«Bizitzea... egunero erditze bat da»

Estefanía Beltrán de Heredia Herrizaingo sailburua: orain egun batzuk pertsona batzuk bildu ginen Donostiako Bulebarrean, batez ere animoak emateko.
Beren burua ordezkatzen zuten pertsonek parte hartu zuten, baina irakaskuntzaren eta pedagogiaren, osasunaren eta biologiaren esparruan zuten jakintzagatik, ilusioa eta itxaropena piztea lortu zuten, nahiz eta beren arlo profesional eta instituzionalen barruan koadro eta panorama iluna egon.

Giza komunitateari aurkezten zaigun ahulezia animiko eta existentzial honen aurrean, eta gero eta gehiago gauzatzen ari den eskubideen, askatasunen eta duintasunaren heriotza sozialak, hainbeste kontraesan ukatua eta batere eztabaidatua ez izateak, erakundeen babesgabetasun-sentsazioa eragiten dute, gure agintariek beren herritarrentzat onena nahi ez izatea bezala
.
Eta zer nahi dute ezkerreko alderdi politikoek? eta kasu honetan, ezker abertzalearen ofizialtasun medikoaren tesiarekin bat datorrenari galdetzen diot.
Ikasturte berria hastear dago, gurasoek eta hezitzaileek duten kezka eta ziurgabetasun-sentimendu guztiarekin. Eusko Jaurlaritzak ikastetxera sartzeko prestatzen dituen protokoloen gaia dela eta, txertaketa-egutegia beteta edo bete gabe, ikasgelako distantziak, jolastokiko harremanak, sukarrak eragindako harrera edo etxera bidaltzea... eta alarma sortzeko eszenifikazioaren azken unean, erizain bat ikastetxe bakoitzeko. Kobid-19 kasuak detektatzeko, Kataluinian aurreikusi bezala: Noiz bideratuko dituzte galdera horiek Eusko Legebiltzarrean?... edo, berriro ere, gertaera burutuetara joko dute haurren lehenengo biktimak ezagutzen dituztenean?

Pertsona horiei entzuteak, halaber, nolabaiteko arrakasta eta interes pertsonal eta garrantzi haundiagorik gabe, krisi zibilizatorioko unean hain beharrezkoak diren paradigma berri horien sorreraren buru izan daitezkeelako sentsazioa sortzen du, kolapso sistemiko horrek ekonomian, osasunean, energian, zientzian, hezkuntzan... eta, bereziki, harremanei dagokienez, gehiengoari existentzia ukatzen dion aberastasun-banaketa desorekatuaren ondorioz.

Topaketa ilusionagarriak, pres­takuntzakoak, sortzaileak... itxa­ropentsuak, oraindik ere gizadi apatiko eta gaur arte kontsumismoarekin narkotizaturik dagoen bat berresan eta iratzartzeko gai den gizarte-izua geratzen delako itxaropenak, gaur egun, komunikabideen bidez mezu subliminalekin eta irakurketa bikoitz eta hirukoitzetara daramaten datuekin injektatzen dituzten beldurragatik geldiarazita... Ezin dira eztabaidatu.

Zein zen zure beldurra hasiera-hasieratik 20-30 poliziaz inguraturik egon gintezen agintzeko?... bai, gogogabetu gintuzten, baina gainditu dugu.