Eguraldia lagun, gaur ilunabarrean, hernaniarrok hitzordu berri bat daukagu Hernaniko ‘Gure esku dago’-k antolatu duen Kriseilu ekitaldiarekin.
Beste behin ere, gizabanako eta gizataldeen arteko aleazio bitxia garenez gero, banaka hurbilduko gara Zinkoenera.
Oraingo honetan ere, gure eskuetatik abiatuko den kriseiluak garraiatuko du gure desira/ametsa gau ilunetik haratago etorkizunaren egunsentiarantz. Bere igoeran bat egingo du beste kriseilu askorekin bakoitzari atxikita doazen begiradak hurbilduz, elkartuz, bateratuz. Minutu hunkigarri horiek ahalbidetuko dute norbanako begirada xumea guztion artean osatutako begirada orokorraren baitan integratzea. Minutu hunkigarri horietan amets kolektibotik sorturiko elkar energiaren zirrara ezagutuko dugu. ‘Banaka’ eta ‘elkar’ giza arloen arteko komunikazio ixila bizipen eder bezain ahaztezin gisa barneratzen da memoria personal eta kolektiboan: hura, zu eta ni, gu eginik.
Adibide sinbolikotzat harturik, aipatutako begirada bateratu horrek adierazten digu partekatze eta partaidetzaren bultzada paregabea urte luzeetan menderatzen gaituen bizi moldearen eraginez sakonki barneratu ditugun pasibotasun eta indibidualismo joerak alboratzeko. Eta, baita ere, amankomunean ditugun erronkei elkarren arteko babesaz aurre egiteko.
Demokrazian, zer indartsuago –orain eta gero, auzoan zein lurralde osoan- erabakitzeko eskubidearen alde dagoen herria baino? Demokrazian, herritarren esku dagoenari eusteko ba ote erabakia beste eskuetan ez uztea baino berme sendoagorik?
Txerta ditzagun gure ametsak errealitatean, lokartu gabe, begiak zabalik, eskuak zabalik, burujabe. Behin eskuak lotu genituen. Orain saiatuko gara gure ametsak gehitzen. Gu nagusi hori eraikitzen dugun heinean argituko zaigu gure erabakia aro berri baten atariraino eramango gaituen bidea.
Lluis Llach-ek betirako kantatu zuen bere Venim del nord, venim del sud abestian: «I caminem per poder ser; i volem ser per caminar».
Goazen herrikide, ibiltari hori. Geroak badu etorkizunik.