Inoizko azpiegitura plan beldurgarriena da AHTa. Lurra-ren suntsiketan eta merkantilizazioan oinarritzen den garapen eredu bat inposatzen du. Baliagarria da bakarrik garrantzizko ekonomia guneak lotzeko, kapital mugimenduei bidea erraztuz eta hiriak bultzatuz lehia bizian dauden zerbitzu zentru gisa, daukatenen eta ez daukatenen arteko tarte soziala haundituz. AHT da, azken urteetan diru-kutxa publikoetatik egin den lapurretarik haundiena, PSOE eta PPren gobernuek egina, eta oposizioak babestua.
Herritar klasearentzat eraso ekonomikoa nagusi den eta gizarte eta zerbitzu publikoetan murrizketak nagusi diren garai hauetan, irain bat da, lapurretaz gain, eta politika neoliberalen adibide garbi bat.
AHTa pentsatua dago konstruktora haundiek kapitala pilatzen segi dezaten laguntzeko. Gastu guztiak diru publikoarekin ordaintzen dira, tren hauetako txartelak, berriz, gutxi batzuek bakarrik erosi ditzakete. Abiadura haundiak irudikatzen du klase nagusiaren jokaera txarra. Inkomunikabideek “aurrerapenaren trena” deitzen diote, “menderatzailearen trena” dena. Tren konbentzionalak -denok erabilten duguna- behar dituen baliabideak xurgatzen ditu eta herri arteko trenen geltokiak itxiarazten eta kotxearen erabilera bultzatzen ditu. Zeharkatzen duen lurraldearen zauria sakona eta mingarria da.
AHTak bidai bakoitzeko elektrizitatean kontsumitzen duena eta 25.000 biztanleko herri batek kontsumitzen duena berdina da. Kilometro bakoitzeko inbertsioaren bataz bestekoa, 20 milioi eurokoa da, km bakoitzaren mantenua 100.000-200.000 artekoa urtean, 500 bidaiariko AHT batek 32,5 milioi euroko kostua du, 65.000 euro bidaiari bakoitzeko. AHT, azkenean, erregimen totalitario bati dagokion azpiegitura da, alferrikakoa, suntsitzailea eta garestia...