Asteartean zuk idatzi eta zuzendutako Marylin pelikula ikusteko aukera izango da Biterin. Askatasunari eta adiskidetasunari kantua dela diozu pelikula, eta paradoja hori garatzeko Marylin txakurra bihurtzen duzu protagonista. Zuk esana da, nagusiarekin bizi den txakurrak bizitza lotua duela; aldiz, eskaleekin kalean bizi denak askeagoa duela, zoriontsuagoa.
Marylin laburmetraian paradoxa hori azaltzen saiatu gara. Hau da, batzuetan egoera berak oso pertzepzio ezberdinak sortu ditzakeela izaki ezberdinengan. Dirudiena baino ohikoagoa iruditzen zait, batez ere, Ama Natura tartean bada.
Indar, Kira eta Aylaren omenez egindako film laburra dela ere zuk esana da. Zeintzuk ziren? Beti izan al duzu lotura haundia txakurrekin? Ondo moldatu al zara filmeko txakurrarekin?
Txakur izenak dira, bai, anaiaren Indar bulterrierra, koinataren Kira snawzerra eta gure bihotzekoa zen Ayla maitearena. Txakurrak betidanik izan ditut gustuko, nahiz eta gaztaroan horretarako aukerarik izan ez. Marylin filmeko txakurra, Pitxu, orain dela hiru urte bizi da gurekin, maitagarria da eta aktore lanetarako oso, oso prestua.
«Laburbira bezalako ekimenak oso
beharrezkoak dira; jendearekin partekatu ahal izatea oso aberatsa da»
Bizitza une batetik bestera aldatuko litekeela diozu eta horren harira, azken urteetan krisiaren eraginez askotan ikusitako istorioa bat kontatzen du Marylinek: arazo ekonomikoak, krisia,
desjabetzeak…
Orohar, ez gara jabetzen zeinen erraz alda daitezkeen bizi baldintzak, betiko bagina bezala funtzionatzen dugu normalean. Askotan, ordea, espero ez duzuna gertatzen da eta bere zain zeunden hori berriz desagertu egiten da. Maitasuna, lana, osasuna... Denak dira iheskorrak.
Filma ikusi eta gero, zurekin solasean aritzeko aukera izaten da. Orain arte, nola hartu izan du publikoak Marylin?
Nik uste, filmak jendea txakurrarekin mimetizatzea lortzen duela, eta horri eskerrak sortzen dela halako emozio berezi bat Marylinekiko.
Iñaki Beraetxe aktore lanetan ezagutzen dugu, Goenkale edo Mugalari telesaietan esaterako. Noiztik gidoilari eta zuzendari?
1999garren utean egin nuen lehenengo laburra Dabid Errastiren gidoi batean oinarritua Txerri Hankak. Gore puntu bat zeukan, ama-seme baten arteko erlazio inzestuosoa kontatzen zuen. Lekeition bigarren saria jaso genuen, eta ez da harritzekoa, izan ere, bertako apaizari, On Benitori, ez baizitzaion oso ‘egokia’ iruditu... jejeje
Beti euskeraz egiten al dituzu? Balore berezia ematen al diozu horri? Zergatik?
Orain arte bederatzi fikzio labur egin ditut, eta guztiak izan dira euskaraz, beharrezkoa dela iruditzen zait disglosia egoera honetan. Kimuak sailean, adibidez, baldintza hau jartzen dute Con el fin de facilitar la labor del jurado y ante la potencial presencia de miembros ajenos a la CAV, se recomienda presentar los cortos realizados en cualquier lengua distinta del castellano con subtítulos en dicho idioma. Jaurlaritzan ere, gidoiak errejistratzera eraman izan ditudanean, erdarazko itzulpena exijitu didate, baina gidoia gaztelaniaz bada, inork ez du euskaraz ezer eskatzen!
Marylin filma Lekeition aurkeztu zenuen. Durangoko azokan ere ikusgai izan zen… Eta orain, Euskal Herriko 30 txokotan jarriko dute Laburbiraren barruan. Zer suposatzen du
horrek zuretzat?
Eta filmarentzat?
Krisiaren aitzakiarekin, kulturako arlo guztiak daude ia suntsituta, asko erabat kixkalita; beraz, Laburbira bezalako ekimenak oso beharrezkoak dira une honetan. Jendearekin arte-lanak partekatu ahal izatea oso aberatsa da guztientzat.
Ba al duzu film labur
berriren bat momentu
honetan eskuartean?
Aste honetan bertan hasi naiz hurrengo laburra prestatzen. Jon Miranderen kontu batean dago oinarritua eta nik uste, lan polita egin genezakeela; beti ere, txukun eta merezi bezain zainduta eginez gero. Ea nola moldatzen garen ia sosik gabe (oraingoan ere, Karkar!) ekoizpen txukun bat egiteko!