Gotzain berriaren inguruko idatzi bat kaleratu du kristau talde batek, eta 50 hernaniarrek baino gehiagok bat egin dute

Jose Ignacio Munilla izen­datu dute Donostiako Eli­z­barrutiko Gotzain berria, Vatikanotik. Horren au­rrean, kristau talde batek idatzi bat kaleratu du kristau batzuei sortu zaiz­kien kezkak eta hainbat argudio emateko, «errespe­tutik idatzia». Internet bidez, doku­men­tua irakurri eta bat egiteko aukera dago, eta dagoe­neko 50 hernaniarrek baino ge­hia­gok egin dute. Ho­rretarako, ondorengo web orrira sartu be­har da: www.donostiakogotzainberria.org. Horrez gain, idatzia www.kronika.net web orrian ere irakurri ahal izango da, albiste honekin batera. Idatzian jakinarazten dute, besteak beste, izen­dapen be­rriak kristau as­korengan on­doeza eta haserrea sortu du­ela, eta horregatik egin dutela gogoeta bare eta objektiboa, fededunekin konpartitzeko.

Idatzia:

Gipuzkoako Kristau-elkarteari

Zurrumurruz eta filtrazio desegokiz beteriko itxaronaldi luze eta negargarri baten ostean, jakin dugu Jose Ignazio Munilla Agirre jauna izendatu dutela Donostiako Elizbarrutiaren Gotzain. Izendapen honen aurrean eta horrek gure kristau-elkartearen kide askorengan sortu duen ondoez eta haserre sakonaz jabeturik, barea eta objektiboa izan nahi duen gogoeta egin eta fedean senide ditugunekin partekatu nahi dugu; partekatu, batez ere, beren eliz konpromisoagatik minduago eta tristeago senti daitezkeenekin.

Gure elizbarrutiaren errealitatea:

Gipuzkoako Eliza, elkarte bizia herri bizi baten zerbitzura.

Vatikano II. Kontzilioa «gertaera probidentziala» izan zen (Joan Paulo II.a, Tertio millennio adveniente , 18. zb.); gertaera horren argitan, gure Elizbarrutiak bere kristau-, eliztar eta pastoral bizitzan berrikuntza-esperientzia aberats eta landua bizi izan du hamarkada hauetan. Benetako Artzain izan ditugun gure Gotzainek, errealitate sozialarekin eta Jesusen Berri Onarekin leial jokatu nahirik, bide bat zehaztu digute, gure herriaren poz, tristura eta itxaropenetan bidelagun izanez. Gure herri hau, izan ere, gogorkeriaren samina dela eta, bake eta adiskidetzearen bila ari da; bere nortasuna babesten saiatzen ari da, gizartearen aniztasuna onartuz; bere izaera elebiduna salbatu nahi du; etorkinak integratzen saiatzen da; erasaten digun ekonomi krisiaren aurrean, eskuzabaltasunezko eta solidaritatezko jarrera bizi du, apaltasunez baina benetan; herri honi, gainera, sekularizazioak eta sinesmen-ezak erasan diote, eta Elizbarrutiko elkarteak, ondorioz, zailtasun handiak izan ditu gazteen artean Ebanjelioa adierazteko eta zaila izan zaio horiengan bokazio-bideak sustatu eta laguntzea.

Errealitate horri erantzun nahiz, gure Eliza saiatu da, bere argi-ilunez, gizarteari bere harrera eta hurbiltasuna erakusten eta haren eskasiak bereganatzen eta haren kezkei jatortasunez aurre egiten. Eliz eredu bat zehaztu du «Eliza Ebanjelioaren zerbitzura» dokumentuan, eta bertan, bere muga guztiekin, Elkarte bizi baten ilusioa eta dinamismoa jasotzen dituen ebanjelizazio-molde bat adierazten du; «Espirituak eraberriturik, harrera onekoa eta hurbila izanez, sufritzen daudenen ondoan egonez, bakearen alde lan eginez eta senide-elkartasunean biziz» egin nahi du bere bidea gure Elkarteak.

Aipatutako Idazki honen espirituak eraginda, laiko, erlijioso/sa eta apaizen partehartze zabalez, bere egiturak berritzen joan da, ebanjelizazioa eta ardurakidetza indartzeko: Pastoral Barrutiak eraiki ditu beren zerbitzu-taldeekin, emakumearen presentzia sakondu du eliz erantzukizunetan, Hitzaren kristau-irakurketa egiteko taldeak eta otoitz-taldeak sortu ditu, zenbait ekimen bideratu du berradiskidetzea indartzeko, pastoralgintza sozio-karitatezkoa garatzeko eta gizarte-bizitzan laikoen konpromisoa sustatzeko.

Gure elizbarrutiaren errealitatea:

Gipuzkoako Eliza, elkarte bizia herri bizi baten zerbitzura.

Vatikano II. Kontzilioa «gertaera probidentziala» izan zen (Joan Paulo II.a, Tertio millennio adveniente , 18. zb.); gertaera horren argitan, gure Elizbarrutiak bere kristau-, eliztar eta pastoral bizitzan berrikuntza-esperientzia aberats eta landua bizi izan du hamarkada hauetan. Benetako Artzain izan ditugun gure Gotzainek, errealitate sozialarekin eta Jesusen Berri Onarekin leial jokatu nahirik, bide bat zehaztu digute, gure herriaren poz, tristura eta itxaropenetan bidelagun izanez. Gure herri hau, izan ere, gogorkeriaren samina dela eta, bake eta adiskidetzearen bila ari da; bere nortasuna babesten saiatzen ari da, gizartearen aniztasuna onartuz; bere izaera elebiduna salbatu nahi du; etorkinak integratzen saiatzen da; erasaten digun ekonomi krisiaren aurrean, eskuzabaltasunezko eta solidaritatezko jarrera bizi du, apaltasunez baina benetan; herri honi, gainera, sekularizazioak eta sinesmen-ezak erasan diote, eta Elizbarrutiko elkarteak, ondorioz, zailtasun handiak izan ditu gazteen artean Ebanjelioa adierazteko eta zaila izan zaio horiengan bokazio-bideak sustatu eta laguntzea.

Errealitate horri erantzun nahiz, gure Eliza saiatu da, bere argi-ilunez, gizarteari bere harrera eta hurbiltasuna erakusten eta haren eskasiak bereganatzen eta haren kezkei jatortasunez aurre egiten. Eliz eredu bat zehaztu du «Eliza Ebanjelioaren zerbitzura» dokumentuan, eta bertan, bere muga guztiekin, Elkarte bizi baten ilusioa eta dinamismoa jasotzen dituen ebanjelizazio-molde bat adierazten du; «Espirituak eraberriturik, harrera onekoa eta hurbila izanez, sufritzen daudenen ondoan egonez, bakearen alde lan eginez eta senide-elkartasunean biziz» egin nahi du bere bidea gure Elkarteak.

Aipatutako Idazki honen espirituak eraginda, laiko, erlijioso/sa eta apaizen partehartze zabalez, bere egiturak berritzen joan da, ebanjelizazioa eta ardurakidetza indartzeko: Pastoral Barrutiak eraiki ditu beren zerbitzu-taldeekin, emakumearen presentzia sakondu du eliz erantzukizunetan, Hitzaren kristau-irakurketa egiteko taldeak eta otoitz-taldeak sortu ditu, zenbait ekimen bideratu du berradiskidetzea indartzeko, pastoralgintza sozio-karitatezkoa garatzeko eta gizarte-bizitzan laikoen konpromisoa sustatzeko.

Elizaren Jerarkiarengan dugun konfiantza larriki zauritua gelditu bazaigu ere, uste eta espero dugu Gotzain berria Gipuzkoako kristau-elkarte osoaren zerbitzura dagoen artzaina izaten saiatuko dela; eliz partehartzea eta ardurakidetza sustatuko dituela; gure Elizbarruti honen ibilbide eta norabidea errespetatu eta onartuko duela; ez duela arinegi jokatuko, aski hondatua daukagun elkartasunean zatiketa eta gogo txar handiagoa sor dezaketen erabakiak hartuz.

Halaber, Gipuzkoako kristauei dei egiten diegu Gotzain berria erantzukizunez onar dezaten, kritika-jarrera eraikitzaile eta senidetasunezkoan, gure kristau-elkarteekiko lotura maitasunez eta benetan mantentzen saiatuz, haietatik aldendu gabe, eta «Eliza Ebanjelioaren zerbitzura» idazkian azaltzen diren eliz ezaugarriak sormen leialez sustatuz.

Gure Elizbarrutiari eta Gotzainaren izendapenari dagozkion bi aipamen adierazgarri ekarriz amaituko dugu. Lehenengoak V. gizaldira garamatza eta San Leon Handia Aita Santuaren adierazpena da: «Denen buru ipini behar dena, denek aukeratua behar du izan» . Bigarrena, berriz, Austriako Gotzainen testu bati dagokio; Linz-eko Elizbarrutirako Gotzain berria izendatu zutela-eta, 2009ko otsailean fededunei bidalitako gutunetik   jasoa dago: «Fededunak lege onez kezkatuak daude, hautagaien bilaketa-prozesua, proposamenen azterketa eta azken erabakiak tentu handiz eta fintasun pastoral osoenaz burutu daitezen. Horrela jokatzeak ziurtatuko luke, izendatzen diren Gotzainak `kontra ez, baizik lekuko Elizaren zerbitzura egotea`».

Data: 2009-11-23