[ELKARRIZKETA] DAVID LOPEZ

Nola funtzionatzen du Sukaldavidek? Afari bat antolatu nahi dut eta...
Lehenengo egin behar den gau­za nirekin harremanetan jartzea da. Hori telefonoz edo e-mailez egin daiteke. Lehen kontaktuaren ostean, lana egin behar du­dan etxean geratuko nintzake eta janaria prestatzeko daukadan materiala ikusi. Menua, jen­de kopurua eta prezioa zehaztuta, egunean erosketak egin eta bazkaria edo afaria baino lau bat ordu lehenago, haren etxera janaria egitera joango nintzake. Jateko orduan, berriz, zerbitzaria etorriko litzake.

Denborarekin egin behar da erreserba?
Hobe da tarte pixka bat ematea, bizpahiru egun edo. Egu­nean ber­tan guztia zehaztea arrisku­tsua izan daiteke erosketak egiteko garaian, batez ere. Zenbait ja­ki aurrez eskatu behar izaten di­ra.

Bezeroak jatetxea etxean bertan izatea bezalakoa da.
Bezalakoa, ez. Hala da. Gaine­ra pertsonalizatutako zerbitzu­a eskaintzen dugu. Zu jatetxe batera joaten zarenean, zerbi­tzaria ez dago zure mahairako bakarrik, nahiz eta kalitateko jatetxe bat izan. Eta kasu honetan bai. Horrez gain, janariaren freskotasuna ziurtatzen dut. Ja­tetxeetan ez bezala, bezeroak ziurtasuna du. Ez dut lokalik janaria gordetzeko eta erreserba egin aurretik ezin dut jakin zer erosi. Erosketak eskariaren arabera egiten ditut.

Donostiara eta inguruko herrietara zuzentzen duzu negozioa.
Donostia erdigunetzat hartuta, Irunetik Zarautzerainoko eremua hartzen dut.

Sukaldavid zuk bakarrik daramazu?
Bai. Egia esan, ez dut inbertsio haundiegirik egin. Ez dut lokalik alokairua ordaintzeko ez eta aurrez janaririk erosteko beharrik. Besteen sukaldeetan egiten dut lan. Nire jantzia eta tresnak dauzkat, baina besterik ez. Erosi dudan bakarra, plantxa izan da. Agian, etxeren batean baliabide aldetik eskas dabiltza eta baliagarria izan daiteke.

Zer moduz doakizu?
Denbora gutxi daramakit eta hasierak zailak izaten dira. Zerbitzu berri bat da, jendeak ez nau ezagutzen... Hemen, gainera, ez dago halako zerbi­tzurik. Estatuan, Bartzelonan, Tenerifen, Madrilen... badira negozio antzekoak eta funtzionatzen dute, baina hemen ez. Kontua hastea izango da eta gero, ahoz-aho nire berri zabaltzea. Hemen horrek fun­tzionatzen du. Normala den bezala, jendea ez da fio. Pertsona ezezagun bat utzi behar duzu zure sukaldean lau orduz lanean eta ez da erraza.

Zehaztutako menuak duen prezioari, zerbitzuagatik, 150 euro gehitu behar zaizkio.
150 euro horiek zerbitzariaren lana eta nirea ordaintzeko dira. Menuaren prezioan, ordea, ez dut ezer gehitzen. Plateretatik ez dut ezer irabazten eta ongi beteta doaz. Bikote baten kasuan, adibidez, 150 euro izan beharrean, 90 eurotan utziko nuke. Kasu horretan ez nuke zerbitzaria eramango eta nik egingo nuke guztia merkeago ateratzeko.

Pertsonako bataz besteko prezioa zenbatekoa da?
55 euro ingurukoa. Platerik garestienak hartuta ere, 65 euro ateratzen dira gehienez.

Eskaintzen dudan zerbitzurako ez dut uste garestia denik. Janaria erosi, eraman, prestatu, zerbitzatu, jaso... guztia sartzen duzu edaria izan ezik.
Ez ditut behatzak harrapatu nahi edariarekin. Esaterako, ardoei buruz ez dakit askorik eta asko arriskatzea iruditzen zitzaidan. Pentsatu dudana da bi ardo eskaintzea, baina hoberena bezeroak berak eramatea da. Hori bai, zein nahi duen esango balit, erosteko prest egongo nintzake. Detaileak zaintzea ere gustatzen zait eta behar izanez gero, platerak ere eramango nituzke. Izan ere, begiekin jaten dugu.

Web orrialdeko kartan eskain­tza zabala dagoela ikus daiteke, baina beste zerbait jartzea posible litzateke? Adibidez, bixigua.
Bai, baina muga batzuk badaude. Esaterako, gehienezko jatun kopurua zortzian dut. Etxe bateko sukaldea ez da sukalde profesionala. Imajinatu zortzi laguneko erreserba dudala eta guztiek bixigua jan nahi dutela.Nola sartu behar ditut lau bixigu labe arrunt batean? Ezinez­koa da. Gainera eskaintzen dudan zerbitzuan ez dut nahi inor plateraren zain egotea eta sukaldari bakarrarentzat zortzi pertsonatik aurrera gehiegi da. Horrez gain, karta aurrez ondo pentsatuta dago eta dena plan­txan egiteko edo gisatuta jartzeko jakiak dira.

Nola definituko zenuke zure sukaldaritza?
Oso tradizionala da, eta sinplea. Saiatzen naiz ukitu bereziren bat ematen, baina oinarrian tradizionala da. Dena dela, Cadizen egon nintzen lanean denbora batean eta bertako jaki tipikoak ere sartu ditut. Izkira tortila edota presa iberikoa (txerrikia) esaterako. Azken hori hemen ez da oso ezaguna, baina oso haragi goxoa, samurra eta zaporetsua da. Bestalde, genero ona aukeratzeaz gain, saiatzen naiz plater bakoitzari behar duen denbora ematen. Sekretua kariño eta gustu pixka bat izatean dago.

Gaur lagunarteko afari bat egin beharko banu, zer gomendatuko zenidake?
Hasteko, Sinfonía de verduras a la plancha jarriko nuke. Egia ai­tortzen badizut, ni ez naiz barazki zalea, baina nire plateren artetik hauxe da gehien gustatzen zaidana. Izugarrizko platera da eta oso merke ateratzen da. Bigarren plater gisa, lehen aipatutako presa iberikoa jarriko nuke Pedro Ximenez ardoaren saltsarekin. Eta amaitzeko, postrea... ikusi duzu Adarraga tarta dagoela? Bestela, merkeago ateratzeko, arroz-esnea edo natilak egingo nituzke. Hori bai, nire ukitu bereziarekin.