La Moleta, ingurune paregabean

Erabiltzailearen aurpegia Mendiriz Mendi 2018ko uzt. 17a, 02:00

Huescako La Moletara egingo du irteera, datorren asteburuan, Men­di­riz Mendi elkarteak; la­run­ba­tean 13:00etan Atsegin­de­­gitik abiatu, eta igandean buelta.


Irteera honetan, Canfranc Estación herrian dagoen aterpean lo egiteko asmoa dago. Bertan, Canfranceko Tren Gel­to­ki Internazionala dago. Gel­to­ki hau, Pirinioak zeharkatuz Espainia eta Frantzia komunikatzeko trenbide pasagunearen proiektu barruan kokatzen da. Frantziako Midi eta Espainia­ko Norte konpainiek, 1909 urtean aurkeztu zuten tren geltokiaren proiektua. Lehenengo Mun­du Gerra amaitu ondoren hasi ziren eraikitzen, eta 1925 urtean amaitu. Alfonso XIII erregeak inauguratu ondoren, 1928 urtean hasi zen funtzionatzen. Hogeita hamargarren hamarkadan ospe eta mugimendu handia izan zuen, baina 1945-1949 urteen artean bere fun­tzio­namendua murriztu eta itxi egin zuten, Frantziako gobernuarekin izandako desadostasun politikoengatik. Geltokiko eraikina, oso eraikin ikusgarria da. Gaur egun bisita gidatuak egiteko aukera dago, eta gauez kolore desberdineko argiz argiztatzen dute.


Canfranc Estación herrian bertan kokatuta dago, Zientzia Ministerioak, Ara­goiko Gober­nu­ak eta Zara­go­­­za­ko Uniber­tsi­­ta­teak kudeatzen duten fisikako laborategia ere, Labora­torio Sub­terraneo de Canfranc (LSC); partikulen fisikan eta astropartikuletan (espa­ziotik datozen partikuletan) es­pezializatuta dago. Azken den­boraldi honetan hain fa­ma­tuak egin diren neutrinoak detektatzen eta neurtzen jarduten dute bertan. Laborategia Tobazo mendiaren azpian ko­katuta dago, eta bertara iristeko, trenbidearen tu­nela erabili behar da.


Ibilbidea, P lerroko bunkerren albotik pa­sa­tzen da. P le­rroa (P hizkia Pi­ri­nioak hitzetik datorkio), 1944-1959 artean Pirinioetako es­painiar isurialde guztian eraikitako de­fen­tsa multzoa da. Ha­sieran gerra zi­bileko milaka presok, eta on­do­ren soldaduska egiten ari zi­ren gazteek, eraikitako bunkerrak dira. Hor­migoi armatuz eginiko posizio hauek, Frantziarekin muga egiten zu­ten bailaren goialdean eraiki ziren, Franco iparraldetik etor zitekeen inba­sio militar baten beldur zelako. Canfranc bailaran (24. sektorea) eraiki ziren posizio guzti horietatik, Núcleo de Resis­ten­cia nº 111 (Los Ara­ñones) lerroko Punto de Apoyo nº1 multzoa be­rreskuratu da. Do­ze­na bat in­gu­ru bunkerrez osa­tuta dago. Gaur egun, lehen ez zegoen basoaren barruan dau­de, eta bere helburua zen Can­france­ko Gel­to­ki Internazio­na­la babestea. Defentsa nagusia, tankeen kon­trako kainoi batez eta geltokia eta trenbideko tunelaren sa­rre­ra defendatzen zuten hainbat metrailadorez osatuta zegoen.

Ibilbidearen deskribapena
Canfranc Estación herriaren ekialdean, kotxeentzako aparkalekua dago. Hortik hasten da bidea. Lehenik, zubi batetik,  Ara­­gon ibaia gurutzatu behar da. Ibaia igaro ondoren dagoen bidezidorrak, geltoki internazio­naleko trenbidera hurbiltzen gaitu. Trenbidea gurutzatu, eta beste aldean dagoen bidezidorra jarraitu behar da. Igotzen hasi eta 20 minutu ingurura, bidegurutze batera iritsiko gara. Fuente de los Ingenieros adierazten duen bidea hartu behar da. Bideak zig-zag ugari eginez gora egiten du. Desnibela handia da, baina bideak bira pila bat egiten dituenez, oso igoera erosoa da. Fuente de los Inge­nie­ros iturritik igaroko gara. Nor­malean ez du urik eramaten. Horrela bada, zertxobait go­ra­go badago ura hartzeko beste Chorro del Concejal itu­rria. Orain arteko bidea eta hu­rren­go bi ordutan egiten de­na, baso barrutik egiten da. Igo­tzen joan behar da, basotik irten eta Elvi­ra izeneko iturrira iritsi arte.


Iturrian ura hartu ondoren, bideari jarraitu eta berehala Camino de la Carreta izeneko bide zabalera iritsiko gara. Bi­dea, urtegitik irteten den hoditeriaren gainean eginikoa da. Hoditeria horretatik, Canfranc Estación herrian dagoen zentral hidroelektrikora eramaten da ura. Bide horretara iristerakoan, bi aukera daude. Lehena eta errazena, Camino de la Ca­rretari jarraitu eta Ip urtegira hurbiltzea da. Bidea laua da, ia ez du desnibelik, eta ordubete inguruan urtegian uzten gaitu. Bigarren aukera, indartsu edo­ta gogotsu daudenentzat, Mo­le­tara igotzea da. Horrek beste ia bi orduko eta 500 metroko igoera suposatzen du. Denbora ho­­rri gehitu behar zaio, Ip urtegira jaisteko behar den beste ordua.


Moletarako igoeraren azken zati horretan ez dago bide argirik, eta han-hemenka dauden bide arrastoei jarraitu behar zaie. Igoera gogorra da, baina lasaitasunez hartuta nahiko ongi egiten da. Gailurrera igo­tzeko, tximini labur eta erraz batetik egiten dira azken me­tro­ak. Goitik, bistak izugarriak dira. Gure azpian Iserías ain­tzira, ipar aldera Midi d´Assou, hego aldera Collarada (2.884 m), Pala de Alcañis eta Punta Agui­la (2.697 m), eta ekialdera Picos de la Troquera (2.597 m) gailurra. Bailararen beste aldean, Leche­rines eta Aspe gailurrak.
Gailurretik Ip urtegira, eta hortik Canfranc herrira jaistea soilik geratzen da. Guztira ia 3 ordu. Desnibel handia jaisten de­­nez, lasai hartzea komeni! 


LA MOLETA (2.572 metro)

-Non kokatzen da: Huescan, Ip bailararen ezkerraldean.
-Denbora: 7-8 ordu.
-Desnibela: 1.500 metro inguru gorantz eta beste horrenbeste beherantz.
-Zailtasuna: Zailtasun bere­zirik gabekoa. Desnibel handia.
-Beharrezko materiala: Mendiko material arrunta.
-Mendiriz Mendik uztailaren 21 eta 22an egingo du irteera hau.

Kronika egunero, euskaraz eta doan jasotzen segi ahal izateko, Kronikakide gehiago behar dira, eta zer esanik ez, proiektu komunikatibo sendo eta profesional bat garatu nahi badugu.
Egin zaitez KronikaKide!