Hernaniri itsasoa bakarrik falta zaio; badugu: Urumea, garbia eta
industriarik gabeko erribera pixka batekin oraindik, jolaserako eta bainurako
lekuak prestatzeko; Akan erreka, isuriak jasotzen (kolektorea hautsita eta
inguru guztian usai handia); Santa Barbarako lakua, leku bukolikoa baina zaindu
gabea; igerileku bat estalia eta beste bat irekia eraikitzeko proiektuan; 15
minutura igerileku irekia Astigarragan, Urnietan eta hiru hondartza Donostian.
Atsegindegi eta Zinkoeneako obratan ez da aurrikusi ura mugimenduan ibiltzeko
lekurik, ez iturri, ez putzu... dena harria, grisa eta geldirik. Ez da
harritzekoa herriko alaba batek Parisera emigratu behar izana, Paisaia
Hirigintzako karrera duela bi urte amaituta ere, hemengo arkitektu eta
kudeatzaile munizipalen lehorte mentala dela-eta.
Herri honen errealitatea tematia da: Udalari eskatu diot, idatziz prentsaren
bidez eta Amonarraizekin zuzenean egonda, oztoporen bat jarri dezatela Plaza
Berritik Izpizua kalera dijoan oinezkoentzako lekuaren amaieran, izkina
horretatik huts hutsean ateratzea eragozteko. Bidegurutze arriskutsu bat,
errespetatzen ez den stop batekin; ume batek bere gurasoei ihes egin eta...
Temakeriaz mantentzen da hilerria zabaltzeko proiektua, jendea bizi den hiri
espaziorantz, non eta desdoblatzeko puntu-puntuan dagoen bariante zaratatsu bat
existitzen den hego-ekialdeko aldean, nekazal terrenoan (gaur egun
birkalifikatuta, etxebizitza sozialak eraikitzeko).
12 metro zabaleko bide bat dago Antziolatik Atarrabiyoko errotonda aldera
norabide bakarrean, milioi asko kosta dena, gutxiegi erabilia, noiz eta ikusi
denean alderantzizko norabideak arintasun gehiago sortuko duela herriko irteera
bezala.
Temakeriak eta asko pentsatzeak Don Kixoteri garuna lehortu arazi zion, baina
bere pentsamendu eta intentzioen arrazoiak nortasun eta pertsonalismotik libre
zeuden.... iturri kantari baten jarioa bezala, nobleziaz gainezka.
Iulen Lizaso
(*Erredakzioan euskeratua)