PASIOAREKIN bizi dute Iñigo Machio eta Aimar Machio aita-semeek arku tiraketa. Inguru hauetan ez da oso ohikoa kirol hau praktikatzen duen jendea topatzea, eta ezagutarazteko asmotan, erakustaldia antolatu dute aurten, Zikuñagako jaien barruan; bihar izango da, 17:00etan.
Proba bat baino gehiago
Okasiorako hainbat proba prestatu dituzte aita-semeek: batetik, teknika bera erakutsi nahi dute, askok uste baitute, punteria dela klabea, eta ez omen da hala; erakustaldia ere eman nahi dute, eta globoak hausten, fletxak bata bestearen ondoan kokatzen... saiatuko dira. Ikuskizuna bukatuta, arku tiraketa probatu nahi duen guztiak izango du aukera, Iñigo eta Aimarren laguntzarekin.
Txapeldunak, biak
Afizioa aitak semeari pasatakoa dela uste dute askok, baina Zikuñagako bikote honek Kronikari aitortu dionez, alderantziz izan zen: «Robin Hooden pelikuletan ikusia nuen kirol hau, eta probatu nahi nuela eta, aitari eskatu eta eskatu aritu nintzen denbora batean. Iritsi zen egun hori, eta neri ikaragarri gustatu zitzaidan, eta aitari, zer esanik ez» dio Aimar gazteak. Orain sei urte inguru hasi zen Iñigo Machio entrenatzen, eta ia egunero ateratzen du tarteren bat praktikatzeko. Aimar semeak urtebete inguru daramaki, eta serio, sei hilabete inguru: «Aimarrek 10 urte ditu, eta orain arte ezin izan du, adina dela eta. Nik orain 6 urte probatu nuen, eta ordutik engantxatuta bizi naizela esan liteke. Ikastolatik ateratzen denean Errenteriara joaten gara biok, Ostadar klubeko kide gara, eta bertan entrenatzen dugu; lau ordu inguru, egunean», dio Iñigok.
Afiziotik haratago, konpetitu egin nahi bada, esfortzu bat eskatzen duela diote aita-semeek, eta lan horrek ordaina ekarri duela: «Aimar Gipuzkoako txapelduna izan da aretoan, eta Euskadikoa aire librean; eta ni Euskadiko txapeldun geratu naiz, areto barruan».
Zaletasuna, esfortzua, konstantzia; dena dela beharrezkoa diote, baina baita entrenatzaile on bat izatea ere. Txema Etxeberriari egiten duen lana eskertu nahi diote lerro hauen bitartez: «beti dago laguntzeko eta erakusteko prest, bera gabe ez genuen egingo, egin dugunaren laurdena ere. Eskerrik asko Txema».