Ezer baino lehen, zorionak! Pozik egongo zara lortutakoarekin...
Oso oso pozik, bai. Aurretik jokatu izan ditut finalak, txapelen bat irabazi ere bai, baina esango nuke hau berezia izan dela. Txapelketa zaila izan da guretzat, partidu gogor asko jokatu ditugu, tentsio haundiko momentuak bizi ere bai... Orokorrean ondo kudeatu ditugu egoera horiek guztiak.
Finala ere tentsio haundiko norgehiagoka izan zen, buruari eutsi beharreko une asko izan ziren.
Hala da. Andoni (Gaskue) eta biok ondo sartu ginen partiduan, eta abantaila polita lortu genuen hasieratik. 17-9 jarri ginen aurretik, baina ordutik aurrera, akats batzuk tarteko, gainera etorri zitzaizkigun berriro. Gainera, Andonik esan zidan eskua minberatuta zeukala, eta urduritasunagatik prezipitatu ere egin nintzen tarteka. Bukaeran berriro lortu genuen ondo eustea, eta ondo sufrituta iritsi zen txapela.
Horrelakoetan balio haundia izango du aurreko finaletako esperientziak, ezta?
Bai, balio du, baina orain arte jokatu ditudan finaletatik honetan iritsi naiz urdurien. Esperientzia hortxe dago, baina final bat beti da zerbait berezia eta berria. Gakoa da jakitea bai edo bai sufritu beharko duzula partiduko momenturen batean.
Sentsazio onekin iritsi zinen Labritera?
Buruari baietz esaten nion, baina kantxara atera arte zaila da jakitea benetan nola zauden. Ni ondo sentitzen nintzen, urduri ere bai, baina horrelakoetan normala da tentsio puntu bat sentitzea barrenean. Hasieran Andoni ere oso ondo ikusi nuen, eta horrek konfiantza ematen dizu partiduan sartu eta aurrera egiteko.
Kantxan tentsioa, baina harmailetan izugarrizko festa giroa...
Jokatu ditudan partidu guztietatik larunbatekoan zegoen giro ederrena. Frontoia beteta, inguruko jende asko... Andonik ere lagun asko eraman zituen Labritera, eta giroa paregabea izan zen. Hala ere, nik nahiko lan izan nuen kantxa barreneko lanarekin... Gero bai, afalorduan eta, gozatu genuen animatzera etorri ziren guztiekin.
Behin lanak ondo beteta, gozatzera.
Dudarik gabe. Beti ondoan dauden horiek ez dira ahaztu behar, baloratu egin behar da euren babesa. Momentu onetan asko egoten dira ondoan, baina txarretan baloratzen duzu nor dagoen benetan eta nor ez. Alde horretatik oso eskertuta nago nire inguruarekin: lagunak, familia, neskalaguna... Babes haundia ematen didate guztien artean, eta eurengatik izan ez balitz ziur nago ez nukeela txapela aterako.
«Txapelketa zaila izan da guretzat, partidu gogor asko jokatu ditugu, tentsio haundiko momentuak bizi ere bai... Hala ere, ondo kudeatu ditugu egoerak»
Ulergaitza da pilota. Aurreko urteetan baino gorabeheratsuago ibili zara ligaxkan, eta azkenean txapela jantzi duzu.
Ligaxka luzeko lehenengo itzulia izan zen bereziki txarra. Hasieran hiru partidu galdu genituen 22-19, eta horrek konfiantzan asko eragiten du. Hasierako jardunaldietan 22ra ez iristeak esan nahi du hurrengo partiduak irabazteko beharra duzula, eta eragin haundia du horrek jokatzeko moduan. Bigarren itzulia hasterako bagenekien oso oso ondo jokatu behar genuela, play offetara iristeko ia partidu guztiak irabazi behar genituelako. Lortu genuen egoerari buelta ematea, zazpi partidutik sei irabazi genituen, eta play offetan ere aurrera egin genuen. Askotan gertatzen da espektatiba haundiak jarri eta kontrakoa gertatzea. Dena edo ia dena galduta dagoenaren sentsazioa duzunean, aldiz, presioa kendu eta barruan duzun onena ateratzen duzu. Gure kasuan horixe gertatu da, behintzat.
Hortaz, txarretik ere ikasi duzue txapelketan.
Noski, noski. Beste urte batzuetan pasa izan zait ligaxkan ia partidu guztiak irabaztea, eta finalerdietan maila jaitsi eta kalera joatea. Aurten alderantziz gertatu da, onena eman behar genuen momentuan maila eman dugu, eta suerte puntu bat ere izan dugu aurrera egiteko. Horrelako txapelketa batean ezinbestekoa da zortea, askotan ez dagoelako dena zure emaitzen esku. Guri aldeko emaitzak atera zaizkigu orokorrean, eta horrek ere eraman gaitu txapela lortzera.
Lehenengo itzulia amaitu zenean esan izan balizute txapela jantziko zenuela, sinetsiko zenuke?
Ez dakit zer esan. Guk bagenekien ez ginela bereziki gaizki jokatzen ari, baina partiduko une garrantzitsuetan kale egiten genuen. Bagenekien hori zuzendu behar genuela, nahiz eta ez den erraza txapelketa martxan dagoenean zerbait aldatzea. Dinamikak oso garrantzitsuak izaten dira ligaxkan, eta bolada txarrei buelta ematea oso zaila izaten da. Andonik eta biok hitz egin genuen buelta eman behar geniola, eta konfiantza hori pixkanaka landu dugu. Txapela horrela lortzeak konfiantza haundia emango digu hurrengo erronkei aurre egiteko.
Zehazki zer landu behar izan zenuten egoerari buelta emateko?
Prestakuntza berbera izan da hasieratik bukaerara. Hala ere, buruarekin eta konfiantzarekin lotutako kontuetan topatu dugu gakoa. Dinamika onean zaudenean behatz puntarekin jota ere tanto izaten da; txarrean zaudenean, aldiz, ongi jo eta txapara joaten da pelota. Dinamika kontua izaten da askotan, eta horri buelta emateko burua da gehien eragiten duena.
Txapelketaro ikasten omen da zerbait. Zer erakutsi dizu aurtengo binakakoak?
Erakutsi dit momentu zailenetan edo itolarrian nagoenean jokorik onena ateratzen. Beste txapelketa batzuetan kosta egin zait hori lortzea, presioa sentitzen nuenean ez nuen onena ateratzen. Aurten, berriz, bizitako egoerak bizitzeak lagundu dit aurrerapausoa ematen. Etorkizunerako ere konfiantza haundia ematen dit horrek, egoera zailetan aurrera egiteko aukera badagoela ikusi dudalako. Sinetsi eta lanean jarraitu behar da horrelakoetan.
Txapelketa honek argi utzi du promozio maila ez dela txantxetarako kategoria.
Eliteko kirolean denek jokatzen dute ikaragarri. Zaila da partiduak irabaztea, eta are zailagoa txapelak janztea. Nik balio haundia ematen diot lortu dugunari. Askotan ez da ikusten txapel bat lortzeko pelotariak egin behar duen lana, baina argi ikusi da aurtengo txapelketako maila oso altua izan dela. Dario, Zabala, Senar edo Agirre bezalako pelotari haundiek jokatzeak beste puntu bat ematen dio txapelketari, eta gu ere hor egotea oso polita da.
Eta ez egon bakarrik, baita irabazi ere. Koska bat goratzeko aukera gertu ikusten duzu?
Beno, posible da, baina ez dago nire esku hori gertatzea. Nik nire esku dagoen guztia egiten dut egunero, lehenengo eguneko ilusio berarekin joaten naiz entrenatzera. Gure enpresan pelotari haundi asko daude, eta ez da erraza gora egitea. Hala ere, nik orain arte bezala jarraituko dut, ahalik eta maila onena ematen. Asko gozatzen dut pelotarekin, eta aukera bat iristen zaidanean aprobetxatzen saiatuko naiz.
Lehenengo eguneko ilusioa aipatu duzu, baina badira urte batzuk lehenengo egun hartartik. Zein da zure sentsazioa? Zertan aldatu da Salaberria?
Oso azkar pasatzen ari da denbora, eta hori seinale ona izaten da. Gauza askotan aldatu naizela iruditzen zait; gogoratzen naiz orain dela sei urte, debutatu nuenean, ume bat nintzela. Esperientzia falta nuen zentzu askotan. Momentu horretan pentsatzen duzu afizionatuetan bezala funtzionatuko duzula, baina gero frontoiak beti jartzen zaitu zure lekuan. Ibilbide honetan momentu onak eta txarxeagoak izan ditut, baina beti saiatu naiz erregulartasuna mantentzen eguneroko lanean. Finalak jokatu ditut, txapel batzuk irabazi ditut, eta esperantza da hemendik aurrera ere beste batzuk irabazteko aukera izatea.
Sei urte elitean mantentzea ez da lan erraza. Zer egin behar da hor jarraitzeko?
Garrantzitsuena errutina on bat eramatea da, astez aste ondo antolatzea eta zaintzea. Eliteko kirolak ez du sekula barkatzen, punttu bat jaisten baduzu segituan nabaritzen da, eta aspektu guztiak zaindu behar dira ondo. Frontoikoak, fisikoak, nutriziokoak, burukoak... Gainera, iruditzen zait kirola bera asko profesionalizatu dela azken urteetan.
Profesionalizatzearekin batera alor gehiago landu behar ditu egungo pelotariak, ezta?
Bai, eta ordu asko eskatzen ditu horrek, dedikazio haundia. Kirol gehienak askoz ere potentzia gehiagorekin jokatzen dira orain. Prestakuntza asko aldatu da, ez diot dena hobera aldatu dela, baina nabarmena da aldaketa. Pelotara askoz ere azkarrago jokatzen da orain, airez asko sartu behar izaten dugu, biolentzia askorekin jo behar da pelota, eta pentsatzeko tarte gutxiago izaten dugu pelotakada artean. Nik uste dut hori dela gehien aldatu dena.
Fisikoaz gain, azken aldian asko aipatzen da eliteko kirolarien buru osasuna. Nola daramazu zuk?
Nire prestakuntza talde batekin egiten dut, eta alderdi guztiak lantzen ditut; fisikoa, psikologikoa eta nutrizionala. Orain dela lau urte hasi nintzen psikologoarekin, eta oso gustura nago. Asko laguntzen du kirol arloan, baina baita eguneroko bizitzan ere. Nik uste dut denok behar dugula horrelako laguntza edo babesa, ez bakarrik gaizki gaudenean.
«Debutatu nuenetik sei urte pasa dira, eta asko aldatu naizela iruditzen zait. Ume bat nintzen orduan, esperientzia falta nuen. Momentu onak eta okerxeagoak izan ditut, baina erregulartasuna mantentzen saiatu naiz beti»
Goizuetara itzulita, hemen herriko pelotaria izateak badauka pisutxo bat, ezta?
Bai, beno, hemen pelotari haundiak izan ditugu. Olaizola anaiak, Jon Apezetxea... lehenago ere izan ziren oso jokalari onak. Herriko jendeak ordu asko sartu ditu pelotan, ez dago futbol zelairik, eta gehienek probatu dute kirola. Gainera, Aimar bezalako pelotari bat ateratzea oso gauza haundia eta zaila da, txapeldun haundi bat izan zen hura. Gu hortxe ari gara, lanean eta lehiatzen.
Herriko giro hori zer moduz daramazu? Ilusioa ere sumatuko duzu...
Ezagutzen nauten leku guztietan sumatu dut ilusioa, alde horretatik ezin naiz kexatu. Goizuetan bizi izan naiz txikitatik, lagunak bertan dauzkat, eta herrian beti erakutsi didate sekulako maitasuna.
Orain ere Goizuetako haur ugari ibiliko dira pelotan...
Garai batean agian gehixeago ginen, orain kirol asko dituzte aukeran eta futbolak kentzen dio pixka bat pelotari. Baina bai, herri txiki bat izateko ume asko dabiltza pelotan, eta iruditzen zait etorkizunean, gu telebistara begira gaudenean, beste batzuk ibiliko direla kantxan.
Buruz Burukoa aurkeztu zuten astartean, erronka polita daukazu aurrean.
Badauzkat bi hiru aste txapelketa prestatzeko, eta gogoz nago. Aste hau pixka bat lasaiago hartuko dut, denbora asko daramat partidu asko jokatzen, eta gozatzeko tartea hartzea ere garrantzitsua da. Hurrengo astetik aurrera gogo haundiarekin hasiko naiz Buruz Burukoa prestatzen. Ilusio haundia egiten didan txapelketa da, final batzuk jokatzeko aukera izan dut baina oraindik ez da txapelik iritsi. Ea aurten txapelketa ona egiten dudan, lehiakorra izan nahi nuke behintzat.
Asko aldatu beharko dituzu entrenamenduak?
Bai, aldatzen da. Orain karga pixka bat sartuko dugu, hanketako minez ibiliko naiz egun batzuetan, eta partidua baino astebete lehenago entrenamendu lasaixeagoetara itzuliko naiz. Buruz Burukoa oso exigentea da, eta garrantzitsua da frexko iristea partiduetara. Nire kasuan, gainera, askotan defentsa lanetan aritzea tokatzen zait, eta horrek asko eskatzen du fisikoki. Txapelak ematen duen energiarekin iritsiko naiz, baina hortaz aparte gauza asko egin behar dira ondo.
Helbururik jarri diozu zeure buruari?
Txapelketa on bat egitea da helburua, nire maila onena ematea eta lehiakorra izatea. Hori lortzen badut, badakit aukerak edukiko ditudala goran ibiltzeko. Lehenengo partidua oso gogorra izango da. Zentratuta hasi nahiko nuke txapelketa, eta ondorengoak etorriko dira gero.