Parisen ere motxiladun umeen alde

Azaroaren 20a haurren giza eskubideen nazioarteko  eguna izan zen. Zoritxarrez, munduko bidegabekeria askoren jomuga izaten dira umeak, mendera­tzeko errazak baitira, zaurgarriak oso; eta helduen miseriak ordaintzen dituztenak ge­hienetan. Zer esanik ez, ingurune bortitzetan eta eskasian jaioak baldin badira.
Egoera ekonomiko latza iza­­teak soilik ez du baldintza­tzen haurren garapen osasun­tsu eta egokia. Arrazoiak hainbat izan daitezke ekonomikoaz gain: pertsonalak, sozialak, po­litikoak, hezitzaileak eta abar; baina oraingoan, bereziki, gatazka politikoak eragindako sufrimenduari erreparatu nahi genioke, ezkutuan egon baita arazo hau urte luzeetan eta ondorio ikaragarriak  ekartzen ditu oraindik Euskal Herrian. 
Hernanin, esaterako, 54 ume dira guraso edo senideren bat kartzelan dutenak. Ume ho­ri­ek kilometro ugari egitera behartuak daude, ikastola-egunak galdu behar dituzte, eta ga­rran­tzitsuena dena: aita edo amarik gabe hazi behar dute, oso urruti baitituzte. Horrek guztiak, ne­keaz gain, ezinegon eta desoreka emozionala areago­tzen die eta, kasu askotan, bestelako kalteak ere azalera­tzen dira: akademikoak, lagunartekoak, familiakoak, psikologikoak…Urteen joanean, gainera, beren bizitza laburrean bete duten motxila hori geroz eta astunagoa bilaka­tzen zaie. Nork erreparatzen dio, ordea, arazo horri? Non daude beren eskubideak?
Euskal presoen kartzela-po­­litika bertan behera uztea da ga­koa. Helburu hori lortu na­hi­an eman dituzte dagoeneko hainbat urrats Bakearen Arti­sa­­uek, eta guk ere beren aldarri­a­rekin bat egiten dugu. Be­ne­ta­ko bakea nahi bada, gizartean es­ze­natoki horretara iristeko bal­dintzak jarri beharko ditugu, euskal presoen au­zi­a lehenbailehen konpon­tze­ko eta, bide ba­tez, motxiladun umeen su­fri­menduari amaiera emateko. Horregatik guztiagatik, gu aben­duaren 9an Parisen izango gara.