Amaitu dira jaiak Hernanin, zorionez espero zitekeenaren barruan. Orain, bakoitzaren egunerokotasunera itzultzeko garaia da: batzuk beren borondatez lan egitera, jubilatu egoeragatik; eta beste batzuk, hain borondatezkoak ez diren beste lan batzuetara.
Egunero ibiltzen naiz ibilbide ezberdinetan barrena, eta gaur udalari eskatu behar diot bideetan eta inguruneko bestelakoetan ikusten dudan abandonua konpontzeko. Arriskua sortzen dutenak eta egoera horretan denbora bat daramatenak aipatuko ditut.
Maitasun berezia, Errotaberri parean Urnietarako bidegorria utzi eta zubitxoa igaro baino lehen ezkerreko bide bat hartzen duenari; puntu honetatik 60 bat metrora hondoratuta dago errepidea... zintaz markatuta dagoen arren.
Loidi auzotik Altzuetara, berdin... urteak daramatza, zintekin baita ere.
Osinagako zubi esekiak erabilezin jarraitzen du, kablearen eraztuna berriro sartzeko zain (kotxe batek kolpea emanda urratu zuen), hormigoiari atxikitako kakoan.
Oso gorabeheratsua, institutuko hegoaldeko sarreratik, txalet batera doan hormigoizko pista batera doan bidea. Bereziki, eta hori jada urteetako eta idatzizko aldarrikapena da, herritik aintzirarako errepidearekin bat egin arte jarraitzen duen bide zatia (normalean lokaztua, peraltea duen aldapa batean).
Azkenik, Agerre baserriaren ondoan eta bere zati estuan eskuinera hartzen den bidea, Santa Barbarara igotzen den errepidearekin bat egiten duena.
Hala, udaletxeko jaunak, dagoeneko bada non lan egin eta non gastatu, Urbieta kalea modu bitxian oinezkoentzako bide egin duten bezala, jakin gabe zein eskariri dagokion altzari eta marratan 250.000 euro inguru gastatzea.
Ez dadila izan euskarri berean ez erantzuteko arrazoia, ustez goi-mailako obra-talde teknikorik gabe geratu izana.