Iruñan, Nafarroako Goi Mailako Musika Kontserbatorioan egin ditu Aritz Ostolaza Basurto hernaniarrak, saxofoiko jazz ikasketak. Ekainean egingo du karrera amaierako azterketa, eta lehenago, azterketarako prestatutako kontzertuarekin gozatzeko aukera izango da Hernanin.
Milagrosan emango du kontzertua, datorren ostiralean, hilak 26, 20:00etan. Bertan lagun izango ditu Alfonso de Miguel, bateria-jole murtziarra; Roman Cubelos kontrabaxu-jole aragoitarra; eta Ander Unsaga piano-jole bilbotarra. Sarrerak salgai daude dagoeneko, Zazpi euroan, Biterin.
Kurtso bukaera, karrera amaiera, kontzertua... Urduri?
Kontzertuarekin, ez gehiegi. Zaragozan eman ditut kontzertu pare bat maiatza hasieran, ikusteko nola funtzionatzen duen, eta soinua eta irudia grabatu eta irakasleari erakustsi dizkiot. Horiek ikusita, ez omen dago arduratuta.
Beste musikari batzuk
lagunduko dizute
kontzertuan. Zergatik hauek? Konfiantza garrantzitsua da?
Argi neukan hauekin jo nahi nuela, Kontserbatorioko kideak baitira. Bateria-joleak, Alfonso de Miguelek, duela bi urte bukatu zituen ikasketak, eta kontrabajistak, Roman Cubelosek, iaz; nere audizio guztiak tragatu ditu! Azkenean, lau urtetan jende askorekin jotzen duzu. Audizioetan, gure kasuan behintzat, guk bilatu behar dugu norekin jo. Gure artean moldatzen gara. Nik ere beste batzuen karrera amaieretan jo izan dut; lehengo urtean, kontrabajistarenean. Hauekin jotzen dut erosoen. Konfiantza ematen didate, lasaitasuna. Badakit nola jotzen duten eta zein profesionalak diren.
Kontzertua prestatzean,
gainera, kantu propioak ere sortu dituzu. Konposizioa ere ikasi duzu ala?
Zazpi kantuetako bost izango dira nireak. Hiru kurtsotan izan dut konposizio klasea, Iñaki Askunze irakaslearekin. Saxofoi-jolea ere bada. Big Bandeko zuzendaria da, eta jotzen dugun ia guztia berea da, edo berak egindako moldaketa. Saxo irakasleak, Alberto Artetak askatasun haundia ematen digu. Zorte haundia izan dut berarekin. Harentzat, karrera amaierako kontzertua da bakoitzak nahi duena egiteko; ahal dela, proiektu propioa, salgarria egiteko, etorkizunean segida izango duena. izaten dira beste irakasle batzuk, derrigortzen zaituztenak hainbat estilotako piezak jotzera.
Etorkizunera begira, orduan, diskorik grabatuko duzu?
Oraingoz ez daukat buruan. Lehengo urtean Eibarko gitarrista baten azterketan jo nuen, eta irakasleek berehala esan zioten egindakoa grabatzeko, eta abuztuan grabatu genuen.
Jazz ikasketak bukatzeko puntuan, zein balorazio
egiten duzu lau urte hauena?
Oso positiboa. Estatu osoko jendea ezagutu dut, jazza interesatzen zaiona. Bestalde, zorte haundia izan dut irakasleekin; Mikel Andueza ere izan dut irakasle. Aukera gutxi dago jazza ikasteko, eta filtroa oso haundia izaten da; gitarran 20 musikari aurkeztu, eta 3 bakarrik sartzen dira. Nere kasua, bestalde, berezia izan da. Gradu profesionalera, Donostiako Francisco Escudero Kontserbatoriora, bosgarren mailan sartu nintzen, eta orduan, Roberto Pacheco hernaniarra zegoen irakasle. Nahiz eta Klasikoa ikasten den bertan, Robertorekin aukera izan nuen jazz proba prestatzeko, comboetan sartzeko... Eta horri esker, Goi Mailako proba egin eta aurrenekoan sartu nintzen.
Eta ikasketak bukatuta, zer?
Argi daukat karrera amaitu eta gero gosea pasako dugula! Zortea daukat, musika eskola publikoetan lanean ari naizelako. Lanaldia haunditzea zaila izaten da, baina denak ibiltzen gara horrela. Argi daukat irakaskuntzan jarraitu nahi dudala, gustatzen zaidalako, nik ere irakasle oso onak eduki ditudalako, eta nerekin ere jendea pozik dagoelako. Hala ere, uztartu nahi nuke bestelakoekin. Irakaskuntzan prekarietatea dago, baina aldi berean, denbora librea uzten du. Iruñan ezagutu dudan jende asko bertan geratu da bizitzen, eta badaukagu buruan zer edo zer egitea...
«Postureo haundia dago! Donostiako Jazzaldian bai, milaka pertsona. baina Jazzaldian jo duen norbait jarri Altxerrin jotzen hiru aste beranduago; ez da inor egongo!»
Irakaskuntzan prekarietatea badago, eta jazz munduan?
Errealitatea da ez dagoela aukera haundirik. Gitarra eta bajuan orain sortu dute moderno aldeko prestakuntza, eta aitzakia da, instrumentu horietan ez dagoela besterik. Gure esperantza da hori aldatzea. Beharra badago. Gero eta gehiago aurkezten dira Goi Mailara. Guretzat, eta kulturarako, onena litzateke modernoa eta klasikoa aukeran egotea ahalik eta toki gehienetan, baina oraingoz, utopikoa da.
Hala ere, jazzak, modernoak, ez al du gero eta onarpen zabalagoa, gizartean?
Postureoa da! Donostiako Jazzaldian bai, milaka pertsona. Baina Jazzaldian jo duen norbait jarri Altxerrin jotzen hiru aste beranduago; ez da inor egongo! Hala ere, badago publiko fidela. Iruñan astero izaten dira kontzertua eta jam session.
Eta Hernanin, zer espero duzu publikoarengandik?
Espero dut jendea etortzea! Gurasoak eta... Milagrosa ez da haundia eta etorriko dela esan didan guztia etorriz gero, beteko litzake, erraz! Oraindik ez naiz hasi promozioa egiten, baina egingo dut!
Zuk zure musika tresnarekin joko duzu. Zure kideentzat ez da hain erraza...
Egia da atzera eta aurrera ibiltzen direla, baina horrela ere, ederki moldatzen dira. Elkar ezagutzen dute, harremanak egiten dituzte, eta badakite non, zeini, zer eskatu. Baina bai, ni nere instrumentuarekin oso pozik nago! Bi urte kosta zitzaidan lortzea! Bilatzen da soinu iluna, 50-60 hamarkadetako saxofoien soinuarekin alderatzen dena, eta egun, ez dira horrelakoak egiten. Vintage merkatuetan bila aritu behar izaten da, eta izugarri garesti saltzen dira garai hartako saxoak! Nik urtebete baino gehiago pasa nuen foroak begiratzen, interneten. Baina ez nuen urrutira joan nahi probatzera, irakasleen oniritzia ere bilatzen bainuen. Azkenean, Anduezak saldu zidan, baina nere irakasle izateari utzi zionean.
Soinu-tresnak, orduan,
ematen duena baino
garrantzia haundiagoa dauka!
Garrantzia badauka, baina esaten da, saxoan, arazoen %90 bokillatik atzera daudela. Nere tresna beste saxofoi-jole bati utziz gero, beste soinu bat aterako du.
Zein da, Ostolazaren soinua?
Ez daukat ezer definituta. Esaten da ona izaten dela, buruan soinu bat edo joleren bat eredu edukitzea, eta horren gainean, zure bidea egitea. Baina nik ez dut eduki erreferente garbi bat. Noski, gustatuko litzaidake soinu hobea edukitzea, hobetzea.
Soinua hobetzen jarraituko duzu txarangan ere?
Gero eta gehiago dira, Goi Mailako ikasketak eginda, txarangan edo kalean jotzen dutenak. Lehen sakrilegioa zen! Soinua txartzen omen zuen! Ni saiatzen naiz jarraitzen. Urtean zehar ezin izaten dut, baina udaran, gelditu gabe! Tolosako Iraunkorrak txarangan ikusiko nau, nahi duenak!