( Andoni Amonarraiz
EAJ-PNVko bozeramailea
) Hasi nahi nuke, esanez, Labrador arrazako zakur zoragarri baten jabea naizela, eta neure bizitzan zakur bat baino gehiago izan ditudala.
Hori esan eta gero, adierazi nahi dut, otsailean nik neuk aldeko botoa eman niola Animalien Ordenantza aldatzeko proposamenari; horren ondorioz, txakurraren chiparen barruan sartu beharko da bere ADNaren informazioa. Alegazioak eta proposamenak irakurri ditut, eta neure iritzia aldatu dut.
Uste dut, ADNaren saltsan sartu aurretik, herritarrek proposatu dituzten irtenbideak probatu beharko genituzkeela, eta ordenantza zaharra lehengoan utzi. Hori, isunik jarri gabe gauzak konpondu nahi baditugu, behintzat. Lehengo ordenantzak badu nahikoa arau, zakur kakak gutxitu arazteko, gure kale eta parkeetan. Bai bai, parkeetako kakak ere bildu egin behar dira.
Uste dut, txakurrak beti lotuta eramanez gero, zakurrak libre ibiltzeko toki batzuk irekiz gero, eta zakur-kakak botatzeko ontzi batzuk jarriz gero, zakurren nagusiek gure zakurrei uzten ez badiegu umeen parkeetara sartzen, eta gure maskotei kontu egiten badiegu... uste dut ez dela beharrezkoa zakurren ADNa jakitea.
Pozgarria da jakitea, jendea batek buruari bueltak ematen dizkiola, eta beren erreflexioekin, askotan, gure begi bistatik harago ikusten laguntzen digutela.
Animo. 58 egun falta dira.
(*Erredakzioan euskeratua)