Nola sartu zinen musika munduan? Txikitariko nahia?
Ez, Bap!ekin hasi ginen arte ez nuen izan musikarekin harremanik. Ez nuen horri buruzko ikasketarik egin ezta ere. Nire familian badaude musikariak; nire anaia zaharrena kitarrajolea zen, eta horren bidez hasi nintzen ezagutzen musika punkaren aurretik. Klabelin Komik taldean jotzen zuen, Imanolekin jotzen noizbehinka, jazz-rocka lantzen zuten, gauza pixka bat arraroa hemen garai haietan . Horrez gain aitona baterijolea zen, jazbana jotzen zuen. Gu, punk musikaren eztandaren garaian talde pila bat ezagutzen hasi ginen eta hainbat talderen jarraitzaile ginen, RIP, Cicatriz... eta Bartzelonaraino joan ohi ginen kontzertuak ikustera. Horren ondorioa izan zen, musikaz ezer jakin aurretik, laurok bildu ginela Bap! sortzeko.
Askotan esan ohi da 80. hamarkada oso aberatsa izan zela arlo musikalean eta kulturalean. Hainbesterako izan al zen?
La hostia izan zen. Gauza desberdinak egiteko momentua izan zen, ezarritako gauza guzti haiekin puskatuta, bai musika mailan eta bai pentsamendu mailan. Autogestioa nagusitzen hasi zen, DIY (Do It Yourself) filosofia, bakoitza gai zela aurrera eramateko nahi zuen istorioa. Maila guztietan egon zen horrelako eztanda, herri mugimendutan batez ere, ekologismoa zela, presoen aldeko borroka zela, OTANen aurkako mugimendua, intsumisioa... Kontutan eduki, orduan, kalean pasatzen genuela egun osoa eta gure artean antolatzen ikasi genuen. 80. hamarkada oso aberatsa izan zen arlo guztietan.
Nola gogoratzen dituzu urte haiek?
Oso azkar bizi genituen, ikaragarria. Gure hastapenak izan ziren, bai talde bezala eta bai pertsonak bezala, lehenengo gauzak ezagutzen eta nahi genuena nahi genuen bezala egiten hasi ginen. Gure ingurunean gauza asko sortu ziren, gaztetxeak ere urte haietan sortu ziren. Punk musika herri mugimendua indartu zenean sortu zen baita ere. Orduko egoerari erantzunda, hainbat lekutatik jende ezberdina sortu zen, haien ideiekin eta elkar antolatzen hasi ziren.
Ze alde aurkitzen duzu orduko gazteriaren eta oraingoaren artean?
Aldea ikusten da, baina orduan egoera latz batetatik gentozen eta argi geneukan zer nahi genuen eta nola lortu nahi genuen. Oraingo gazteriak informazio uholde bat pairatzen du eta dena dauka eskura. Orduan ez geneukan ezer, ez mugikorrik, ez kontsolarik, ez ordenadorerik. Egoera zaila da gaurko gaztearentzat, eta alde guztietatik aisialdi indibidualera bultzatzen dute. Nik uste dut egoera bakoitzari bere erantzuna eman behar zaiola. Gure garaian erantzuna oso indartsua izan zen, maila guztietan. Musika munduan, ez geneukan ekiporik, lokalak okupatu egin behar ziren etab. Nik gazteria gaur egun ondo ikusten dut baina garaiak aldatu dira, beste gauza batzuekin hezi dira eta belaunaldi aldaketa gertatu da. Oraingo gazteria lehen baino okerrago dago, niretzat aro honetan bizitzeak oso erraza dirudi baina dena edukitzeak beren garapena mugatzen du. Hala ere, ateratzen diren gazteak indar askorekin egiten dute, konturatzen direlako non dauden eta gauzak nola egin nahi dituen. Agian gaur egun jendea ez dago horren batuta, baina hori bizitzen ari garen aro honek bultzatuta dator. Lehen baino zailagoa dago aurrera egitea mobida autonomoetan, baino beharrezkoa da horren alde borrokatzea.
Zuen garaian erakutsi zenuten batasunarekin edozer lortu daitekeela. Ahaztu egin zaigu hori gaur egun?
Pixka bat ahaztuta egon daiteke, baina beste lehentasun batzuk daudelako orain, beste egiteko erak, telebista, mugikorrak etab.ek asko aldatu dute kaleko mobida. Orain jendea ez da lehen bezala biltzen kalean. Hainbeste arrazoi daude eragiten dutenak...Europako batasuna ere hor dago...Horren aurrean ere bilatu behar dugu gure lekua.
Hitz egin dezagun musikaz, nola sortu zen Bap!?
RIP eta horrelako taldeak ikusi eta gero, gure taldea sortzea erabaki genuen. Tolosan hasi ginen entsaiatzen, Tortura Sistematikako Joxi Ubedaren lokalean, eta ez geneukan bateriarik ere. Hasieran gazteleraz kantatzen hasi ginen, letra oso zuzenekin. Ez genekien jotzen eta berdin zitzaigun, ska eta punk musika egiten genuen maketan, baina jo ahala, bilakaera bat izan genuen. Aurreneko diskoak punka bazuen baino jarreran hardcore kutsu handiagoa zen. Bigarrenean, hardcorea landu genuen funk ukitu batzuekin eta azkenekoan askoz haratago joan ginen, lehertzeko garaia, izenburuak zioen bezala eta eztanda egin genuen arrazoi askorengatik eta baita musika aldetik ere. Disko bakoitzak gauza desberdinak dauzka, nahiz eta lotura baduten.
Noiz sortu zen Andoaingo gaztetxea?
1985 urtean. Bap! hasi zen urtean, lokala eskatu genion udaletxeari, eta hortik aste batera gaztetxea izango zen lokala okupatu genuen.
Nolaz bilakatu zen Andoaingo gaztetxean 80. hamarkadan munduko HC talde onenen biltoki?
Hardcorea musika baino gehiago da, ezta? Gure eskola izan da eta jotzeaz gain, kontzertuak antolatzen hasi ginen. Zirkuitu alternatibo bat eratuta zegoen eta munduko HC talde onenak ari ziren jotzen. Guk, haiekin topo egiteaz zortea izan genuen eta Scream, Verbal Abuse, Verbal Assault , Funeral oration, Rhythm Pigs, aitzindariak etab. aitzindariak gure gelan ikusi genituen, gaztetxea gela baten antzekoa baizen. Green Day ere bitan izan genituen Andoainen, MTVen markatuta azaltzen direnak. Orduan ez nituen asko maite eta orain, are eta gutxiago maite ditut. Guretzako hori eskola bat izan zen eta uste dut hori gero nabaritu dela gure musikan, hitzetan eta gauzak egiteko eran. Orduan ikasi genuen autogestioaren esanahia eta non profit filosofia, berria zena, zer zen ikasi genuen. Musikarien eta lokalen arteko benetako hartu-eman bat. Hor sortzen zen oreka bizitu genuen. 20 urte geroago, nik Hardcore sentimendu bera dut. Gaur post-rock egiten ari garela esaten digute eta niri ez zait gustatzen. Nik orduko sentimenduarekin jarraitzen dut, gehiago ikasita, baino ez dut ahazten nondik natorren, eta oraindik asko geratzen zait ikasteko.
Esan daiteke Bap! eta Inoreneroni ama berdinaren semeak direla?
Bai, bai, niretzako jarraipen bat da, nahiz eta ez dugun horrela aurreikusi. Partaide bat falta da, baina beste hirurak gaude taldean. Funtsean, gauza asko mantentzen ditugu eta sartu den partaideak bat egiten du gure ibilbidearekin. Bera ere talde batean ibilitakoa zen, Purr taldean, ingelesez abesten zuten eta Subterfuge etxearekin grabatzen zuten. Ukaezina da eragin bat dagoela hitzetan eta beti izan dugun jarreran.
Hardcorea euskeraz egitearen aitzindari izan al zineten?
Ez zait gustatzen horrelako etiketak jartzea, baino izan daiteke. Gu punk musika hasi ginen eta ez naiz damutzen, baina Dead Kennedy’s taldea entzuterakoan shock bat sentitu genuen, eta mundu berri bat ireki zen gure aurrean. Hardcorearen eztanda bizitu genuen eta horrekin batera beste erritmo batzuk etorri ziren. Hori ere ez zegoen aurreikusita, bilakaera naturala izan zen. Punkaren ondoren hasi ginen Circle Jerks, Minor Threat, Scream, Bad Brains bezalako taldeak entzuten eta gure musikari eragin zioten. Gero, Bad Brainsen reggae abestiak ere maite genituen, funka ere bai, eta doinu ezberdinak nahasten hasi ginen.
Hardcorea punka azkartzea bakarrik al da, edo zerbait gehiago?
Drogaren aurrean, adibidez, jarrera ezberdineko mugimenduak izan dira, ezta?
Ez dago horrelako alderik, punka baino azkarragoa eta bortitzagoa iruditzen zitzaigun. Droga kontutan, ondoan izan ditut orain lurpean dauden asko eta ikusi dut nola joan diren. Hori pertsona bakoitzaren hautua da. Hardcore taldeek eztabaida bat sortu zuten hitzekin, aurrerakoiak izan ziren, baino ez da ahaztu behar nondik datozen, talde gehienak punk musika egiten hasi baitziren. Gero, ba, hardcore taldeen mezua positiboagoa bihurtu zen. Hardcorea punkaren bilakaera bat da.
Zenbat aldiz egin diezue Bap!ek itzultzeko eskaerei muzin?
Taldea ondo lurperatuta dago, ezta? Bai, erabat. Duela urte batzuk hartutako erabakia da eta askotan saiatu dira gure erabakia aldatzen, baina erabaki hori aldaezina da. 1996 urtean utzi genuen taldea eta urte batzuk geroago izan genituen jada eskaintzak. Ikusi genuen beste talde batzuk itzultzen ari zirela eta taldeak berak ere saiatzen ziren itzuli gintezen, baina oso argi geneukan egindakoa errepika ezina zela eta bere testuinguruan bizi beharrekoa zela. Niretzat, urte guzti haietan egin genuen ibilbide naturala desegitea bezalakoa izango zen orain itzultzea. Nire buruak ez luke jasango, itzuli diren talde batzuen kontzertuak ikustera ere ez naiz ausartu. Utzi genuenean ere ez genuen utzi nahi, baina partaide baten osasun arazoak zirela medio, erabaki hori hartu genuen. Urte bat zeraman kontzertuak ematen eta sekulako minarekin belarrian eta ezin zuen horrela jarraitu.Garai hartan arrakasta haundia izaten ari ginen eta taldea oso sendo zegoen. Garbi ikusi genuen beste norbait sartuta ez zela berriro izan zena izango. Niri, garai hartan, kristoren paloa eman zidan, baina urteen perspektibaz ikusita, ulertu dut hala izan zela hala izan behar zuelako. Momentuan baldintzatu genuen beste norbait sartzea, baino oso bortxatuta sartuko genukeen eta Drake zen ordezkatu behar zuena, nirekin batera hasieratik zegoen bakarra, eta kantu nahiz hitz askoren egilea. Pisu haundia zeukan taldean eta ezin genuen edozeinekin ordezkatu. Gogoratzen dut, gainera, Drakek esan zigula gaitza etorri zen bezala joan zitekeela, eta horren itxaropenarekin geratu ginen, baina oraindik ere pairatzen ditu minak.
Drakek Bap!en hitz asko egin zituen. Bereak al ziren denak edo zuk ere egiten zenituen?
Nik egiten nituen eta Xabi Ansa eskalatzaileak, gure laguna zenak, ere egiten zituen. Xabi hil egin zen, Naranco de Bulnes igotzen, guk taldea utzi eta sei hilabetetara.Bere omenez kontzertu bat eman genuen Andoaingo gaztetxe kanpoan, aurrerago gaztetxea bota zuen garabiaren euskarrian, ondoren DVDan atera genuena. Xabik hitz asko egin zituen Bap!entzat, eta Inoren ero nin ere erabili ditut bere bi olerki, gordeak nituenak. Xabik egindako hitz batzuk jende mordoak abesten zituen kontzertuetan, arrakasta izan zuten abesti batzuen hitzen egilea zen. Xabi beste taldekide bat bezala zen ia.
Nola idazten dituzu hitzak? Zer lortu nahi duzu idatzitakoarekin?
Ni, nire sentimenduak adierazten saiatzen naiz baina, batzuetan, zaila egiten zait adierazi nahi dudana hitzetan islatzea, batzuetan zailak izaten dira nire hitzak. Horregatik, Alberto Irazu, Jon Arga eta Maialen Lujanbioren hitzak sartu izan ditugu abestietan. Atsegin dut lagunen hitzak sartzea abestietan. Irakurri izan dut beraiek idatzitakoa eta maite dut nola adierazten dituzten sentimenduak. Gustatzen zait hitzak arima, esanahi bat izatea. Oso gustoko dut lagunen hitzak abestea, askok oso ederto apaintzen dituzte, Xabi Ansak kasu, hark oso euskera polita erabiltzen zuen. Maialen Lujanbiorena ere horrela sortu zen. Berriako iritzi zutabe bat idazten egon zen egunero urtebetean eta nik eta baita Drakek ere irakurri egiten genuen. Hori besterik ez nuen irakurtzen egunkaritik, oso gogokoa nuen bere ikuspegia munduaren aurrean eta horren partaide nintzen. Ondorioz, berarekin harremanetan jarri eta baimena eskatu nion bere zutabe batetik abesti baten hitza egiteko, eta Inoreneroniren abesti baten hitza bihurtu zen. Beste behin, Bap!en, Tom Waitsen hitz bat egokitu nuen, asko gustatzen zitzaidalako bai bere musika, bere kantatzeko era eta bere hitzak. Gure abestian, nik ingelesez kantatu nuen baita ere, Bap!ek ingelesez daukan bakarra da. Gustoko dut beste egileen ideien iturritik edan eta horiekin lan egitea.
Bap!en letretan, musikan bezala, garapen bat egon zen eta zuzenak izatetik korapilatsuagoak izatera pasatu ziren. Bai, zailagoak, gehiago transmititzen zutenak, irakurketa anitzagoa zutenak, buruari eragiteko asmoarekin eginak zirenak.
Eta hori mantentzen da, bai Inoreneroniren hitzetan eta bai izenean ere, ezta?
Bai, funtsean bai. Bap! ere ez zen horrela hasi, askoz ere sozialagoak ginen hasieran, baino gero barnerakoiagoak bihurtu ginen eta orain ere, ildo berdinarekin jarraitzen dugu. Hitzak apainduak dira, loretuak, ulermena ez horren erraza jarrita, nahiz eta lantzen ditugu gai sozialak baita ere. Eromenerako hitzak dira, bilau egin behar da beren esanahia. Hori nahita egiten dugu, ez da doanekoa. Hobetu nahian hasi ginen hitz mota hori egiten, landuagoa eta pertsonalagoa egiteagatik. Joxi Ubedak RRVren (Rock Radical Vasco) gainean egindako galdera batean, zera erantzuten nion: Bap! horren arraroak ginela, beraien erruagatik, oso erraz jartzen zutelako dena, hain sailkatua, hain aurredefinitua jartzen zutelako. Hain arraroak egin ginen hortik pixka bat aldentzeko. Nahiz eta RRV mugimenduak gauza positiboak eduki zituen, guk alde negatiboen eraginetik urrundu nahi genuen.
RRVa zer izan zen: iruzurra edo mugimendu indartsua ahalbidetu zuten zerbait? Edo, bestalde, ez zen horrenbesterako izan?
RRVa asmakuntza bat izan zen, gertatzen ari zenari oihartzuna emateko eta saltzeko. Ni, orduan ere, ez nintzen bat ere aldekoa. Gu zakuan sartzen saiatu ziren, baina undergroundagoak ginenez eta jende gehiegi erakartzen ez genuenez, ez ginen sartu, baina haiekin ibiltzen ginen jotzen. Komunikabideetatik sortu zuten gauza bat izan zen, halako oihartzun bat izateko, nik gaizki ikusi nuen.
Positiboa izan zen, ala ez?
Ez zen inolaz ere positiboa izan. Oraindik ere neka-neka eginda nago bere itzal amaigabeaz, nazkatuta nago.Bere momentuan ez zigun lagundu, eta oraindik, 24 urte pasa eta gero, bere eraginpean gaude oraindik. Guk Cicatriz, RIP eta talde haiekin jotzen genuen, baino hartatik at sentitzen nintzen.
Talde horiek zer pentsatzen zuten horri buruz?
Haiek haiek izan dira, eta beste begi batzuez ikusten zuten hori. Seguruenik, beraiek ere ez ziren oso ados egongo mobidarekin, baina nire ustez berdin zitzaien, aukera ona ikusi zuten eta aprobetxatu egin zuten. Beraiek beraiena egiten zuten, eta aurrera.
Aipatu izan duzu, RRVk sorturiko eztanda horrek beste musika estilo batzuen garapena oztopatu duela. Zu, bazabiltza aniztasun hori bultzatzeko zerbaitetan, ezta?
Bai, hainbat tokitan itzal amaigabe horrek baldintzatzen du festa giroa. Horregatik, DJ Prest bezala ibili naiz gaztetxetan, lokal okupatuetan etab. Gauza ezberdin batzuk emateko, beste aukera batzuk. Hainbat tokitan, badirudi behartuak gaudela urtero abesti berdinak entzuteko. DJ Prestekin oso gustora ibili naiz eta, nahiz eta orain ez nabilen, pentsatuta daukat itzultzea festa giroa jartzera. Musika estilo jakin batzuk jartzeagatik trabak eta eztabaidak izan ditudan zenbait lekutara itzultzeko asmoa dut eta hor egongo naiz, badakidalako nondik natorren, nor naizen eta non nagoen, oso kontzienteki. DJ Prest bezala Beasaingo gaztetxean egon nintzen azkenekoz, oso egoera kaxkarrean, radiokasete batekin jarri nuen musika, baina hala ere oso giroa onean ginelako ba oso ondo joan zen.
Euskal gazteriak zer nolako erantzun ematen dio horrelako ekimenei?
Denetatik izan dut. Hasieran, Jarraiko topagune batean izan nintzen, karpa haundi batean, Oiartzunen. Bertan kristorenak entzun nituen, gaztetxe askotan bezala, baina leku berdinetan jarrera ezberdinak ere sumatu ditut, asko poztu didatenak. Batzuk eskertzen dute eta dantza egiten dute. Nire sesioetan dantzarako musika jartzen dut, elektroa, drum&bassa, junglea, hip-hopa, punka, hardcorea, ska...denetatik, jendea eta momentuaren arabera. Inoiz ez dut eramaten ezer prestatua. Oso eremu zabala hartzen dut. Maite dut musika aniztasuna, eta Hardcorearen atzetik elektroa jar dezaket. Ez zait gustatzen dena lotuta joatea, trabesi moduko sesioak egitea.
Bartzelonan Izu taldeari ere jarri zenion ahotsa.
Bai, nahiko lasaia zen, sentimenduzko zerbait, errezitatzen eta hip-hop ukituko ahotsak sartzen nituen, zerbait ezberdina egiteko helburuarekin. Dub estiloan oinarritutako taldea zen, dub steps deitzen zaiona egiten genuen. Elektronika du oinarri eta hip-hopa eta drum&bassaren ikutu batzuk uztartzen ditu. Baina zuzenean, flauta, kitarra, bateria, melodika, tronpeta etab. erabiltzen genituen. Oso gustora aritzen nintzen, baina orain pixka bat geratuta dago proiektua, denok leku eta ama ezberdinengandik gentozelako, eta zail izaten genuen entseiatzeko. 5 kontzertu egin genituen, eta aukera izanez gero, jarraitzeko gogoarekin. Bartzelona eta Ereñotzu artean bizitzen egon nintzen ia urte erdi eta oso gustora.
Kontzertu horietan ez zenuen zure burua ikuslegoaren gainera botako, ezta?
Entzuna daukat zenbait osasun arazo izan zenituen Bap!en zinenean horregatik. Zuzeneko batean, taldeak abestia jotzen bukatu zuenean, ni, auto batean, larrialdietarako bidean nengoen. Bukatu zutenean, niregatik galdezka zenbiltzan, ez ziren ezertaz enteratu, eta nik sekulako hostia hartua nuen, jendearen gainera bizkarrez bota nintzelako. 1989 urteko kontzertu batean, Andoaingo gaztetxea jendez beteta zegoen, eta ezinezkoa zirudien lurra ukitzeak, baino bizkarrarekin jo nuen lurraren kontra, eta ezin mugitu geratu nintzen. Eskerrak eszenatokian zegoen bat konturatu zen, eta handik atera ninduen, zeren jendeak dantzan jarraitzen zuen nigan erreparatu gabe. Hori eta gero, hiru hilabete egon nintzen ia mugitu gabe. Ez nuen ezer hautsi, baino sekulako kolpea hartu nuen eta oraindik ere gogorarazten dit bizkarrak noizbehinka. Gainera, Bad Brains taldearen kontzertu bat galdu nuen horregatik. Nire bi anaiak niregatik ezagutu zuten taldea, eta beraiek Parisera hori ikustera eta ni, etxeko sofan mugitu ezinik. Kontzertuak oso basatiak ziren. Hasieran basatiak ziren, eta indarkeria egon ohi zen, baina gero, hardcorearen ideia positiboekin, baketsuak izatera pasa ziren baina basakeria puntua galdu gabe. Kristoren dantzak egiten ziren, jendea den ematen baina bat eginda egoten zen. Oso kontzertu mugituak ziren. Adibide gisa, gure CD batean sarturiko argazki batzuk ikusi besterik ez duzu. (Andoaingo gaztetxean ateratako argazki batzuk dira, non ikuslegoan kristoren kaosa ikus daiteke.)
Behin pelikula bat ikusi nuen, Circle Jerks, Youth Brigade, Minor Threat eta antzerako taldeen kontzertuak biltzen zituena, eta argazki hauek hura gogorarazten didate... Youth Brigade izan zen garai batean miretsi nuen talde bat, eta gero, beraiekin jo genuenean, pena ematen zuten. Beraien artean liskarrean, hostiaka, seko mozkortuta jotzen, itxuragabe.
Bap!ekin kontzertuak ematera, maiz irten zineten Europara. Zein izan da gehien markatu zaituen tokia edo errealitatea?
Hastapenetan, Kataluniako giroa zen basati eta liskartsua. Garaiak horrelakoak ziren eta hiri bat zen, gainera, guk ordura arte Donostia ezagutzen genuen eta Bartzelonarekin alderatuz hori herri bat da. Gu, oso gazteak izanda, Bartzelonara joaten ginen kontzertuetara, hemen ez zegoelako aukerarik kanpoko taldeak ikusteko, eta horrek markatu gintuen. Rip taldea Bartzelonan ikusi nuen lehenengoz, Youth Brigade-kin batera. Markatu gintuen beste gauza bat Europa aldeko zenbait okupa etxeko antolamendua izan zen. Jende andana elkarlanean ikustearekin flipatu egiten genuen. Gu, ordurako, hasiak ginen Andoaingo gaztetxearekin eta harrituta geratzen ginen Den Hagg-en (Herbehereak) etxalde oso bat okupatuta ikustean, zinema eta guzti, ehun bat lagun biltzen zituena bertan lanean. Milanen eta Padova ere ikusi genituen antzekoak. Alemanian ere bai, Heidelberg eta Hamburgon...finean, ateratzen duzun ondorioa da bidaiatzea oso aberasgarria dela eta taldekideok maite genuen hemendik ateratzea eta jendea ezagutzea.
Ez dut aukera galdu nahi disko etxeei buruz galdetzeko. Bai Bap!ek eta bai Inoreneronik disko etxeekin argitaratu dituzue lanak. Industria musikalaren parte sentitzen zara?
DIY filosofia okertu al da zuentzat horregatik? Tamalez, industria musikalaren parte naiz, bai. Bai, DIY filosofia alde batera geratzen da pixka bat. Guk nahi genuena, gure lana ahal zen gehien zabaltzea zen eta aukera hori hartu genuen, eta mundu horren barruan egon gara urte hauetan. Baina uste dut erabaki asko gureak izan direla eta ez gara damu gure ibilbidea egin dugun bezala egin izanaz. Gaur egun, disko etxeen munduan gauza asko aldatu dira. Guk, Inoreneronirekin, jada ez daukagu disko etxerik. Metakekin atera genuen lehen lana, baina Metaken desagertzearekin, zalantzan jartzen ari gara edozein disko etxeekin joatea. Baldintzatzen ari gara gure kabuz argitaratzea hurrengo lana edo lagun batzuen artean zigilu txiki bat sortzea eta autogestioan hastea, beste behin ere. Disko etxeen inguruan, argi dago mailaketa bat sortzen dutela eta komunikabideekin duten hartu-emanak ahalbidetzen duela, hein batean, gero produktu horiek dituzten salmentak. Autogestioaren bidea hartzen duten taldeak, berriz, lanak izaten dituzte beren lanak egoki banatu ahal izateko.
Ezagutzen duzu Musikherria ekimena?
Ez dut ezagutzen beren funtzionatzeko modua, komunikabideetan ikusten dudana bakarrik.
Disko etxe asko pasa dituzue, ezta? Bap!en inguruko liburua ateratzeko asmoa duzue Gaztelupeko Hotsakekin, ezta?
Lehenengo diskoa Basati Diskakekin. Gero, Esan Ozenki eta Metakekin egon ginen. Nik uste nuen liburua hiltzen ginenean egingo zigutela, baina dezente aurreratu dira. Ni flipatuta geratu nintzen gaiarekin, Bap! oraindik oso gertu ikusten dudalako, baina Joxi Ubeda denez ideiarekin hasi zena eta gogoz dagoenez, aurrera egin dugu. Egia esan, Joxi pertsona egokia da eta nahiago dugu bera bezalako lagun batek egitea beste edonork egitea baino. Berak, dagoeneko, taldearen historia egina dauka eta elkarrizketa bat ere egin digu bakoitzari. Gaztelupeko Hotsakekin aterako da. Inoiz ez dugu egin ezer beraiekin, baina ezagutzen gara eta fidatzen gara jende ona delako. Hasitako zikloan bat gehiago izango da gure liburua, Ramones, The Clash, Itoiz eta abarri buruz kaleratutakoekin batera.
Bukatzeko eta laburbilduz, zer eman edo kendu dizu musikak mende laurden honetan?
Aurrera egin behar dela, gogor,edozeren aurka eta bakoitzarenarekin tinko sinistuta. Nik horrela egin nuen, eta hemen nago eta ez naiz ezertaz damu. Nire bizitzaren parte haundi bat da, eta hasieratik sinistu nuen alderantziz zeudenak besteak zirela, eta ni zuzen nengoela.
Zerbait aldatuko zenuke?
Ez, izan dena izan da. Agian, Bap!ekin izandako etena. Baina, egindako ibilbidea eta bilakaera naturala izan da. Egin duguna gogoz eta sentimenduz egin dugu.