[ELKARRIZKETA] Jose Manuel Cardenas Diaz de Espada:

Hogei donazio gutxiago izan dira, gutxi gorabehera, 2012­ko datuekin konparatuta: 373tik 355era. Ez da alde  haundia, berez, ezin da on­dorio jakinik atera; gripe epidemia batek adibidez, eragin dezake halako jaitsiera bat. Gainera, azpimarratu nahi dut, Hernani herri inportantea dela odol donazioei dagokienean, herritarren ko­laborazioa ona izan da beti. 

OMSek (Organización Mun­dial de la Salud) dio, herrialde garatu batean, 40-50 donazio egon beharko liratekeela urtean, 1.000 biztanleko. Be­raz, Hernanin 800-1.000 donazio arteko datua litzateke perfektua. Joan den urtean 755 donazio egin ziren, eta ez da datu txarra, ez bai­ta­go gomendatzen duten horretatik oso urruti. Azken bultzada bat nahikoa litzateke, herritarrak animatu eta helburua lortzeko.

Gaixoekin kontaktuan gaudenok, transfusioek du­ten efikazia ikusita, obligazioa dugu herritarrei donazioek duten ga­rrantzia transmiti­tzeko. Gure eskuetan da­goena egin behar dugu sekula odolik eman ez dutenei ani­matzeko; baina gure es­fortzu nagusia betiko odol emai­leen­gana zuzentzen dugu, donazioa esperientzia on bat bezala bizi dezaten.

Biek eskatzen dute esfortzu bat; orain artekoek, askotan eman dutelako eta besteek pau­su berri bat eman behar dutelako. Biak dira inportanteak eta esfortzua biekin egiten dugu.

Batetik bizitzan behin bizi beharreko esperientzia dela esango nie­ke. Sekula eman ez duenari esango nioke, ezertaz ezagu­tzen ez duen gaixo batentzat odo­la ematen den eguna ez dela sekula ahazten, bere biografian idatzita geratuko dela. Aka­so, ez du inoiz gehiago emango, edo akaso bai.  Baina bere bizitzako erre­gistroan beti egongo da odola eman zuen egun hu­ra. 

Bestetik esan, osasunean ez duela inongo eraginik, ez onerako eta ez txarrerako. Odola eman eta gero, berdin jarraituko duela, %10a ematen baita eta gizakiaren odolaren %25a reposoan edo atsedenean egoten baita. Be­raz, bere organismoak ez due­la antzemango. Osasun men­tala edo psikologikoa kon­t­uan izanda, pausu positibo bat da odola ematea. Nor­mala izaten da, odola eman duen donante batek lehen baino hobeto sentitzen dela esatea. Noski, ezertaz eza­gutzen ez duen norbaiti laguntzeko pausu bat eman du.

Eta azkenik, gogoratuko nieke, odol emaileak behar direla. Hernaniri buruz eman ditudan datuei erreparatuz gero, ez daude gaizki; baina odol emaile gehiago behar dira. Izan liteke odola emateak beldurra ematea, denborarik ez izatea, momentu aproposa ez topatzea... arrazoi legitimoak dira guztiak. Pertsona bat ezin da odola ematera behartu. Baina ez ematearen arrazoia ez dadila izan nahikoa donante badaudela. Odola ematen duten pertsonak behar dira, ez dago odola behar duen pertsona bati transfusioa egiteko beste modurik.

Aferasia odola emateko modu berezi bat da. Odola bere osotasunean eman beharrean, konponente bat ematen da, plasma edo plaketak. Eta ba­tzuetan, konbinatuta. Aparatu baten bidez egiten da eta sesioak odol estrakzio komunak baino luzeagoak izaten dira, ordubete ingurukoak. Donazio hau dagoeneko do­nante diren pertsonei eskain­tzen zaie; normalean odol mota konkretu bat edo ezaugarri bereziren bat izaten dute. 

Izaten diren heriotzetako %1a bakarrik gertatzen da leku egokian, organo donazio bat egiteko moduan; normalean, ospitalean. Kasu hauetan, familiarrei eskatzen zaie baimena hildakoaren organoak donatzeko. Momentu zaila izaten da. Hildakoak bizirik zegoela donante izan nahi zuela esana bazuen, tramite hori erraztu egiten da; eta donante karneta badu, oraindik eta gehiago. Horregatik garrantzitsua da, donante izan nahi duenak, pausu hori eman eta organo donante gisa izena ematea.