Jakingo duzuenez, Astigarragak Gipuzkoako ibai-parkerik handiena du. Gu horrekin, pozik; erabili egiten dugu, inori enbarazu egin nahi izan gabe, batzuetan eremu arriskutsuetan sartuz (ibaiaren ertzean, adibidez), gure animaliak soziabilizatu eta ahalik eta ariketa gehien egin dezaten.
Alarma egoeraren aurretik, balkoiko polizia batzuk genituen, Udaltzaingoari etengabe deitzen ziotenak, gure kolektiboko pertsonek beren txakurrak paseatzera edo ariketa egitera ateratzen zituztenean, jazarrita eta batzuetan, delitu bat egiten ariko bagina bezala sentiaraztera iritsi arte, parkea zapaltzen genuen uneoro.
Alarma egoera ezarrita, ez pentsa egoerak hobera egin duenik. Jarritako irteera-murrizketak ezagututa, eta horiei tinko eutsiz, espazioa erabiltzen jarraitu dugu gomendatutako jarraibideak jarraituz.
Bada, dirudienez, balkoiko poliziei ez zaie batere ondo iruditu eta Udaltzaingoari etengabe deituz jarraitu dute, egoera kritiko hauetan, baita larrialdi lineak kolapsatzeko arriskua hartuta ere. Deiekin nazkatuta, Udaltzaingoaren ekimenez baina Udalari leporatuz, ibai-parkerako sarbidea itxi egin da. Neurri horrek eragin du txakurrak ditugunok leku jendetsuagoetan elkartu beharra dugu, errepidearen beste aldean bi supermerkatu baitaude, bakoitza bere ilararekin, horrek dakarren arriskuarekin.
Udaltzaingoaren ekimenez esan dugunean, badakigu bertako buruak arinki hartzen dituela Udalaren aginduak, eta animalien aurkako aurrekariak dauzkala (ikus artikulu hau; https://pacma.es/un-jefe-de-policia-califica-de-enfermedad-la-sensibilidad-hacia-los-animales/); baita lekukotzak ere, onik dagoen animaliaren baten ardura hartu nahi ez izatearen ingurukoa. Duela gutxiko argitalpena ikusi dugu, eta bertan dio eguna paseatzen eta tranpa egiten saiatzen pasatzen dugula. Badakigu hori egin dezakeen jendea badagoela, baina ez da gehiengoa, eta beraz, hori egiten duena zigortu beharko litzateke.
Salatu egin nahi dugu Udaltzaingoaren jarrera hau, azken batean, bizilagunen arteko areriotasuna sortzen ari delako, txakurren jabeok jazartuta sentituaraziz.
Horregatik, laguntza eskatzen dugu gure arazoaren berri eman eta horrekin, espazio ireki bat eta pilaketarik gabea lortzeko, gure txakurrak ahalik eta arrisku txikienarekin paseatu ahal izateko.
Yaiza Garcia Badiola