Orain dela 20 urte irabazi zenuen eskutan duzun urrezko domina hori. Nola gogoratzen duzu egun hura?
Sekulako emozioarekin. Gogoratzen naiz, bi urte lehenago, 1990an, munduko txapelketa irabazi genuela Kuban. Baina ni han suplente nintzen. Bartzelonan, berriz, ni eta Balerdi ginen titularrak, eta guretzat haundia izan zen, kristona.
Pelotan irabazi dituzun sarietan haundiena?
Dudarik gabe.
Belokik banaka, eta zuek binaka irabazi zenuten. Zuk eta Balerdik, iparraldeko Jusan eta Mutuberriaren kontra, 22-7. Nahiko erraz?
Uste baino errazago. Iparraldekoei bildurra genien, haiek beti fuerte egoten direlako. Baina frontoi bizia zen, eta dominatzen hasi ginen hasieratik. Partidua bera ez dut gogoratzen oso ongi, baina sentimendua bai. Oso urduri hasi ginen, presio handia genuelako irabazteko.
Presio haundia?
Bai. Pilota oso gutxitan izan da olinpikoa. Orduko hartan, Bartzelonan olinpikoa izan zen, exibizio modura eraman zutelako. Gu ginen faborito, eta presio handia genuen irabazteko. Aurretik, 1986ko munduko txapelketan iparraldeko bikoteak irabazi zuen, ezustean, eta gure selekzionatzaileek ez zuten berriz horrelakorik nahi.
Nola aukeratu zintuzten?
Konpetentzia genuen pilotarien artean, ea zein aukeratuko ote zuten. Eugi, Lejardi, Fernandez... Azkenean erabakigarriak izan ziren bi kontu: Batetik, Eugik debutatu egin zuela profesionaletan, eta beraz, ez zeukan jokatzerik. Eta bi, Federazio arteko Torneoa irabazi geniela nik eta Balerdik, Lejardi eta Azkarateri. Eta gu aukeratu gintuzten titular.
Gogorra izan al zen prestakuntza?
Olinpiada baino gogorragoa. Denbora asko pasa genuen olinpiadak prestatzen, eta luzea izan zen. Altsasun entrenatzen genuen, Iruñean ere bai, eta hainbestean behin, Bartzelonara joaten ginen. Hamabost egunean behin, asteburu pasa, denak elkarrekin, kontzentratzera. Eta udara hartan ez ziguten utzi partidu bat bera ere jokatzen!
Antton Ibarra zen entrenatzailea, Elgorriagakoa zen, eta hark lan ederra egin zuen gurekin.
Eta Villa Olinpikoa zer iruditu zitzaizuen? Gazte koadrila bat, etxetik kanpora, 12-13 egunetan...
Beno, nik 29 urte nituen ordurako. Ni nintzen gure taldeko zaharrena. Hala ere, bai, harrigarria da Villa Olinpikoa. Dirurik gabe ibiltzen ginen, pentsa. Bufetak gogoratzen ditut. Otorduetarako, bazen pabeiloi haundi bat, eta han aukeran, munduko leku bateko eta besteko janariak. Joan eta nahi adina hartu! Eta dena debalde. Eta jende pila bat batera eta bestera, jende famatua...
Famatuak, zein ikusi zenituzten?
Petrovic, adibidez, eta saskibaloiko gehiago ere bai. Carl Lewis-eta ez ziren han ibiltzen; haiek beste hotel batzuetara joan omen ziren.
Eta handik laister debutatu egin zenuen profesionaletan...
Bai. Eskulari enpresarekin debutatu nuen, eta hiru urte egin nituen profesionaletan.
Merezi izan al zuen?
Dudarik gabe. Pilotari guztientzat helburu handiena hori da, profesionaletan jokatzea. Hor jokatu nuen Capellanen kontra, Errasti, Urra, Zezeaga... Baina aitortuko dizut, askoz gehiago gozatu nuen afizionatutan.
Eta palmares ederra duzu gainera! Sakea ere ederra omen zenuen...
Moldatzen ginen bai. Afizionatutan ongi moldatzen nintzen. Sakea, eta gero egoskor xamarra izatea; erregalorik ez... ezkerrez ere nahiko ongi moldatzen nintzen...
Goizuetako eskola izango da! Zu ere handik aterea zara ezta?
Hala izanen da, bai! Bai, ni ere handik aterea naiz. Orduan Goizuetan pilota bakarrik zen. Juan Antonio Lekuona izan nuen lehenengo entrenatzailea, oroitzapen ederra dut.
Zuk zer uste duzu, pelotak olinpikoa izan behar lukeela?
Ez dut uste. Pilota oso leku gutxitan jokatzen da munduan: Kuban, Mexikon... Olinpikoa izateko baldintzarik ez du betetzen nire ustez. Polita litzateke, hori bai...
Palmaresa
- Nafarroako Herriartekoan Txapelduna: 1980-1983-1986-1990-1991 eta 1992
- Herriartekoa GAVN Txapelduna: 1986
- Espainiako Klubarteko Txapelduna, Osasunakin: 1983-1984-1987 eta 1988
- GAVN Torneoko Txapelduna: 1987
- Federazioarteko Txapelduna: 1989 eta 1992
- Europako Txapelduna: 1989
- Espainiako Openean Txapelduna: 1990 eta 1991
- Munduko Txapelduna: 1990
- Txapeldun Olinpikoa: 1992