Ikuspegi orokor batetik, nola dago CD Hernani?
Gu zuzendaritzan sartu ginenean, 2015 urtean, aurreneko batzarrean esan genuen, garrantzia eman nahi geniela klubeko sail guztiei. Futbola da herrian gehien hitz egiten dena, eta zuzendaritza futbolarekin lotzen dute. Baina beste sailek ere sekulako garrantzia daukate, eta hori azaleratu nahi izan dugu. Saiatu gara sail horiekin harremana sendotzen, eta uste dut lortu dugula. Orain, maiz biltzen gara beraiekin, eta gustora ari gara. Nahiz eta bakoitza bere aldetik aritu eta kirolek elkarri konpetentzia egin, guztiek nahi dituztelako gazteak beraien kiroletara erakarri, harreman oso ona daukagu, eta hori bultzatu nahi dugu. Azken batean, gure helburua da ahalik eta gazte gehienek kirola egitea. Hortik aurrera, lortzen badugu batenbatek ibilbide luzea egitea, primeran.
Zertan nabaritu duzue aurrerapausoa, bereziki, sail horiekin?
Batez ere, konfiantza gehiago daukagula gure artean. Lehen, harremana nahiko hotza zen, eta orain, konfiantzarekin biltzen gara. Edozein proposamen dagoenean, guztion artean lantzen dugu. Uste dut beraiek ere gustora daudela, gertutasun gehiago izanda. 2016ko San Joanetan txupinazoa bota genuenean, adibidez, sail guztiek bota genuen elkarrekin; eta 75garren urteurrena ospatzeko, batzorde bat sortu eta sail guztien artean antolatu genituen ekintzak, frontoian, atletismo pistan eta futbol zelaian.
«Tokatu zaigu Zubipen, epailea iraintzen ari direla ikustea. Eta horrelakoetan, pausoa eman behar duzu, beldurrak atzean utzita, eta ixiltzeko eskatu. Bestela, betirako geratuko da»
Futbolak dauka indar gehien, hala ere. Nola kudeatzen da, gainerako sailei ere futbolaren adinako garrantzia eman nahi izate hori?
Presentziarekin, batez ere. Niri, presidente bezala, gustatzen zait egotea sail ezberdinetan antolatzen diren ekintzetan. Atletismoko Adarraga Memoriala dela, Axeri Bila dela, frontoira ere bai noizean behin… Nire presentziarekin, babesa erakutsi nahi diet. Ez da bakarrik hitzez esatea, beste sailetara gerturatu nahi duzula. Bertara joan eta beraiekin egon nahi dut. Esku pelotan, gainera, badago guraso talde bat, lanean ari dena; eta beraiekin egotea ere gustatzen zait, gure babesa adierazteko.
Zein dira zuen erronkak, aurrera begira?
Ezin dugu emaitzei begira jarri eta pentsatu lortuko ditugunik izugarrizko lorpenak. Kirolariren bat ateratzen bada oso ona, zaindu eta babestuko dugu, eta eredua izan dadila atzetik datozenentzat. Gurea oinarrizko lana da. Lortu behar dugu gaztetxoak kirola egitera etor daitezela, hor nonbait porroak erretzen edo alperkerian egon beharrean; pena ematen dizu horrela ikusteak. Lortzen badugu gazteek 7 edo 8 urtetik 25 urtera arte egitea kirola, sekulako arrakasta da guretzat; hori da nahi duguna. Gazteek kirola egitea da gure helburua, eta beraientzako, onura haundia. Erakundeek ikusi eta baloratu behar dute, nolako meritua daukan klubean hainbeste gazte edukitzeak.
Gero eta gazte gehiagok egiten dute kirola?
Nik baietz uste dut. Bada adin tarte bat, 15 edo 16 urteren bueltan, gazte asko desmotibatu egiten direna, eta jarraitu dezaten egin behar dugu lan. Eta futbolean ez da gertatzen, baina bai atletismoan eta bai pelotan, emakumeek bereziki, adin batetik aurrera utzi, eta gero bueltatu egiten direla. Uste dut, bi sail horietan lan bikaina egiten ari direla. Futbolean, asko lehiatzen da, eta nekatuago bukatzen dute horretaz. Utzi, eta akaso exijentzia gutxiagoko kiroletan hasten dira gero. Baina atletismoan, esku pelotan eta palan, jendeak berriro heltzen dio, eta jarraitu egiten dute, baita oso helduak direnek ere. Atletismo pista ikusi besterik ez dago, Behobia gerturatzean, adibidez. Eta berdin pala txapelketak antolatzen direnean herrian; jende asko animatzen da, baita heldua ere. Zoragarria da egiten ari diren lana.
Lehiatik harago, beste balio batzuk ere sustatzen dira…
Bai, hala da. Uste dut lehia ona dela. Bizitzaren arlo guztietan daukagu, kirolean bezala ikasketetan eta abar. Eta bere neurrian, zoragarria da. Jakin behar da lehiatzen, irabazten eta galtzen. Eta hori ondo etorriko zaizu, eguneroko bizitzan ere. Baina lehiatik aparte ere, gauza zoragarriak daude. Ikustea gazteak nola ari diren frontoian, edo atletismo pistan elkarrekin korrika, oso polita da.
Emakumeak aipatu dituzu, eta zuek garrantzia ematen diezue berdintasunari eta emakumeen kirolari. Nola landu duzue?
Beraien ondoan egonda, denerako. Komunikazio talde bat ere osatu dugu, eta gizon eta emakume bana dauzkagu bertan lanean; ederra da bere ikuspuntua izatea. Kirol zuzendaritzan berdin, gizon eta emakume bana dira, eta bi generoetako taldeei garrantzia bera ematen diegu. Ez da hor utzi, eta noizean behin galdetzea zer moduz ari diren. Aurten, adibidez, ikusi dugu neska gutxi apuntatu direla futbolean. Boladak izaten dira. Baina hori ikusita, berehala sortu genuen batzorde bat, nesken futbolaren arduradunekin eta zuzendaritzako kideekin, zerbait egin eta neska gehiago animatzeko. Garrantzia ematea ezinbestekoa da, eta sentitu behar dute gure babesa.
«Errugbi taldearekin ari gara lanean, bi zelaiak altxatzeko proposamen bat osatzeko, uholdeen arazoa konpontzeko»
Protokolo bat ere ari zarete lantzen.
Bai, Udalarekin elkarlanean ari gara, eraso sexisten kontrako protokolo bat prestatzen. Klubean deialdia egin genuen, eta zuzendaritzaz gain, entrenatzaile eta jokalari asko azaldu ziren. Ainhoa Azurmendirekin aritu ginen ekarpenak egiten eta zirriborro bat prestatzen; eta Udalaren ekarpenekin, azkeneko pausoak falta dira. Oraingoz, Zubiperako da protokoloa, baina Udalaren asmoa da, herri osora eta kirol guztietara zabaltzea. Honekin hasi ginen, joan den urtean Eibarren guraso batzuekin izan zen iskanbilaren harira. Zerbait egin behar genuela pentsatu genuen, eta Udalarekin hasi gara. Horrelako gauzak, zoritxarrez, futbolean ikusten dira gehien, eta berehala zabaltzen dira hedabideetan. Guri horrek min haundia egiten digu, gure lana zalantzan jartzen baita, eta ez daukagu horrekin zerikusirik. Baina egia da, guk hemen hasi behar dugula lanean, eta garbi utzi, horrelako jokabideak ez ditugula onartuko.
Zubipen bizitu duzue antzeko egoerarik?
Nik behintzat ez ditut ezagutu. Epailearen kontrako irainak eta errespetu faltak bai, baina eraso sexistarik ez.
«Atletismoan eta palan, lan zoragarria egiten ari dira. Utzi duen jende asko, emakumeak bereziki, bueltatu egiten da»
Epailearena aipatu duzu…
Bai, tokatu zaizkigu egoerak. Epailea iraintzen hasten dira, eta kasu batzuetan, baita jokalariak ere. Eta horrelakoetan, beti egiten duzu zalantza, ikusle horri zerbait esan edo ixilik geratu. Baina pausoa eman behar duzu, zure beldurrak atzean utzita. Hori ez dut onartzen, eta zerbait egin behar dut. Joan pertsona horrengana, eta esan ixilik egon dadila, nahiz eta ezaguna izan; askotan, gutxien esperoko zenuen pertsona. Baina pausoa eman behar da, bestela betirako geratuko baita horrela. Agian zurekin haserretuko da, baina zuk postura hori defenditzen baduzu, kontsekuentea izan behar duzu. Eta zoritxarrez, bizpahiru aldiz tokatu zait hori egitea.
Emakumezkoen kirolera bueltatuta, aurrerapausoak eman dira?
Bai, eta uste dut eredu izan behar dugula. Emakumezkoen taldeak izanda, zabaldu behar dugu, eta animatu neskak kirola egitera. Gustatuko litzaidake entrenatzaile eta zuzendaritzako kide gehiago izatea emakumezkoak, eta horretara animatu nahi ditugu.
Nesken futbolean bezala, gainerako sailetan ere aipatzen dute, gazteen beherakada.
Guk Udalari eskatu genizkion datuak, jakiteko zenbat gazte dauden Hernanin. Eta datuak ikusita eta guk dauzkagunekin konparatuta, konturatu gara beste arazo bat ere badagoela: ez dagoela hainbeste haur eta gazte Hernanin. Gero eta gutxiago dira, eta hori da arazo nagusia.
Emakumeen artean zehazki, akaso palak eta atletismoak daukate arrakasta gehien.
Bai, baina haiek ere ez daude pozik. Palan, izan zuten igoera bat, eta orain hortxe ari dira, mantentzen. Helduekin daukate arrakasta haundia. Eta atletismoan berdintsu, helduen artean asko dira animatzen direnak. Gazteen artean, bada garai bat, 20-22 urterekin, utzi egiten dutena, eta gero bueltatzen dira, 30 edo 35 urterekin. Atletismoa gogorra da praktikatzeko, indibidualagoa delako. Taldean entrenatzen dute, baina bakarrik ere egin behar dute lan. Eta hogeita piko urterekin jarraitzea, ez da erraza. Gazteagoa zarenean eta taldetxo baten babesa daukazunean, jarraitzen duzu. Baina adin batetik aurrera, gertatzen da zure ingurukoek uzten dutela, eta bakarrik geratzen zarela. Meritu haundia dauka hor jarraitzeak.
Bola da, gutxien gogoratzen garen saila…
Jende heldua da praktikatzen duena, baina gazteen artean galdu egin da. Badauzkagu bolatokiak, eta asko gainera. Baina behera egiten ari da. Oraindik ere, klubekoek jarraitzen dute lanean, txapelketak antolatzen eta jokatzen. Eta bolako bi arduradunekin, oso harreman ona daukagu. Gainera, urtero egiten dugu bazkaria, sail guztietako arduradunekin. Bolakoak ere etortzen dira, noski, eta harrotasunez esaten dute, beraiek ere CD Hernani direla. Baina gazteen artean, ez dauka jarraipenik. Zaila da, eta ez dakigu zer egin daitekeen, bultzatzeko.
Sail guztietan, instalazioetan beharrak dauzkazue. Zubipen, uholdeen arazoa dago.
Zubipen bi arazo nagusi dauzkagu. Aurrenekoa eta haundiena hori da, uholdeena. Eta bigarrena, txikia geratu zaigula, bai zelaiei dagokienez, eta baita aldagelen ikuspuntutik ere. Zahartuta geratu dira, eta arazoak dauzkagu, guztientzako aldagelak eskaintzeko. Epaileen kasua bera: lehen denak ziren gizonezkoak, baina gero eta gehiago dira emakumezkoak, eta beraz, beste aldagela bat behar dugu. Oso mugatuta gaude.
Nola dago uholdeen gaia?
Gu errugbikoekin ari gara lanean, proposamen bat osatzeko Zubipe eta Landare altxatzeko. Orain zelaia dagoen pisua erabili aparkaleku bezala, eta gainean jarri zelaia. Hori eginda, bi arazo konponduko genituzke batera: aparkaleku faltarena eta uholdeena. Zuzendaritzan sartu eta berehala, bilera bat egin genuen Udalarekin eta errugbikoekin. Eta guk proposatu genuen hemendik mugitzea, eta beste toki batean eraikitzea zelai berriak. Baina ez ginen ados jarri. Beraiek nahiago dute hemen jarraitu, eta uste dut azkenean hori dela egokiena; hemen jarraitzea, baina konponbide bat bilatuta, noski. URA agentziak ez du baimentzen ibaiaren horma haunditzea, eta beste zerbait egin beharko dugu. Hori ari gara lantzen. Zelaiak altxatuko bagenitu, gainera, egingo genituzke zelai gehiago, Zubipe eta Landare artean; eta toki faltari aurre egin. Izan ere, entrenamendu ordutegia egunero dago beteta, 17:00etatik 22:00etara. Errugbikoak ere etortzen dira, tokirik ote daukagun; eta posible bada, uzten diegu zelai txikia, baina ez daukagu gehiagorako. Santa Barbara Harrobiaren prozesuan, proposatu genuen frontoi bat egitea, eta zelai bat, bi taldeok konpartitzeko. Baina Udalak ez zuen horrelako obrarik onartzen.
Frontoiarekin ere espazio arazo bera dago, ezta?
Noski. Pelotan gertatzen da, frontoian ez direla kabitzen 22 jokalari, futbolean bezala. Lau ariko dira aldi berean, eta tokia aprobetxatuz, beste lau atzeko aldean. Baina pelotari gutxirentzako, behar duzu toki asko. Eta Hernanin, kiroldegikoa eta Ereñotzukoa bakarrik daude estalita; eta eguraldi onarekin, Tilosetan edo Latsunbeberrin aritu daitezke. Guk Udalari proposatu genion, estaltzea Latsunbeberriko frontoia, futbito kantxa eta tenis pista. Baina oso garestia zela erantzun ziguten, eta ezin zela egin. Posible zen urtero zati bat egitea, pixkanaka... Baina ez, ez zen atera.
Eta atletismo pistetarako ere, eskaerak egin izan dituzue.
Pistak daude, dauden bezala… Egin zirenetik, ez da ezer berritu. Gainera, modalitate batzuk entrenatzeko tokirik ez daukate. Mailu jaurtiketarako, adibidez, proposatu zitzaion zerbait Udalari, baina aurrekontua egin zuen, eta nik ez dakit oso ondo eginda zegoen; garestiegia zen, eta uste dut alternatiba merkeagoak bazeudela. Eta orain zain gaude, pista berritzen noiz hasiko, Hernani Erabaki prozesuan onartu bezala. Pista bera da aldatuko dena. Baina ikusi arte, ez dut sinistu nahi. Zubipen ere, duela bi urte onartu zen zelaiaren inguruan alde bateko hesia aldatzeko proposamena, eta oraindik zain gaude. Aurten, aparkalekua haunditzeko proposamena ere onartu da, Karabeleko bizilagunek eskatuta; baina URA agentziak baimena eman behar du horretarako. Udalak eskatu digu, Zubipe eta Landare arteko aparkalekuetara bideratzea jendea; eta jarri ditugu kartelak, eskatuz bertara joan daitezela, baina gehiago ezin dugu egin.
Uholdeen harira esan duzu, errugbi taldearekin ari zaretela lanean. Nolakoa da bi kluben arteko harremana?
Nik esango nuke oso ona dela, une honetan. Seguruenik, lehen ere ona izango zen, baina hotzagoa agian. Egin izan ditugu bilerak beraiekin, gai ezberdinen inguruan; eta entrenatzeko ere, ez dago arazorik. Zelaia eskatzen digute, eta libre egonez gero, hemen entrenatzen dute. Gainera, guretzako eredu dira. Egin duten lana sekulakoa da, eta gustatuko litzaiguke haien arrakasta izatea. Ez da Ohorezko Mailara igotzea bakarrik; zer nolako izena daukan gizartean. Gu ez gara iritsiko lehenengo mailara, noski. Baina herritarrak Zubipera horrela jaistea, partiduak ikustera… Gustatuko litzaiguke horretara iristea.
Klubaren ekintzetan, gauzak antolatzeko edo auzolanerako, inplikatzen dira gazteak?
Daukagu taldetxo bat, zoragarria dena. Eta ez bakarrik arazo potoloak daudenean etortzen direlako, uholdeak daudela eta alarma jotzen dugunean bezala. Edozein lan egiteko daude prest. Arropa garbitu behar dela? Etortzen da brigada bat, eta hemen aritzen dira dena txukuntzen. Proposamenak ere egiten dituzte. Orain, adibidez, futbol partiduak girotzen ari dira. Musika jartzen dute, mikrofonoa ere hartzen dute, eta giroa jartzen dute. Santo Tomasetan ere, postua jarri zuten, eta beraiek antolatu zuten dena. Eta komunikazioari dagokionez ere, biak dira gazteak, eta lan zoragarria egiten ari dira; bai kanpora begira, eta baita klubaren barruan ere. Gurasoen inplikazioa da faltan botatzen duguna. Esku pelotan osatu duten taldetxo horretan, primeran egiten dute lana; taberna kudeatu, sarrera kontrolatu… Futbolean, adibidez, gehiago kostatzen zaie gurasoei. Zerbait eskatzen diezunean, oso ondo erantzuten dute, baina taldetxo bat osatzea kosta egiten da. Errazagoa da gazteak mobilizatzea. Eta poza ematen du horrek: gazteak kirolean ikustea, eta baita lanean ere, edozertan laguntzen.
Entrenatzaile eta monitore ere, beraiek izaten dira askotan.
Bai, eta gaztetxoentzat eredu dira, gainera. Hori oso garrantzitsua da. Pentsa, ikusten duzunean zure monitorea txapeldun izan dela, edo ez dakit zein final jokatu duela… Klubean oso maila haundiko kirolariak dauzkagu, eta gaztetxoentzat hori polita da.