, gero eta musikari gehiago dagoela, eta gero eta errazagoa dela diska bat edo abesti bat egitea. Nolako irizpide eta zein kalitaterekin, beste kontu bat da.
Autoekoizpenera jotzea ez al da disketxe eta musikariaren beharren arteko desorekaren isla?
Musika sektoreak oro har izan duen aldaketa azken 20 urtetan izugarrizkoa izan da. Lehen kaseteak, biniloak, CDak... zeuden, eta saldu egiten ziren. Orain, nork saltzen du? Horri gehituta ekoiztetxe batekin egiten duzun kontratuaren baldintzak ez direla behar dituzunak, eta aukera duzula ekoiztetxea edo grabazio estudioaren gastua kentzeko, egin egiten da. Ez dut partekatzen, baina uste dut kriterio oso pertsonala dela. Musikariak ikusiko du zein kalitateko produktua egin nahi duen, nola babestua egon nahi duen eta nola plazaratu nahi duen. Dena den, orain errazagoa da diska bat, edo abesti bakar bat deskargatzea; legalki bada, hobe! Ba omen daude taldeak helburu dutenak abesti bakar bat egitea. Beharbada gertatuko da, baina ez dugu musika horrela ikusten. Musikak balio kultural bat dauka, ondare bat uzten dizu musikak eta kulturak oro har. Hori nolabait desagertzen ari da. Hainbeste aukera eta hain eskura, hain erraz izatearekin lotuta dago. Eta jaialdi asko doan. Ondo iruditzen zait, baina uste dut publiko zati batek ez duela horren balioa ikusten; doan denean, ez da baloratzen.
Joera haundiagoa dago zerbaiten alde kontzertuak antolatzeko, eta musikariari doan aritzeko eskatuta...
Izugarria da. Ni ez naiz musikaria, eta sutu egiten naiz. Norbaiti bururatzen zaio iturginari deitu eta ez ordaintzea??Zergatik eskatzen zaio musikariari doan jotzeko? Ez dut ulertzen. Testuinguru eta salbuespen asko egon daitezke. Musika kultura da, eta aldarrikapen bat egin nahi izanez gero, partekatzen duzun ideologia baten alde egin nahi izanez gero, oso ondo. Baina uste dut gutxieneko batzuk jarri behar direla; musikariak erabaki behar du, berari atera behar zaio doan jotzea, eta ez antolatzaileak eskatu. Horren atzean dago musikariak ez direla serio hartzen.
Horretarako ari da lantzen Artistaren Estatutua?
Musikaritik hasi genuen, eta irailaren 6an Madrilgo Kongresuan onartu zen zirriborrorako proposamenak praktikan jartzen hastea. EHMBE ari da orain lanean. Estatutuko aldarrikapenek eragile guztiei eragiten die; musikari eta musikagileen, sortzaileen estatutua da, baina sortzaileak ez dira ezer gainerako eragilerik gabe.
Zein dira aldarrikapenak?
Luze joko luke, baina motzean, fiskalitatearen aldetik eskatzen da artistak izan ditzala kotizatzeko eta lan egiteko neurri egokituak, profesiora egokituak. Musikari batek lan egiten du modu intermitentean. Agian udaran egunero, eta irailetik aurrera edo abenduan gutxiago, hilabete batzuetan bat ere ez. Kotizatu behar luke modu intermitentean, Frantzian bezala. Behar dena da araudi bat artista baten egunerokotasunari erantzuten diona.
Horrekin lotuta, Ikuskizunen Dekretua, tabernetako kontzertu kopurua mugatzea ez al da kaltegarria?
Oraindik ez dut aukera izan osorik irakurtzeko. Ateak Ireki plataforman honek sortu duen ezinegona ulergarria da. EHMBEtik honen gainean ez daukagu inolako iritzirik oraindik, aurrena ikusi nahi baitugu nola aplikatzen den. Ez gara posizionatu. Errealitate bat da, kontziente gara, entzuten ari gara eta egin behar duguna da itxoin. Uste dut zuhurra dela hau, eta ondo ari garela. Nire iritzi pertsonala da bati edo besteari galdetu erantzuna oso desberdina dela. Horretarako lizentziarik ez duten tabernetan, sorkuntzan hasierako pausuak ematen dituztenen kultura sortzaile giro hori beti egon da Euskal Herrian. Ez dio musikari bakarrik eragiten, baizik eta edozein diziplinari: antzerki, monologo, performance... Profesionalek esango dute ez dagoela ondo urtean 12 emanalditara mugatzea. Tabernariarentzat ere izango du kaltea. Bestalde, nolabait arautua egon behar duela pentsatzea logikoa da. Hemen nahasten dira bizikidetza, segurtasuna... Dena den, ez gaude ez alde ez kontra, itxoiten ari gara. Sailburuak esan zuen malgutasunez aplikatu behar dutela, eta ondo iruditzen zait. Malgutasun hori beharrezkoa da. Orain, udaberrian eta herrietako jaiak hasten direnean ikusiko dugu nola funtzionatzen duen.
Eskaintza haundia dagoela diozu, baina ondo banatzen al da geografikoki? Goizueta bezalako herri batean ba al dago nahikoa aukera?
Goizuetan badago izugarrizko aktibitate kulturala! Azaro kulturala izaten da. Uste dut herri txikietan, batez ere hiriburutik hain gertu ez daudenetan, aktibitate kulturala egotea nahi eta nahiezkoa dela. Harremanak sustatzen ditu. Goizueta Nafarroa da, eta lege hau ez dagokio, baina Gipuzkoako beste edozein herri txikitan lege hau aplikatzeak izugarrizko kaltea egingo lioke. Horregatik aztertu behar da kasuz kasu. Goizuetan bertan pintxo-potea bera onuragarria da, kalera atera, partekatu eta bizilagunak sozializatzera bultzatzen dituelako. Sozializatzea, kultur ekitaldi baten aitzakian, beharrezkoa da, bestela herriak hil egingo lirateke. Goizuetako fiestetan izugarrizko ekintzak daude, baina goizuetarrak ez dira abuztuan bakarrik bizi.
Euskararen eremuan eragin ahal izateko, erakundeen arteko elkarlana badago?
Hori gure esparrutik kanpo dago. Legeak batean edo bestean aplikatzen dira, segun eta zein organo administratibok aplikatzen duen. Nafarroan, adibidez, erabaki da 16 urtetik beherakoak joan daitezkeela kontzertuetara, guraso edo tutore batekin. Hemen ez dago onartuta, eta begira zein gertu gauden. Erakundeen arteko bitartekaritza ez da gure lana. Hori politika da eta gu kultura gara, nahiz eta eskutik doazen. Ezin dugu bitartekari lana egin, baina saiatzen gara gure sektorean sumatzen ditugun kezka, aldarrikapenak helarazten. Hor bukatzen da gure lana, eta nahikoa bada sektorearen pultsua hartu eta bozgorailu lana egitea. Orain musika sektoreak badauka mintzakide den elkarte bat, eta indar haundia dauka. Zenbat eta gehiago ordezkatu, gero eta indar gehiago daukazu eta zubi lana egiten dugu.
Zein dituzue aurtengo erronkak?
Komunikazioa hobetzea izugarrizko erronka da; sektorera hobeto iristea, iritsi ez garen azpisektoreetara iristea, eta interesgarriak ez bagara, zergatia jakitea. Era berean, formakuntza eta sentsibilizazio jardunaldiak areagotzea, kopuruz eta edukiz. Sektoreari interesgarri egiteko aukera zabaldu nahi dugu. Eta azkenik, Musika Bulegoa Sarietan geldialdi txiki bat egingo dugu. Hiru urtetan egin ditugu, eta gure proiekturik ikusgarriena izan da. Onura asko ekarri dizkigu, posizionatu gaituelako, hedabideek kasu egin digutelako eta jadanik ez garelako hain ezezagunak. Baina data kontuengatik arraro geratzen zaigu. Azaroan egiten dira, eta abuztutik irailerako proiektuak hartzen dira kontuan. Orain urte naturala hartu nahi dugu kontuan. Beraz, hurrena 2020ko otsaila edo martxoan egingo da. Hasieratik argi geneukan sariketa bat antolatu nahi genuela, Euskal Herrian hainbesteko kalitatea izanik errekonozimendurik ez zegoelako. Ez dira Euskal Herriko Musika Sariak. Gustatuko litzaiguke. Baina hau proiektu xumea da eta errespetuz ari gara, zein garen eta zein ordezkatzen dugun kontuan edukita. Izan dugu laguntza Jaurlaritzarena, Diputazioarena, Udalena... Baina Euskal Herriko Sariak egiteko behar genuke sektore osoaren onespena eta babesa, eta orain ez daukagu. Eta baita ere, erakunde publiko guztien babesa, urtero. Euskal Herriko Musika Bulegoa herrialde mailako proiektua da.
EHMBEko zuzendaritza:
Lehendakaria: Aitor Bengoetxea (Azpeitiako Sanagustin kulturguneko koordinatzailea).
Lehendakari-ordea: Jagoba Astiazaran (Musikagileak elkarteko idazkaria).
Idazkaria: Unai Moraza (Musikariko lehendakaria).
Diruzaina: Amaia Ispizua (MIEko lehendakari ordea).
Bokalak: Alvaro Sanz (ABS argi enpresa), Olatz Salvador (Musikari), Iñaki Otalora (Dabadaba), Mikel Urkiza (Musikagileak), Mikel Unzurrunzaga DJ Makala (Musikagileak).