Bere burua eta alokairu sozialaren eskaria txapela bakarrarekin estaltzeko asmoa dauka Eusko Jaurlaritzako Etxebizitza Kontseilariak.
Europan ez bezala, EJ ez dago gazteen emantzipazioaren alde egiteko. Izan ere, etxebizitza-arazoak mesede egiten dio soldata-pobreziagatik frustrazioak jota dauden langileen gizarte-bazterkeriari... gurasoen etxeetan bizitzera derrigortuta daudenak.
Alokairu libre eta sozialaren arteko prezioen aldea nabarmena izan arren, alokairuaren eskaintza publikorik ez badago, debalde izatea bezala da. Lege berriaren berri ematerakoan, propaganda besterik ez dago; gertutik jarraitzen ez dietenekin ondo geratzeko modukoa, baina beraien gehiegikeriekin adi daudenentzat... tranpetan jarraitzen dute.
«Higiezinen Jabetzako Agenteen Elkargoaren (Coapi) lehendakariak Arriola kontseilariari eskatu dio sektoreari barkamena eskatzeko, neurriz kanpoko prezioak publizitatzeaz salatzeagatik». José Luis Polo jaunak adierazi du Gipuzkoako bataz besteko errenta erreala 673 euro/hileko dela, adierazitako bataz besteko errentaren ia erdia: 1.229 euro.
Erakunde nagusienak eta komunikabideak hartuta dituen partidu hegemonikoak, onura esklusiborako estadistika manipulatzeko gai izan arte. Alde txikia dago erakunde-ustelkeriagatik eta inbertsio sozialetako Mari Errauskine (Cenicienta) izateagatik historikoki ezaguna den estatu bizilagunarekin.
Duela lau urte Eusko Jaurlaritzak etxebizitzaren eskubide subjetiboa aldarrikatzen duen 3/2015 Legea promulgatu izanak desberdintzen gaitu. Letra larriek hunkitu bazuten ere, oinarrian ezer ez da konpondu; eskaintza publikoaren faltan 250 euro/hileko laguntza ematen du ez dagoen zerbait ordaintzeko.
Laguntza sozial bati kalte-ordain kutsua ematea... istripu bat da!