( Julen Lizaso Aldalur )
Gobernuak ez dizkie zergak igo nahi ondasun haundiei eta errenta ondasunei; ezta ere iruzur fiskalaren eta pentsioen atzetik ibili, ez dietan jarri bere administrazioa, ez hormigoi gabeko baraua egin... aberatsak baitira BEZa uholdeak. Aurrekontua doitzeko desfaborezituenak daude, instituzioaren oholtza pisutsua mantentzen dutenak.
Egoeraren araberako neurriak, zeintzuei sindikatuek zarata noizbehinka egiten dieten, eta EB-15ekin konbergentziak, gai soziekonomikoei dagokienean, aspalditik izan behar zuen etenik gabeko trumoia.
Lanbide arteko Gutxieneko Soldatak behartzen du prestazioak eta gizarte-ongizatea maila bajukoa izatea. Egitura gabezia honek ezinezkoa egiten du lana eta familia bateratzea, eta laguntzarik ez izateak egoera okertzen du. Horrez gain, alokairu sozialeko etxebizitzak lortzeko arazoa dago, 4 milioi pisu hutsik egonda. Ez da justua, hemen LGS Frantziaren eta BPG (PIB) bajuagoa duten beste bost herrialderen erdia izatea (horietan 1.360 euro hilabetean). Zerbitzu Publikoak garestiagoak dira eta baita oinarrizko produktu asko ere: etxebizitza, haurtzaindegiak, internet, janaria, telefonoa, kontsulta pribatuak, banku eta hipoteka gastuak...
Ekonomian demokrazia falta honek eraginda, Europako Kontseiluak salatu behar izan du Espainiako LGSa (640 euro hilean) ´ez dela justua` eta ´oso bajua dela`. Eta berriro esan du, Estatu espainiarrak gai honetan bete ez dituen zazpi puntuetako bat dela.
Ahaztu egiten dute bakea justizia egitetik datorrela eta ez legea betearaztetik. Justizia ondoen definitzen duen ezaugarria da berdintasun demokratikoa. Eta badakiten arren demokrazia ekonomikoa garrantzitsuena dela, lehentasuna ematen diote oparotasunaren poltsari bizitzeko dignitateari eman beharrean.
Bi promesa eginda iritsi zen Zapatero agintera: ´Nire legegintzaldia bukatu baino lehen, LGSa 800 eurotik gora egongo da` eta ´2013 aurretik Espainia munduko buruan egongo da abiadura haundiari dagokionean, Frantzia eta Japonen aurretik`. Bigarrena ia errealitatea da... lehenengoaren kontura; bata bestea gabe ez da posible. Posible ez den bezala eliteak gero eta eliteago izatea, gero eta pobre gehiago izatearen kontura.
Kronika egunero, euskaraz eta doan jasotzen segi ahal izateko, Kronikakide gehiago behar dira, eta zer esanik ez, proiektu komunikatibo sendo eta profesional bat garatu nahi badugu.
Egin zaitez KronikaKide!