«Pintatzea da sukarra, pintatzea da lasaitasuna, alaitasuna, borroka...», Peio Goellorentzat «pintatzea da bizia». Aspaldiko urteetan Hernanin bizi den, eta margo tailerrak ematen dituen loiolatar honek afizioz eta ofizioz pintatzen du. Atzo pintatu balitu bezala begiratzen die 1985eko akuarela haiei, eta baita 2007an ordenagailuan egindako 48 marrazkiko serieari ere. Izan ere, Peio Goellok erakusketa jarri du Biterin, eta abenduaren 18ra arte egongo da bertan. Joan den asteazkenean inauguratu zuen erakusketa, azken 30 urteetako bere margo-ibilbidea erakusten duena, eta astez dago ikusgai, 18:00etatik 20:00etara.
Ibilbide baten laburpena
Denetik margotu du 30 urteotan Goellok, baina bi elementu errepikatzen dira gehien: unibertsoaren irudiak, zeruak, espazioa... Eta oleoan pintatzea. «Ez beti, estrukturak ere egin izan ditut, baina barruak aginduta beti espazioetara joaten zait eskua».
1985eko bi akuarella hasieran. Zerua gauez, izarrez betea, beltza eta txuria kontrastean, ez edonola marraztua, birtuosoa baita Goello; ez du pintura beltzik erabili beltza margotzeko: «gorria eta urdina konbinatuz, beste kolore batzurekin, beltza ikusi liteke. Espazioa ere beltz ikusten da baina kolorez betea dago».
Ikusgarria, baita ere, ordenagailuz egindako 48 marrazkiko seriea. Etenik gabea, bata eta bestea elkartzen dituen elementuak etengabe, hainbat margotzeko estilo nahasian, bidaia bat, kolorez hasi eta ilun bukatzen dena, Egunkariaren itxierarekin: «pentsatzea debekatzen bada, zer geratzen zaigu?».
Nondik gatozen bilatzetik, nora goazen pentsatzera pasatzen da 2010eko lanetan. Trikuharriak, «etxea, eta iraganarekin lotzen gaituena», eta berriz espazioa agertzen da.
Hainbat lan, artistaren bizitza laburbiltzen dutenak. Margoari erabat lotua egon den bizitza, eta orain, erakusketan jarri duena. «Sekulako ilusioa egiten du egiten ari zaren lana jendeari erakusteak».