«Gazte asko daukagu, eta tablan ez gaude oso ondo, baina giro ona nabaria da»

Indarra da Maider Altuna Lertxundi hernaniarrak belar hockeyan daukan abilezia nabarmenena. Hala erakus­ten du Erregina Kopan eman dioten penalti-kor­ne­rreko jaur­tiketa azkarrenari sariak; 140km orduko abiadura hartu zuen pelotak.
Brontzea lortu du talde txuri-urdinak Erregina Ko­pan, eta Liga bukaerarako in­darra eman dio horrek tal­dea­ri. Bihar, 11:00etan, De­por­ti­vo Terra­ssaren kontra jo­ka­tuko dute azken partidua, Les Pedritxes zelaian, eta irabazi eta final fourrak etxean jokatzea daukate, helburu.

Azken urteetan Reala jaitsi egin da zertxobait sailkapenean, baina aurten ondo ari zarete. Helburuak lortzen ari zarete?
2013an irabazi egin genuen Li­ga. Ordutik, bi final four jo­ka­tu ditugu, nahiz eta hi­ru­garren egin eta ez pasa fi­na­lera. Aurten, berriz, gazte as­ko dauzkagu taldean, eta ta­blan ez gaude oso ondo, baina giro ona nabaria da. Az­ken partidu hau ere irabazi eta Club Ega­rak galtzen badu, laugarren egin, eta play offa etxean jo­ka­tu­ko dugu datorren astebu­ru­an. 

Erregina Kopako brontzeak laguntzen du azken txanpan?
Koparen ondoren oso pozik gau­de, eta gure helburua bi­hur­tu zen azken lau par­ti­du­ak irabaztea, final fourra etxe­­an jokatzeko. Poloren kon­­­tra irabazi genuen, Ma­dri­len Po­zueloren kontra ere bai, eta baita Atletic Terra­sa­ren kontra ere. Biharkoa, De­por­tivo Te­rra­­­ssa­ren kontra, zai­la izan­go da, baina ea lortzen dugun! Erre­gina Kopan ere oso ondo jo­katu  genuen. Club de Cam­poren kontra oso ondo aritu ginen finalerdian, nahiz eta ez irabazi. Hirugarren postua ere oso ona izan da! 

«Azkartasuna eta jokatzeko erraztasuna behar dira hockeyan»

Sari bat ere eman dizute! Indarra al da zure abileziarik nabarmenena?
Ez nuen espe­ro... Aurreneko aldia da ho­rrelako sari bat ematen dutena! Baina bai, egia da pelotarekin indarra daukadala; 140km orduko hartu zituen, penalti-korne­rreko jaurtiketan. 

Ezaugarri horiek dituen jokalaririk badaukazu eredu?
Azkartasuna be­har da belar hockeyan; fut­bo­lean aritzeko ere bai, baina hau azkarragoa da. Fisikoki oso ondo egon behar duzu. Azkartasuna eta jokatzeko erraztasuna behar dira; teknikoki oso ona ez izanda ere, bi ezaugarri ho­rie­kin nahikoa da. Horretan Holandako ekipoa da onena. Horko hainbat jokalari gus­ta­tzen zaizkit. Espainiako Se­lek­zioarekin jokatu nuen 13 urte nituenetik 21 urtera arte. Oso polita izan zen; Euro­pe­oa, Mundiala ere jokatu ge­nu­en... Eta Holandaren kon­tra aritzea ikaragarria izan zen! Espai­niako Selekzioak oso teknika ona daukala esaten dute denek, baina fisikoki ez gara hain ondo ibiltzen. Holandak ez dakit nola egiten duen! Baina oso polita izan da beste selek­zi­o­en kontra jokatzea, leku be­rriak ezagutzea... Eta sub21e­tan errekorra egin ge­nu­en, bosgarren gelditzea lortuta. Aurten berriro gain­di­tu dute errekorra, 4garren eginda. Gero, absolututara pasatzean, sakrifizio haundia zela eta, uko egin nion.

Sakrifizioa... Zaila da lana eta kirola uztartzea? Emakumeen kirola izateak egiten du zailago?
Ez dut uste neska eta mutilen arteko diferentzia haundirik dagoenik. Kontua da, au­rre­nekoz konbokatu nindu­te­ne­an 17 urte neuzkala, eta or­duan bai, ikasten ari nintzen eta moldatu nintekeen. Baina selekzioarekin, konpetizio guz­tiak udaran izaten dira, eta urte guztia entrenatzen, ikasten, tope ibili ondoren, uda­ra lasai hartu nahi nuen, lagunekin egon... Nekatuta nen­goen, saturatuta. Kon­tzen­­trazioan astebe egin, eto­rri, bi egun egin eta berriro martxa! Asko gustatzen zait eta tristea da, baina ezin naiz hockeyaz bizi. Hau ez da betirako. Realan jarraitzen dut, baina lana eta hockeya uztartzea ere ez da erraza. Erizaina naiz, eta txandatan egiten dut lan; aste batzuetan ezin izaten dut entrenatu, eta lautan entrenatzen dugu!

«Gure helburua da harrobia lortzea, Realean jokatzeko»

Jarraitu egiten duzu, bai, baina nola hasi zinen belar hockeyan? Ez da oso ezaguna gaztetxoen artean...
Donostian oso ohikoa da! Txi­ki­tan hara joan nintzen ikas­te­ra, Santo Tomas Lizeora, eta 8 urterekin, futbola, saskiba­loia edo hockeya genituen au­ke­ran. Ahizpak hockeya egi­ten zuen, eta ni ere, halaxe ha­si nintzen. Bera orain Mi­la­nen bizi da, eta lanean tope ba­dabil ere, geldirik egon ezin du­en horietakoa da, eta ja­rrai­tzen du jokatzen, Italiako Li­gan.

Eskola kiroletik Realerako saltoa, nola egiten da?
Eskolan, jubeniletara arte ibil zaitezke, eta gero, Reala dago. Real Bn hasi, eta muturra sartu nuen pixkanaka. Urte as­ko egin nituen bankilloan, 13 urterekin debutatu arte. Mi­nu­tu batzuk jokatzen nituen orduan. Titular jokatzen duela 5 urte hasi nintzen.

Liga irabazitakoak zarete, eta sailkapenean fin ibiliak. Nola dago orain taldea?
Orain arte adin tarte haundia ze­goen jokalarien artean, fi­txa­je argentinar asko ze­goe­lako. Aurten harrobitik hartu da jendea. Beste birekin ari naiz Real eskola bultzatzen. Orain 3 urte 20 neskarekin hasi ginen, eta orain 80 gara! Gure helburua da harrobia lortzea, Realean jokatzeko. Falta dena, zelaia da. Gipuz­koako talde guztiek bakarra dau­kagu. Zubietako belodro­moan egingo omen dute berria, aurten; ea egia den!