Denboraldia bukatu berri dute ipar martxan dabiltzan ‘Hernanikoek’, hala ezagutzen baitituzte lehiaketak dauden Espainiako txoko guztietan. Egun, Club Vasco de Camping Elkarteko partaide da taldea, 14 kidez osatutakoa. Pepelu Madina da entrenatzailea, eta Agustin Urretabizkaia, taldeko kapitaina.
Zapore onarekin, eta espero ez zituzten emaitzekin esan diote agur, aurtengoari: «igandean bukatu genuen denboraldia Elburgoko taldekako probarekin; bi talde aurkeztu genituen, eta lehenengo eta hirugarren geratu ziren».
5-6 lagunek, hasiera
Club Vasco de Camping elkartearen barruan daude iaztik, ordura arte, lagun-talde bezala aritu dira: «hasieran Hernani nordic walking taldea deitzen ginen, baina ez zen ezer ofiziala. Lagun talde bat ginen, bakoitza talde ezberdin batekoa».
Lagun giroan hasi baitzen dena: «2015eko udaran hasi ginen talde bezala, izan ere, 2015eko irailaren 11n Urnietan izan zen Gipuzkoako aurreneko lehiaketa. Pentsatu genuen polita izango zela bertan parte hartzea, orduan hasi ginen txapelketa hori prestatzeko entrenamenduak planifikatzen».
Hasiera batean 5-6 lagun ziren; orain, ordea, badira hamalau! Horien artean, zortzi dira hernaniarrak; bi bizkaitarrak eta beste guztiak, aldiz, donostiarrak.
Hernaniarrak, Espainia osoan zehar
Nahiz eta talde ofizial gisa eraturik ez egon, hasieratik ibili izan dira Espainian zeharreko lehiaketatan: «hemen, Euskal Herrian, ez daude txapelketa asko, urte osoan 3-4 karrera besterik ez».
Eta duela urte batzuk, zeresanik ez; hala hasi ziren Hernaniren izena Espainian zeharreko txoko guztietara eramaten: «kamixeta bat egin genuen eta horrekin joaten ginen». Eta orain ere mantentzen dute: «orain daukagu Hernaniren logoa atzean, eta jarri diogu Club Vasco de Campingekoa, aurrean».
Gainera, ondo ikusiak ere badaudela onartzen dute: «talde ona bezala gaituzte, ez emaitzengatik bakarrik, baizik eta daukagun giroarengatik, ikusten duten seriotasunagatik...».
Seriotasun hori, gainera, hasieratik transmititu dute: «hasieratik izan dugu plangintza bat, beti elkartzen ginen probetan eta beroketa elkarrekin egiten genuen eta bisualki oso polita zen, denok berdez jantzita geundelako». «Pioneroak» ere izan direla aipatzen dute: «orain talde askok daukate entrenatzaile bat, baina lehen, ez zen ohikoena, eta guk bageneukan».
«Ikerketek diote onuragarria dela bularreko minbizitik errekuperatu ahal izateko».
«Aurten asko mugitu gara»
Dagoeneko bukatu dute denboraldia; «emaitza onak» izan direla diote, eta «aurten asko mugitu» direla.
Besteak beste, Mallorcan, Valladoliden, Sevillan... izan dira aurten.
Kirol bezala ere, berria
Izan ere, kirol bezala ere, berria da ipar martxa: «iraupen eskiko taldeak udaran entrenatzeko elurra ez zegoenez, entrenatzaile batzuei bururatu zitzaien bastoiekin-eta entrenatzea, baina oinez, eta horrela hasi zen kirol hau», azaltzen du Agustin Urretabizkaiak.
80. hamarkada inguruan sortu zen Finlandian, eta pixkanaka ari da hedatzen: «hemen duela gutxi sortu da kirol bezala, mendi federazioaren barruan».
Teknika, garrantzitsuena
Eta horrela, kirol bezala sortzearekin batera joan dira sortzen lehiaketak, han eta hemen. Horietan helburua da «ibiltzea ahalik eta azkarren, bastoiak erabiliz, baina teknika egokiarekin». Teknika egokia erabiltzen duzula kontrolatzeko daude epaileak: «ikusten dute erabiltzen duzun teknika egokia den ala ez, eta hori kontrolatzeko, txartelak eta zigorrak daude». Argi diote: «korrika egitea guztiz debekatuta dago; korrika ikusten bazaituzte, txartel gorria ateratzen dizute, eta zuzenean, kalera zoaz».
Hain zuzen teknikaren garrantziagatik, ipar martxan hasi nahi duenak «ikastaroa egin behar» duela argi diote Urretabizkaia eta Madinak. «Teknika ikasi egin behar da, batez ere, bastoiak erabiltzeko». Izan ere, «ez dira osagarri bat; mugimendu zehatz bat daukate».
Dena den, teknika jakiteaz gain, «seriotasuna» da gakoa Pepelu Madina entrenatzailearentzat: «entrenamenduak jarraitzea eta beti modu aktiboan egotea».
«Giharren %90a inplikatzen da»
Lehiaketez aparte, ipar martxa ere osasunarekin lotu daitekeela dio Pepelu Madinak: «osasunaren aldetik, ibiltzera edo korrika egitera zoazenean, gorputzaren beheko aldea besterik ez duzu mugitzen; kasu honetan, beheko eta goiko aldeak lantzen dira». Are gehiago: «ikerlari batzuek diotenez, giharren %90ak parte hartzen du jardueran; ez topera, baina inplikatzen da».
Gainera, beste onura batzuk ere nabarmentzen dituzte: «oso lan simetrikoa da, asko mugitzen dituzu besoak, baita sistema linfatiko osoa ere». Horregatik guztiagatik, onartzen dute: «ikerketa batzuek diote onuragarria dela bularreko minbizitik errekuperatu ahal izateko».
Inpaktu gutxiago
Azkeneko abantaila bezala, diote «hankek inpaktu gutxiago» daukatela: «korrika zoazenean, momentu batean bi hankak airean daude, eta inpaktu haundia dago, gero. Kasu honetan, oin bat beti apoiatuagoa dago, hortaz babestuago zoaz, eta nahiz eta azkar joan, inpaktua txikiagoa da. Gainera, besoekin laguntzen duzu eta hankek ez dute hainbeste lan egin behar».
Hortaz, diotenez, «beste kirolik egin ezin denean, hau aproposa izan daiteke». Batez ere, «entrenatzen, erresistentzia irabazten, eta abiadura lantzen jarraitzeaz gain, lehiatzen ere jarraitu nahi dutenentzat»; besteak beste, korrikalarientzat.
Dena den, kirol aproposa da denentzat, eta beraz, nahi duen guztiarentzat taldea irekia dagola diote. Taldearekin harremanetan jartzeko, idatzi: aurreta01@gmail.com.