«Hiru espazio ditu Gauekok: komiki eta mahai joko salmentarako, tailerrak emateko eta nire estudioa»

Komiki denda irekitzekoa zara ostiralean. Zer aurkituko du ‘Gaueko’ra gerturatzen denak?
Denetarik pixka bat aurkituko du bertan. Gehien saltzen de­na komiki amerikarra da, su­perheroiena batez ere, eta hori izango da aukeran. Baina bai­ta europearra eta japonia­rra ere. Gainera, bigarren es­kuko komikiak, aspaldikoak, sale­ro­siko ditut. Beraz, etxean komiki zaharrak dituen edo­nor etor daiteke eta hitz egin­go dugu. Mahai jolasak ere izango ditut, familian edo lagun artean jolasteko.

Nolakoa izango da denda?
Gauekok hiru espazio izango ditu. Lehenengoan komikiak eta mahai jolasak daude salgai. Bigarrengoan espazio bat ere egongo da, bertan tailerrak, erakustaldiak edo aurkezpenak egiteko. Azkenik, atzealdean, nire estudioa izango dut.

Zergatik  ‘Gaueko’?
Sujerentea iruditu zitzaidan bi zentzu dituelako. Batetik Euskal mitologiako pertsonaia delako, betidanik erakarri izan nauena. Mariren zerbitzaria da, baina alde iluna duena eta jende askok ezagutzen ez duena. Bestetik Gaueko komikiak aipatu nahi nituen, hau da, ohean sartu eta loak hartu aurreko tarte horretan irakurtzen direnak, ho­ri baita niretzako komikiak irakurtzeko une egokiena.

Komikilari gisa, ibilbide haun­dia duzu. Atzera begi­ratuz gero, alderik ikusten al duzu? Eboluziorik? 
Eboluzioa haundia izan da, marrazketan batez ere. Nire ha­sierako Kromiki bat eta oraingo bat hartzen badituzu, per­ts­o­nai­ek estetikoki ez dute zerikusirik, pertsonai berbe­rak izan arren. Asko ikasi dudala uste dut.

Nolatan hasi zinen komikigintzan? 
Txikitatik egin izan ditut gus­tatzen zitzaizkidan komikien parodiak, superheroienak ba­tez ere. Arte Ederrak ikasi nue­nean, ipuinen ilustraziora jo nuen gehiago, baina orain komikiari denbora gehiago dedikatzen diot. Profesionalki 2004ean hasi nintzen, lehe­nengo Kromikia argitaratu ge­nuenean. 2011an Igo Rekalde-Hortzadar komiki le­hiaketa irabazi nuen, eta horrek ani­matu ninduen, g­o­gorrago ekin nion komikiari; eta ordutik hainbat sari irabazi ditut.

Zein da zure estiloa? 
Beti pentsatu izan dut ez du­dala estilo definitu bat, nahiz eta nire inguru­koek esan nire ma­rrazkiak erraz identifikatzen direla... Komikiak idatzi eta marraz­terakoan is­to­rio erakargarri edo dibertiga­rriak kontatzea bilatzen dut, besterik ez; ba­tzuetan sentipen edo pasarte autobiografikoak ere txertatzen ditut.

Kronikako komikilaria ere bazara aspaldian. 
Gehienetan, herritik bueltatxo bat ematea nahikoa izaten da Kromiki baterako istorioa aur­kitzeko; nahiz eta batzuetan Kronikako albisteetara jo be­har izaten dudan gairen bat aur­kitzeko. Kontuan izan 12 urte daramatzagula Kromi­kiak egi­ten, eta askotan zaila izaten da gai orijinalen bat aurkitzea, urtero gertaera asko errepikatu egiten baitira, bukle bat bezala.
Kromikien berezitasun bat da, askotan kontatzen duzun is­torio hori herrikoek bakarrik uler­tzen dutela, Hernanikoa ez den pertsona batek ez baitaki zertaz ari zaren. Horrek badu bere morboa. Gainera, herrian gertatzen den zerbaiten edo gustuko ez duzun zerbaiten sa­laketa egiteko aukera ere ema­ten dizu Kromikiak... Ahal bada inor iraindu gabe, noski!

Sariak aipatu dituzte lehen... Urte guzti hauetan sari asko lortu dituzu. Espero al zenuen horrelako ibilbide oparoa?
Ez dira hainbeste ere. 2011tik hona 5 sari irabazi ditudala uste dut, eta finalista izan naiz beste hainbat lehia­ketetan. Egia esan, lehen lana aurkeztu nuenean ez nuen esperantza haundirik, baina lehiaketa hura irabazteak konfiantza haundia eman zidan. Sorpresa izan zen hura eta sorpresa izan dira beste guz­tiak ere; orain pen­tsatzen dut: zerbait ondo egiten dut, ezta?

Azkenekoa, Portugaleten lor­tutakoa, Uri Urena lehiaketan; nazioartekoa saria, gainera. Pozik egoteko modukoa da... 
Portugaleten 3 sari jaso ditut urte hauetan eta hirurak kategoria desberdinetan. Beraz, ezuste­koak izan dira hirurak, batez ere herrialde desberdinetako partai­deak izaten direlako

Aurrera begira, erronkarik?
Printzipioz, denda aurrera ate­ratzea! Yoseba Peñak ida­tzitako ipuin bat ilus­tra­tzeari ekin behar diot orain. Argi daukat lehia­ketetan parte hartzen jarraituko dudala. Eta benetako erronka komiki album bat argitaratzea izango litzateke.