Euskal gatazka deitu izan denari buruzko gaiak ere landu izan dituzu. Nola
ikusten da egoera zure begitik?
Uste dut nere sorterria ondo ezagutzen dudala. Urte luzeetan bere
ibilbidearen parte izan naiz eta beti kezkatu izan nau errealitatea eta
etorkizuna modu bakar batean ulertzeko joera egoteak, norbaitek bere buruan egia
osoa baleuka bezala. Hori oso arriskutsua iruditzen zait. Eta gainera, gauza
sentitzea, beren egia horretatik abiatuta, besteak bukatzeko metodoak jartzeko.
Nik gauza batzuk egin ditut gai honen inguruan, eta horregatik izan da. Inork ez
dauka egia bere eskuetan, eta inor ez da egia osoaren jabe. Egia, besteak beste,
aldatu egiten den zerbait da eta ez dago egia absoluturik. Ez dut uste metodo
politikorik dagoenik, armaz kargatutako metodorik, egia hori inposatzeko
arrazoia eta zilegitasuna ematen duenik.
Gai horren inguruan egin ditut Perseguidos, Asesinato en febrero eta Ciudadanos
vascos. Espero dezagun, orain, perspektibak eta aukerak zabaldu dituen egoera
hau asentatzea. Eta libre bizitzeko aukera izatean ondokoak edo frentekoak nola
bizi behar duzun eta zer pentsatu behar duzun esan beharrik gabe.
Itxaropentsu zaude orduan...?
Bai, itxaropentsu nago, bai (galdera bukatzerako). Eta espero dut politikoak
behar bezain abilak izatea, bakoitzak bere idea legitimoak aurrera ateratzeaz
gain, moduak eta bideak aurkitzeko Euskal Herria esperantza leku izan dadin.
Egon dadila pakean bizitzeko aukera eta modua, desberdin pentsatzeagatik
anulatua izateko beldurrik gabe.
Zuk pertsonalki sentitu izan al duzu hori, anulatua izatea?
Noiz edo noiz bakarren batek esan izan dit gauzaren bat, nere ustez inondik
ere ez zegokidana, baina, ahaztuta daukat.