Kutsidazu bidea Ixabel, Eutsi!, Mugaldekoak, Debekatua dago oroitzea... pelikula eta dokumental ezagun ugariren muntaketa eta postprodukzioaz arduratu da Moztu, Donostian dagoen ikus-entzunezko enpresa. Baina hori baino gehiago da Enara Goikoetxea, Iurre Telleria eta Inesa Aristimuño hernaniarrentzat, Moztuko hiru langile eta sortzaileentzat. «Egunerokotasunean bizitzeko egin behar dituzun lanak daude eta horretan, guk muntaketa eta postprodukzioa egin eta egiten dugu beste produktoreentzako, beste enpresentzako. Baina Moztu sortu zen guk nahi genituen proiektuak, gaiak, istorioak... nahi genituen moduan lantzeko. Batez ere, dokumental moduan», azaldu diote Hernaniko Kronikari. Eta helburu horri eutsiz, pixkanaka-pixkanaka hazten joan dira eta besteentzako produzitzeaz gain, beraien zenbait proiektu ere garatu dituzte edo garatzeko bidean dira; hala nola, The Pamps, Cuidadores, Denbora zenbatzen, Amaren ideia, Ametsaren koloreak: Zumeta... eta denetan potoloena, Azken urratsa. «Gure seme-alaba nagusia», diote. Comete Sarearen inguruko dokumentala da hori eta bospasei urteko lanaren ondoren, abendurako izango da prest.
Dokumentala, benetako istorioak kontatzeko bidea
Moztu enpresa 2002ko abenduan sortu zuten Goikoetxea eta Telleria hernaniarrek eta egungo beste bi lankidek. Aurrez aipatu bezala, beraien ideiak nahi bezala lantzeko asmoz. Ingalaterran topatu ziren eta han dokumentalak lantzeko tradizioa bazegoen eta gustatu egin zitzaien. «Dokumentala hemen (Euskal Herrian) lantzen zen gehiago erreportaje moduan eta guk gehiago ulertzen genuen dokumentala, zinearekin lotuta, historia kontatzeko; benetako istorioak kontatzeko. Dokumentala guretzat da, gure ume kuttuna, gure bizioa eta, zenbaitetan, perbertsioa». Aristimuño handik gutxira hasi zen lanean Moztun eta egun, 9 dabiltza. Esku artean dituzten proiektuen arabera, gehiago edo gutxiago izaten dira. Oinarrian, seik osatzen dute lan taldea.
3-6 urteko proiektuak
Moztuk landu ohi dituen proiektuetan, ikerketa prozesua oso luzea izaten da eta proiektuak 3-6 urtekoak izaten dira, gutxi gorabehera, hiru hernaniarrek azaldutakoaren arabera. «Izan ere, ikerketa prozesuan pertsonekin aritzen gara lanean eta beraiek bizitakoarekin. Ez dugu nahi izaten bakarrik kontatzea zer gertatu zen, baizik eta nola bizi izan zuen berak egoera eta nolako irakurketa egiten duen berak gertatutakoaren inguruan. Ez dugu istorio ofiziala kontatzea nahi. Eta hori lortzeko konfiantza lortu behar da eta atzetik lan izugarria dago. Mesfidantza haundia izaten dute. Komunikabideek sortzen dute halako sentsazioa. Kazetariak joaten dira, lapurtzen dute behar dutena eta listo. Guk horren kontra egin behar izaten dugu lan». Esaterako, nabarmendu dutenez, Cuidadoresen zuzendariak 5 urte pasa ditu pertsonaiekin kafeak hartzen, erdi psikologo lanetan... Eta Azken urratsa dokumentalean Telleriak 40 bat elkarrizketa egin ditu. «Beraiek hustu egin behar dira eta hustean, agian, lortzen duzu beraiek iristea zuk nahi duzun lekura», diote.
Proiektuak luzeak, alde batetik, horregatik direla azpimarratu dute, baina bestetik, dirua ere lortu behar delako.
Promozio lana ere bai
Ikerketa lana haundia izan arren, pelikula bukatzean ere bada zer landua hiru hernaniarrek azaldutakoaren arabera. Ondoren, promozionatu egin behar izaten da, estrenatzen den momentuan jendea zinemara gerturatzeko. «Eta ez zinemara bakarrik, horrelako produktuek bizitza laburra baitute zineman. Hau ez da fikzioa eta hemen oso jende gutxi joaten da zinemara dokumentalak ikustera. Orduan hori da erronka, nola bideratu hori dena eta baita ere nola saiatu eskuratzen egin dugun inbertsio guztia, hor jarri dugun kapital guztia; ez bakarrik ekonomikoa baita pertsonala ere». yy