«Kataluniako urratsak kopiatzea akatsa da»

Independentistak sarean aipatzen duzu «pertsona erdigunean izango duen Estatu bat nahi» duzula. Nolakoa izango litzateke?
Independentistak Sareak egin zuen ekimen batean, Zergatik independentzia? galderari aha­­lik eta erantzun labu­rrenak ematea eskatzen zen. Egia esan in­de­pendentzia nahi iza­teko mila arrazoi ditut, baina eran­tzun horrek biltzen zituen arra­zoie­tako asko.
Zoritxarrez, gutako askok ezin dugu imajinatu ere egin nola bizi gaitezkeen bankuen, espeku­la­tzaileen, multina­zio­na­len eta abarren gai­netik per­tsonak jartzen di­tuen es­ta­tu batean. Ez dugu sekula hori bizi izan eta, ondorioz, kosta egiten zaigu horrelako estatu bat imajinatzen. Doako eta ka­litatezko hezkuntza, uniber­tsi­tatea barne, pa­tri­ar­katua de­sa­gertzen saiatuko dena, lan baldintza duinak izango di­tuena, klase sozialen arteko diferentziak berdintzen saia­tuko dena, hiz­kuntz esku­bi­deei begiratuko diena...  Es­ta­tua da pertsona erdigunean jartzen duena. Nire ustez, eus­kal estatu bat gertuago legoke horre­tatik, estatu espainiarra eta fran­tsesa baino.

Estrategia askatzaileak hausnartzen. Zein izan daitezke estrategia horiek?
Estrategia askatzaileek arra­kas­ta izan dezaten, lekuan lekuko berezitasunak kontu­tan hartu behar dira. Leku batean arrakasta izan duen bideak, beste  batean ziu­rre­nik ez du emaitza onik emango. Orain jende asko Kataluniara begira dago, eta badago nola­baiteko tentaldi bat hango urratsak eta tenpusak kopia­tzeko. Hau akatsa litzateke.
Dena dela, badaude es­tra­te­gia askatzaile guztietan eman diren berezitasun ba­tzuk, in­de­pendentzia helburu duten estrategia guztiek bete beha­rre­koak. Gehiengoa inde­pen­den­­tzi­a­ren alde jartzea lortu behar da, eta, pola­rizazioaren bidez, in­depen­den­tziaren alde jende asko lanean jarri.  

Zer egin dezakete herritarrek estrategia horiek funtziona dezaten?
Herritarrek modu eraginkor batean indarra egin dezaten, lehenik eta behin  jakin behar dute, gutxi-gorabehera inde­pen­­dentziarako bidearen zein kilometrotan dauden, eta biga­rrenik, bide horretan aurrera egiteko ibilgailurik egokiena aukeratzen. Euskal Herria bere tokia bilatu nahian ari da, eta indepen­den­tismoa ere ho­rretan da.   
Eskoziar eta Kataluniar in­dependentismoek lortu dute subjek­tu­a zabaltzea eta polari­za­zioa­, eta Es­ta­­tua lortzeko fasean dau­de. Normala den moduan, hori akuilu moduko bat da guretzat. Baina Kata­lunia­rren neurrian gaur ber­tan jarri beharko genu­ke­ela pen­tsatzen badu­gu, kalte­garria suer­tatu daiteke.   
Herritarrok, hortaz, era­gin dezakegu indepen­den­tista be­rri­ak sor­tzen, independen­tzia­ren beha­rra behin eta berriz pla­za­ra­tzen, eta sortuko diren kon­fron­tazio esparruetan bu­ru belarri geurea defendatzen.

Iruditzen zaizu gizartea mugitzen ari dela?
Independentziaren ingu­ru­ko polarizazioa lortzeko, ezin­bes­tekoa da konfrontazioa sor­tzea, konfrontaziorik ezean  statu quo-ak irabazten baitu. Hau da, gauzak bere horretan jarrai­tzen dute. Baina edo­zein konfrontaziok ez du balio. Etxarrin, adibi­dez, herri kon­tsulta bat anto­latu dute, eta polarizaziorako eta aktibazio­rako positiboa dela iruditzen zait. Gure he­rri eta auzoetan egiten du­gun edozer, beste bultzadatxo bat da.

Zein dira hemendik aurrera eman beharreko pausuak?
Independentziarako bidean, non gauden baldin badakigu, erra­zago egingo zaigu aurrera be­gira eman beharreko pau­suak zehaztea.  Atzerago aipa­tu dudan moduan, indepen­den­tismoa indartzeko mo­men­­tuan gaude. Horretarako, kon­frontazioa sortu behar du­gu alde batetik, eta alian­tzak egin beharko ditugu, bestetik.
Diskurtso berri bat erai­kitzea ere urgentea da. Estatua  inoiz baino gertuago izango dugu, jendeak ikusten due­nean inde­pendentziaren al­de­ko bo­rroka, eta demokraziaren eta as­ka­tasunaren aldeko bo­rroka batera doazela.