Euskera ikasteko saiakera egiten duten guztiei merezi duten lekua eman nahi die Astigarragako Udalak. Santio festetan, protagonismo berezia izango dute aurten, bereziki, kanpotik Astigarragara bizitzera etorri diren emakume euskaldunberriek. Aitortza jaso zuten atzo Sandra Cuervo (Kolonbia), Pepa Caballero (Kordoba), Karmele Aznar (Venezuela), Mari Karmen Mira (Salamanka), Claudia I. Zapata G. (Mexiko) eta Isabel B. Jofrék (Argentina), euskera ikasteko ahalegina egiten duten beste asko eta askoren izenean.
Esker hitzak eta euskera ikasteko animoak
Santio festak abiarazi zituzten txupinazoa bota zuten sei emakumeek. Esker hitzak eta euskera ikasteko animoak entzun ziren atzo, Udaleko balkoitik. Bakoitzak, banaka, sentitzen zuena esateko aukera izan zuen: «Astigartar bat gehiago sentitzen naiz egin didazuen harreragatik; Argentinakoa naiz, eta urtebete daramat euskera ikasten, zaila da, baina ikastera animatzen zaituztet; Salamankakoa naiz, eta euskeraz bizi nahi dut; Kolonbiatik etorri nintzen eta euskal kultura gustuko dut; Santio jaiak ondo pasa, euskeraz abestu, dantzatu, ligatu, gozatu... euskeraz bizi!; euskera ikastearekin batera herriaren parte izatea lortu dut» .
Aitortzak, ilusio haundia
Suziriak eztanda egin aurretik Kronikarekin bildu ziren sei emakumeetako lau. Txupinazoa botako zutenaren notizia ez zuten inondik inora espero, eta hasiera batean, ezetza eman zuenik ere izan zen: «hasieran ezetz esan nuen, izugarrizko poza nuen, baina lotsa ere bai. Gerora, beste kideekin hitz eginda, pausua ematea erabaki nuen, momentua aprobetxatu eta eman didaten aukera eskertu behar nuela erabaki nuen. Gainera, familiari ere ilusio haundia egin dio» zioen Claudia mexikarrak.
Egiten ari diren lana saritu dela zioten lauek: «gu saiatzen ari gara, baina lerro hauen bidez, irakasleen meritua ere azpimarratu nahi dugu». Kordobako Pepak hala zioen: «Kanpotik etorri gara Astigarragara bizitzera, eta halako aitortzak erakusten du kontuan hartzen gaituztela gu eta egiten ari garena».
Hasi berriak
Ez dira urte asko euskera ikasten hasi zirela, baina gustura dira ematen ari diren pausuekin. Kordobako Peparen esanetan, herri berri batean integratzeko, astigartarra sentitzeko, bertako hizkuntza ikastea ezinbestekoa da: «betidanik entzun izan dugu zaila dela, baina ez da ezinezkoa, eta ez saiatzeagatik ez dadila izan behintzat!» .
Mexikotik etorri den Klaudiari ume txiki bat izateak ere motibatu dio euskera ikastera: «senarra euskalduna dut, Astigarragakoa. Semearekin euskeraz egiten du eta nik ere, egin nahi dut. Berarekin batera ikasten dut, garrantzitsua iruditzen zait».
Argentinatik etorritako Isabel euskaldun giroan bizi da, erabat. Baserrian bizi da, eta denek, ume eta helduek, euskeraz egiten diotela dio: «ulertu guztia ulertzen dut baina hitz egin... hori kosta egiten zait. Asko laguntzen didate, umeek, amaginarrebak... eta irakurri ere, euskeraz irakurtzen dut zerbait, egunero. Taberna batean egiten dut lan, eta bezeroek badakite ikasten ari naizela, eta beraien aportazio txikia egiten dute, laguntzeko; pozik nago lortzen ari naizenarekin».
Astigarragan, gustura
Astigarragan pozik eta gustura sentitzen direla diote denek: «berriz ere herria aukeratu beharko bagenu, Astigarraga izango litzateke elekzioa»