«Hizkuntzalariak, informatikariak, diseinatzaile grafikoak eta arkitektoak aritu ginen elkarrekin. Oso talde anitza osatu genuen, eta adin desberdinetakoak, gainera», azaldu dio Nagore Goñi hernaniarrak, Kronikari.
Eta zertarako horrelako taldea? Ba euskera 52 hizkuntzatara itzultzen duen makina sortzeko. Hitz machine jarri diote izena, eta Donostiako autobus geltokian dago.
«Lau lagun aritu ginen ‘tornilloak jartzen’, makinaren kaja egiten. Eta oso polita izan zen hori ere. Nik eta Mirenek, arkitektoak garenez, dena milimetroan
neurtzen genuen; eta beraiek, aldiz, etxeko txapuzeroak ziren gehiago»
Hiztegitxo bat, kalean eta eskura
«Bagera euskaltzaleen elkarteak eta Donostia 2016k proiektu bat jarri zuten martxan, eusKarriak, kultur hiriburutzan euskera txertatzeko helburuarekin», dio Goñik: «eta horretarako, euskarri desberdinak proposatu dituzte. Hitz machine da horietako bat; hiztegi bat kalera ateratzea, oso oinarrizkoa, euskera eta beste hizkuntzen arteko itzulpena egiten duena».
Helburu horrekin, Tabakalerako Hirikilabs laborategian kokatu zuten proiektua, «han badaudelako baliabideak», eta deialdi irekia egin zuten, proiektuan lan egingo zuen jende bila: «eta deialdi horretaz aparte, ni eta Miren deitu gintuzten, M-Etxea arkitektura elkartekoak, proiektua dinamizatzeko, hasierako antolaketa egiteko, diseinu fase bat egin eta lantaldetan antolatzeko...», azaldu du hernaniarrak.
«Oso gustora aritu gara; bakoitzak zeukan bere erronka, proiektu honetan»
Ez zuten epe itxirik finkatu hasieran, taldea nolakoa izango zen ez zekitelako. Hiru hilabeteko lana izan da azkenean, «espero genuena baino gehiago, baina niri oso motza egin zait. Gustora aritu gara lanean, oso talde ona elkartu garelako, lan giro politarekin. Denak aritu dira gogotsu, hasieratik bukaerara. Azken finean, gure aisialdian egiten genuen, baina erronka pertsonal modura hartu dugun; bakoitzak zeukan bere erronka, proiektu honetan».
Makinaren diseinu orokorra finkatu zuten hasieran, denen artean: zertarako zen, ezaugarriak... Eta gero, lantaldetan antolatu ziren: hizkuntzalariak, hiztegiaren formatuan, antolaketan... arituko ziren lanean; informatikariak, programazioan; eta diseinuko kideak, kanpoaldeari forma ematen. «Gainera, oso borobila izan zen lana, perfil horietako jendea zegoelako taldean», nabarmendu du Goñik.
Donostiako autobus geltokian dago ‘Hitz machine’, eta erraza da erabiltzea: inprimatu, edo mugikorrean gorde daitezke hiztegitxoak.
«Asko gustatu zait, gure erreferente rola erabat desagertu dela»
Behin lantaldetan banatuta, eta proiektuak aurrera egin bezala, kontatzen du hernaniarrak «gero eta autonomoagoak» izan direla denak: «oso polita izan da prozesu hori. Asko gustatu zait, Mirenen eta bion erreferente rol hori erabat desagertu dela. Bukaeran, kide bat gehiago ginen».
Makinaren diseinuan aritu da Goñi, eta gero, baita makina montatzen ere: «lau lagun aritu ginen tornilloak jartzen, makinaren kaja egiten. Eta oso polita izan zen hori ere. Nik eta Mirenek, dena milimetroan neurtzen genuen; eta beraiek, aldiz, etxeko txapuzeroak ziren gehiago».
Momentuan inprimatu, edo mugikorrean gorde
Makina eginda, autobus geltokian jarri dute, «barruko plaza bat bezala delako, pasozko toki bat». Eta oso erraza da bere funtzionamendua; 52 hizkuntzetako bat aukeratu, eta esan nola nahi dituzun itzulpenak: momentuan inprimatuta, folio batean; QR kodigo baten bitartez mugikorrean deskargatzeko; edo papereko jolasak osatzeko, tolestuz».