«Euskal Herria bisitatzea oparitzen genien seme-alabei, karrera bukatuta»

HERNANIN San Joanak eza­gutu eta disfrutatzeko asmoa­rekin, 20 lagun etorri ziren Argentinako Necochea euska­le­txetik. Aurreneko al­dia zu­ten batzuk, eta besteak, de­zentetan izanak ziren Euskal Herrian; hori bai, jatorrira itzultzeko ilu­sioa eta urduri­tasun pun­ttua guztiek zuten. Ekainaren 23an iritsi ziren guztiak, eta herna­niarrek euren etxeetako ateak za­baldu zizkieten: fa­miliaren etxean geratu ziren batzuk, Oialu­meko Koro eta Asin­tsio­rekin beste batzuk... guztiek bilatu zuten lotarako, des­kan­tsurako eta otor­durako lekua: «Her­nani izan da gure etxea hemen. Bertatik or­ganizatu gara. Eskerrak eman behar ditugu izan dugun ha­rre­ragatik, ikara­garria izan da».

Koadrilen eguna bizitu zuten, barru barrutik
 Festetan koadrilen eguna bi­zitu zuten gogotsu. Ka­misetak eta guzti egin zi­tuzten, eta San Joan Kon­partsako kideak izan zituzten gidari. Emozionatu egin ziren brindisaren mo­men­­tuan, eta txaran­ga­re­kin gora eta behera ibili ziren on­doren; euskaldun bat ge­hiago zirela aitortu diote Kro­nikari. Fes­tak bukatuta, Eus­kal He­rria eta Europako hain­bat txoko ezagutzeari ekin zio­ten ia guztiek.

Hiru astetako bisita
Hogei lagunetik ia guztiek hiru astetan bisitatu zuten Euskal Herria. Baztanen, Bizkaiako kostan, Iparral­dean izan ziren, mendia eta itsasoa, herri eta hiriak bisitatu zituzten, euren kultura gertutik ezagutzeko asmoarekin. Egunak espero baino lehenago pasa, eta Argentinara itzuli ziren gehienak uztaila erdialdera. Gutxi batzuk, gertuko fa­milia Euskal Herrian zu­tenak, hemen dira oraindik, eta horietako bostekin elkartu da Kro­nika, Necochea euskaletxea eta euren bi­zitzaren zer­tzelada batzuk ja­sotzeko as­moarekin. Adriana De Ustaran eta Carlos Bilbao dira horietako bi. Euren aiton-amonak joan ziren Argentinara. Hiriburu ezberdinetakoak izaki, eus­kaletxeen bidez ezagutu zi­ren. Euren seme-alabei txi­kitatik transmititu diete eus­kal kultura, hala dio Car­los Bilbaok: «etxean edo eus­ka­le­txean jasotzen zu­te­naz gain, gure alabak esa­te­rako, udako oporrak eus­kera ikasten pa­satzen zi­tuen». Maite Bilbao da alaba hori. Hernaniar as­kok eza­gutuko dute, egun Hernanin bizi eta AEKko irakaslea baita. Maria Angeles eta Ines Ibarguren ahizpak ere ger­turatu ziren Kronikarekin hitz egitera. Hauek Euskal He­rrian jaio ziren, Andoai­nen zehazki, eta bi anai eta gurasoekin alde egin behar izan zuten Argentinara. Ge­rra pasa berria zen, eta bizi hobeago baten bila joan ziren hara: «iritsi ginenean ez ge­nekien erderaz hitz egiten, eta pena haundiarekin, guk, bi ahizpok, galdu egin dugu euskera». Emozionatu egiten dira txikitako momentu go­gor horiek gogora ekarrita: «joan ginen garaiean kartaz ko­munikatzen ginen, eta gaur interneta dago, pentsa... Orduan imajinatu ere ez genuen egiten, esaterako, aiton-amonak ez genituela inoiz gehiago ikusiko». Euskaldunak direla diote, eta hala sentitu izan dutela beti. Seme alabek betidanik jaso izan dute sentimendu hori, eta euskal komunita­tearekin bate­ra garatu izan dute euskal izaera: «euskale­txea da gure Euskal Herria Ar­gentinan. Han biltzen gara gu, gure seme-alabak, he­men­dik joan ziren aiton-amonak...» Euren fa­mil­i­an gai­nera, bazuten ohitura be­rezi bat, geroago gehiagok jar­raitu zutena: «seme alabek uni­bertsitateko karrera buka­tzen zutenean, sari bat ja­sotzen zu­ten: Euskal Herrira etortzen ziren, euren jatorria eza­gu­tzera. Pentsa zein den sen­timen­dua...»

500dik gora euskaldun
Inguruko euskaletxerik haun­­­­diena da Necochea. 500dik gora bazkide dituzte, guztiak euskal munduarekin erlazio zu­zena dutenak. Eus­kara ikas­ten dute bertan; Hator Hona programarekin, txis­tua, txala­parta eta tri­kitixa jotzen ere, ikas de­zakete. Programa be­ra­rekin ere, egin dituzte orain arteko euskaldun-tru­keak. Euren seme-alabak iza­nak dira Hernanin dantzan­tzen, eta baita hernaniarrak ere euren etxeetan, hemengo kultura erakutsi eta trans­mititzen. Euskal Herriko hainbat festa ere antolatzen dituzte euskaletxean: San Sebastian, Aberri Eguna, San Inazio... azken hau da nagusiena, eta ordurako bueltan izango dira ziurrenik, hemen geratzen diren argentinar gutxiak. Euskaletxea hala ere, hori baina gehiago da eurentzat. Euskal komunitatea biltzen den etxea da, euren sustraiak bizirik sentitzeko lekua, Euskal Herri txiki batean bizitzeko modua.