Ispilua

( Julen Lizaso Aldalur (*Erredakzioan euskeratua) ) Krisia sumatzen hasia zen eta espekulazioaren aurrean Do­mingo Ginea CSIC automatika Industrialeko Institutuko ikerketa irakasleak bete betean asmatu zuen honakoa esan zuenean: sortzen ditugun energia unitateen sei unitatetik bost alfer-alferrik gastatzen dugu. Zein ondorio izango ditu guk gure bilobei utziko diegun arrasto ekologikoak? Larria da; ezberdintasun sozioekonomiko haundien eta mantendu ezin den hazkunde ekonomiko baten alde egiten dutenek jakin behar dute. Beharrezkoak ez diren produktuen kontsumoan oi­na­rritzen dute sistema, gure herrialdean, esate baterako, bi pertsonako etxebizitza bat izatea, milaka etxe huts dauden bitartean, eta gazteak etxerik ezin bilaturik! Kontsumo basatia bultza­tzeak gizartea pobretzea eragiten du; era berean, zergen bidez diru gehiago jasotzen da, BEZ-a delako Estatuak duen diru sarrerarik haundiena. Merkatu libreak eta eskua ez sartzeko politikek, gehiegizko etekinak lortzen dituzte gutxi batzuei nahi dutena (elikagaiekin, telefonoekin, etxebizitzekin…) egiten uzten dieten bitartean, horrek BEZ-a ikaragarri haunditzen baitu. Hori bai, sistemak eskua sartzen du, diru publikoa oparitzeko makina bat pisu enbargatuta dituzten bankuetxeei, 20.353 milioi hain zuzen; norenak dira etxe horiek? Zergatik ez du estatuak trukea egiten? Espeku­latzen jarraitzen dute. Hori salatzen du Ginea irakasleak. Gutxiengo bat zaindu eta milioika pertsona gaizki zaindu (Espainian langileen %11 ez da gutxieneko soldatara iristen, nahiz eta edozein europarrek bezala ordaindu zergak). Europako hirugarren barne produktu gordina izanda, zergatik hainbeste komeri zerbi­tzu eta laguntza sozialak emateko? Zergatik ibili aldiro gauza berriak asmatzen Eu­ro­para begiratu besterik ez ba­dago eta urteak martxan daramazkiten bertako ongizate neu­­rriak ezarri besterik ez ba­dago? Bizikletan ibili naiz Euro­pan barrena lau gazte europarrekin; Jonathanek, 25 urteko gazteak, astean 20 ordu lan egiten ditu Poitierseko zine areto batean eta 672 euro jaso­tzen ditu hilabetean; bakarrik bizi da alokairu sozialeko 55 metro karratuko pisu batean (zozketarik gabe) eta hilabetean 90 euro besterik ez ditu or­daintzen; jabeak 425 euro jaso­tzen ditu hilabetean eta falta dena estatuak ordaintzen du, ongizate estatuak. Erakutsi nahi ez diguten ispilu horren adibide bat besterik ez da.