Erreportajeak

«Erori gabe jaistea lortzen badut, bukatuko dut»

Kronika - Erredakzioa 2014ko abu. 25a, 02:00

Irailaren 26 eta 27an egingo den Espartathlon ultradistantziako karreran hartuko du parte Eva Esnaola atleta hernaniarrak; 36 ordu baino gutxiagotan, Atenas eta Esparta arteko 246km-ak egin beharko ditu. Estatuko lehenengo emakumea da, parte hartzen.

Herodoto izeneko his­toria­gi­leak kontatutakoaren arabera, Filipidesek egun bakarrean egin zituen, ko­rrika, Atenas eta Esparta arteko 246km-ak, K.a. 490 urtean greziarren eta persiarren arteko gerrara joateko. 1982an hori egin zite­keela frogatu zuten Britainia Haundiko indar armatuetako kide batzuek, eta hurrengo urtean, lasterketa sortu zen.
Bertan izango da Eva Esnaola atleta hernaniarra, irai­laren 26tik 27ra; Espai­ni­a­ko estatuko lehenengo ema­ku­mea izango da parte hartzen.

Lasterketa gogorra, eta gainera denbora baten barruan egin behar da, ezta?
36 ordutan. Eta gainera, kontrolak daude, 80km-ro gutxi-gorabehera; ez bazara bertatik pasatzen jartzen duten ordua baino lehen, kanpora.

Bertan parte hartzeko zein baldintza bete behar dira?
100km-tako karrera egina edu­ki behar duzu. Eta uste dut 24 ordukoa ere eskatzen dute­la. Nik hiruzpalau egin ditut; bi Bartzelonan eta bat, mun­dia­la, Polonian. Hemen ibil­bi­de edo ruta modalitatean aritu nintzen. Pistan ere ibili naiz; Espainiako errekorra daukat, 214km eginda. Edozeinek ezin du joan, ez. Ni Estatuko lehe­nenego emakumea izango naiz karreran parte hartzen!  

Zer egingo zaizu zailena?
Mendiak eta gauak beldurra ematen didate. Ostiralean goi­zeko 07:00etan hasiko da las­terketa, Atenasen, eta larun­ba­tean bukatu, 19:00etan, Es­partan. Hasi eta 140km-ra men­dia igo behar da, eta gai­nera, gauez. Eta mendia eta gaua ez dira nere espeziali­ta­tea! Ordu horietan estabili­ta­tea galdu egiten da, ilun dago, bakarrik zoaz... Baina behin 140km eginda erretiratzea ere! Entrenatzaileak esaten dit, erori gabe jasitea lortzen ba­dut, bukatzea lortuko dudala. Sekretua da xuabe hastea. Jende asko erretiratzen da karrera honetan!

«Errekuperazioan beti gertatzen zait lo gelditzea: behin ekipokoek afaria egin zidaten, sorpresa moduan, baina lo gelditu eta kalabazak eman nizkien!»

Jan, komonera joan... nola?
 Ez naiz gelditzen! Pixa egiteko bakarrik. Menbrilloak eta jelak eramaten ditut jateko, eta gauerako, linterna, fron­tala. Eta postuetatik kafea hartuko dut, seguru aski, edo salda. Gauean komeni da zerbat beroa hartzea. Gose greba baten modukoa da hau, modurik gordinean!

Laguntzailerik izango duzu bidean?
Keba! Idoia, nere ahizpa, ko­txe­an joango da ibilbidean ze­har, baina ezin du nere on­doan joan! Hala ere, es­ke­rrak! Dena antolatzen du be­rak: hegazkina, hotela, jatekoa...

Zein duzu helburua?
Helburua? Bukatzearekin, nahi­koa! Bakarrik joango naiz, karreteran ere bai, kotxeak ondoan dijoaztela! Autopista bat besterik ez dute moztutzen ibilbidean zehar, eta zu pa­satzera zoazenean bakarrik.

Nolakoa da horrelako proba bat egiteko entrenamendua?
Lehengo asteburuan, adibidez, Palentzian izan nintzen ma­ra­toi erdi bat eta maratoi bat egi­ten. Eta aste honetan gim­nasioan aritu naiz bi egune­tan, eta ondoren, korrika: egun batean, bi ordu eta erdi, hu­rrengoan hiru, gero lau... Lehengo batean 7 ordu egin nituen korrika. Baina egia esan, ez daukat ideia haundi­rik; entrenatzaileak, Regulo Martinezek esaten di­da­na egi­ten dut, eta aste ba­koitzean as­te horri dagokion entre­na­mendua zein den esa­ten dit. Ez dakit gehiago.

Errekuperazioa ere gogorra izango da...
Ba begira; beti gauza bera gertatzen zait, eta oraingoan ere seguru horrela dela. Ostiraletik larunbatera proba egin, eta igandean buelta, etxera. Astelehenean lanera. Beraz, larunbatean pott egingo dut. Normalean, lo gelditzen naiz. Baina lo benetan. Ezin esnatu. Behin ekipokoek afa­ria egin zidaten sorpresa moduan, baina lo gelditu eta kalabazak eman nizkien! Ez nintzen joan!

Nolatan eman zenuen izena?
Jesus Egimendiak sartu nin­duen ultrafondoan, eta le­hen­go urtean esan zidan: proba hau eginez gero, erretiratu zaitezke! Eta curriculuma bidali nuen.

Erretiratu egingo zarela esan nahi du horrek?
Ez dakit. Baina zahartzen ari naiz. Hezurrak nekatu egiten dira. Ni ez naiz konturatzen, baina entrenatzaileak esaten dit maratoi erdietara jaisteko. Nik, ordea, nahiago ditut maratoiak edo proba luzeak. Motzetan, hasterako bukatu egin behar! Hobeto kon­tro­latzen ditut luzeak; bakoitzak gure distantzia dugu.

Zer pasatzen da burutik hainbeste ordu korrika arituta?
Hasieran gauza asko: Naroa eta Sara bilobak, familia... Gero ez zara konturatzen. Ez da pentsatzen. Eta nik zortea dut; ez dut erlojua begiratzen eta ez zait luze egiten.

Kronika egunero, euskaraz eta doan jasotzen segi ahal izateko, Kronikakide gehiago behar dira, eta zer esanik ez, proiektu komunikatibo sendo eta profesional bat garatu nahi badugu.
Egin zaitez KronikaKide!