«Kon­tua ikastea da, disfrutatzea; baina sufritu gabe»

Kronika - Erredakzioa 2016ko uzt. 27a, 02:00

Inguruko beste zenbait he­rri­tan bezala, Astigarragan ere herri baratzak jarri zi­tuzten martxan 2015eko ira­ila­ren bukaeran. 40 bat ba­ratz jarri zi­­­­­­­­­tuzten astigar­tarren esku, eta zozketa ba­ten ondoren, ba­natu zituzten. Baratza ho­ri­etako bana lor­tu zuten, esa­terako, Olatz Soto eta Txo­mi­n­ Carrascok.   
Biak ados daude «hobbie moduan» hartu dutela esa­­terakoan. Olatzek dio «beti­danik» izan duela gogoa ba­ratzatxo bat jartzeko; Txo­minek, aldiz, terrazan zeu­kan txiki bat, eta gainera, «nire familiak beti izan du baratza; horregatik, nik esan izan dut ez dudala inoiz edukiko, eta begira orain...».

Neguko baratza, batez ere
Iraileko azkeneko astean eman zizkieten giltzak bara­tza lortu zuten 40 lagunei; gazte, lan­ga­betu, jubilatu eta helduak dau­de horien ar­te­an. Baina hori baino lehen, «derrigorrezkoa» izan zu­ten ikastaro bat egitea, 3-4 or­du­koa, gutxi gorabehera. «Ber­tan pauta orokorrak ira­katsi ziz­kiguten, baita ne­guko bara­tza­ri lotutako kon­tuak ere», azaldu dute Olatz eta Txominek. 
Ordutik, neguko baratza lan­du dute gehienbat, «bisu­alki ez da hain polita, hain era­kargarria, baina aukera asko ematen dituela ikusi dugu». Eta maiatzaren buka­eran hasi berri ziren uda­berriko bara­tza­rekin. Be­raz, aukera gutxi izan dituz­tela diote.
Horregatik, beraien ustez «oso goiz» da balorazio sakon bat egiteko, baina zerbait esa­tekotan, urte erdi hau «oso po­si­tiboa» izan dela azaldu dute. Lanez topera ibili direla aitortu behar izan dute:  «lurra oso birgina  zen eta hori tra­ta­tzeari ekin diogu: ongarria bota eta buelta bat eman behar izan diogu». Horretan ari direla diote, baina Txominen ustez, «lan asko da, eta ez da erraza».

«Lurra oso birgina zen eta hori tratatzeari ekin diogu: ongarria bota eta buelta eman behar izan diogu».

Laguntza asko, hasieran
Lan mordoa izan dute hasie­rako hilabeteotan, baita la­gun­tza ere bai. Izan ere, hasierako bidexkan, hainbat bidelagun izan dituzte herri baratza duten astigartarrek. 
Batetik, Udalak zenbait ikas­taro eskaini ditu: hasie­rakoa, pauta orokorrak ira­kasteko; eta maiatzaren erdi­al­dean, bestea, tomateari bu­ruz. Gainera, udal­tzaingoek kon­ponst poltsak eramaten dizkiete, bertako lurretan erabili ditzaten.
Bestetik, hilero-hilero Fur­­go­­baratzak bisita egiten die: «hilean behin etortzen di­ra, 17:00ak edo 18:00ak aldera, eta lan­dareak erosteaz gain, kon­tsultak egi­te­ko aukera ere eskaintzen dute».
Azkenik, herri baratzen ondo­ko bi partzeletan daude Asti­ga­rragako Baratz Elkar­teko hainbat kide, eta hori­ekin ere harremanetan dau­de, lagun­tza behar dutene­rako.

Talde lana
Dena dela, talde lana eta be­ra­ien arteko laguntasuna oinarri dela diote. Olatzen hitzetan: «Txo­min da gure ordezkaria Uda­laren aurre­an, baina, prak­ti­kan, oso asan­blearioak gara». 
Diotenez, bata besteari la­gun­tzen saiatzen dira: «lan­dareak non erosi, le­txu­gak nola jarri... ahol­kuak ema­ten diz­ki­ogu batak bes­teari». Be­ra­ien ustez, «kon­tua ikastea da, dis­frutatzea; baina sufritu gabe».
Denen arteko lanari esker lortu dute, adibidez, Udalak makina bat erostea, lurra mugitzeko makina bat. «Uda­lari eskaera egin ge­nion, onartu zuen eta berak erosi du; orain, mantenimendua guk ordainduko dugu: bote bat jarri dugu eta erabiltzen dugunon artean ordainduko dugu». 
Hala ere, segurta­suna­gatik, «Udalak gordetzen du makina, hemen uzten ba­dugu, desa­gertzeko arris­kua dagoelako». Orduan,  bi astigartarrek azal­du dutenez, «boluntario talde bat sortu da, tartean Baratze elkarteko kideak, eta makina ateratzen dutenean, zerrenda bat jartzen da, jendea apun­tatzen da, eta boluntarioek egiten dute lan hori».

Kontratua, lau urterako
Irailaren bukaeran jarri ziren martxan Astigarragako herri baratzak, eta aurreneko ja­beek lau urtetan erabili ahal izango dituzte. Dena den, Txomin eta Olatzen ustetan: «iraupena mo­tza da, lau urte pasatzen dire­ne­an, behin esperientzia izanda, kendu egiten dizutelako».
Gainera, aurreneko pro­mo­zioaren kasuan, are goi­za­go dela diote, izan ere, «ha­si garenean lurra tratatu gabe zegoen, eta lau urteak pa­satzean, lurra landuta egongo da». Beraz, beraien ustez, «zer edo zer egin beharko dugu».
Lau urteak pasata, «Uda­la­rekin negoziatu beharko» dutela uste dute; eta ordura arte, proposamen bat luzatu nahi diete: «ikustea zenbat eskaera dauden, eta horren ara­bera, behar balitz, agian beste leku bat pentsatzea baratza gehiago egiteko». 

Kronika egunero, euskaraz eta doan jasotzen segi ahal izateko, Kronikakide gehiago behar dira, eta zer esanik ez, proiektu komunikatibo sendo eta profesional bat garatu nahi badugu.
Egin zaitez KronikaKide!