Paulo Zubiarrain Hernani Txikiaren bertso saila duzue ondorengoa, Adarra mendiko ardi-bordari jarria. Hernani Txikiak hala zion, 1985an argitaratutako Ia Kantatuz Bezela liburuan: «…bertsorik ez det orain arte paperean jarri. Ezta bein ere burura etorri. Ez nuen jarriko ere nik bertsorik sekulan. Baiña orain bi-iru urte, txerria iltzera etzi joan bear dedan anai orrek, Joxe Mari, Lexotiren koñadua, Epeleko Borda berri’n bizi danak, onela esan zidan:
-Ez al dek bein ere bertso-aldi bat edo zerbait jarri bear, señalea uzteko bertsolaria izan aizela? Jar itzik, motell; besterik ez bada, Adarra mendiko bordari…»
I-Gaur eztaukazu lengo itxurik,
Adarra mendi laztana,
beor, betizu ta ardientzat
izaten zenduen jana.
Garai batean artzai gaixoen
paradisua ziñana,
orain sasiak eta piñuak
tapatuta zaude dana.
II-Mendi ortantxe artaldetxo bat
guk e izaten genduan,
gazte denbora an pasea naiz
ni aitonaren onduan,
leku oberik zanikan ere
oroitu gabe munduan,
ta gero ere askotaz obe
bertan jarraitu banuan.
III-Nik banekien etzala ura
pitxiz jantzitako fonda,
gure aitonak bere ardiak
gordetzen zituen borda.
Baiñan alare artzaiarentzat
leku obegoa non da?
Zeiñen gutxitan ikusten degun
orren aldean egonda!
IV-Ardi-bordaren ondo-ondoan
izaten gendun kamaiña,
mendi artako txillarrarekin
bai etzan-leku bikaiña.
Geroztikan oi eder askotan
lo egin izan det, baiña
nire gorputzak ezin gozatu
izaten zuen an aiña.
V-Goizean jaiki, ardiak jeitzi
ta bialdu barrutira,
gerok ere an ibiltzen giñan
joan gabe urrutira.
Aitona beti errezatutzen
zeru aldera begira,
gure izkuntza maitagarriak
zaiñak dituen tokira.
VI-Mendi maitea, eman ziguzun
naiko gazta ta zeziña,
gaur aztaukazu besterik ezer:
piñua eta zikiña.
Ardien borda untzak tapatu,
jira guztian osiña,
aitona, laster ilko ziñake
berriz piztuko baziña.
VII-Txabolatikan bertan geneukan
iturri baten txokuan,
txantxangorriak bere kabia
urtero egiten zuan.
Ekaitz-aldiak pasako zitun
borda zarraren barruan,
eta guk ere txori polit oi
maite izaten genduan.
VIII-Goizean beti lenen otoitza
zeruetako Aitari,
txabol ondoko pago gaiñean
txori gaixoa kantari.
Eta gu ere pozez entzuten
egoten giñan berari,
orduan etzan mendi zar artan
kalean aiña azari.
IX-Aldegin zuten elur guztiak,
jelak eta aize otza,
udaberrian sartu giñan da
ura zan ardien poza!
Danak marraka eskertzen zuten
eguzkiaren etortza,
igo zitezen mendietara
artzaia eta bildotsa.
Egilea: Paulo Zubiarrain «Hernani Txikia»
Doinua: Zortziko haundia
IA KANTATUZ BEZELA
1985 – Auspoa argitaletxea.