Kutsatuak: zientzia eta mitoa

Iñaki Panak, hilaren 4ko Noticias Gipuzkoa egunkariko iritzi gutunean, salatu zuen erakundeen abandonoa COVID-19ko gaixoei arretarik ez emateagatik, honako hau iragarriz: «Osasun arloko profesionalek, teknikariek eta inplikatuek plangintza eta Patogenoak sortutako arazoei aurre egiteko premiazko neurriak eskatu dituzte».

Eta galdetzen dut: Autopsiarik egin ez bada eta birusa isolatu ez bada, nola jakin dezakegu prentsak argitaratzen dituen sintoma eta heriotza horiek guztiak patogeno horren ondorio direla? 

Wuhango hirian azaroan 100.000.000 PCR positibo asintomatikoei  kultiboak aztertu zizkieten eta emaitzek ondorioztatu zuten horietako batek ere ez ez zuela birusa. Beraz, gezurra al da berri hori? Gezurra al da birusaren kontua? Euskadin PCR testak egiteko gastatu dituzten 25 milioi euroak norbaiten osasuna hobetzeko balio izan du? 

PCR testetako emaitzetan oinarrituta, alarma egoera ezartzeak eta maskarilla aire zabalean ezartzea behartzeak gure osasunari mesede egiten al dio? Non daude gaixoak eta hildakoak? Zergatik justifikatzen dituzte neurri horiek? Noizko eztabaida publikoak? Minimo zientifikoak, zentsurarik gabe?

EITBren erantzunaren zain jarraitzen dugu, eztabaida oinarri hartuta, Italiako Parlamentuan, uztailaren 28an, Sara Cunial diputatua eta adierazpena Angelo Giorgianni magistratua, Giulio Tarro birologoa eta ikertzailea Pasquale Bacco medikua... dena erantzunda geratuko litzateke.