Batzutan zaila izaten da emakume izatea...
Irribarrak bukatu eta kajoi guztietan begiratu arren besterik aurkitzen ez duzunean. Ispiluak zeharka begiratzen zaituenean eta zure gorputza sekula ez dela nahi adina ederra izango ulertzen duzunean. Etxerako bueltan, umeak eskolan jaso eta gero, mentalki txosten bat idazten saiatzen zarenean, etxe ondoko supermerkatuan erosketa bizkorra egiten duzun aldi berean, umeen arteko borrokaren soinu banda iskanbilatsuegia ixilarazten saiatzen zaren bitartean eta telefonoari erantzuten, eta kartera lehenbailehen aurkitzen, korrika batean dendatik aldegiteko, ez diezazuten beste behin isun bat jarri.
BATZUTAN OSO ESTRESANTEA DA EMAKUMEA IZATEA. ETA KONPLIKATUA.
Zeren eta Autonomiarako bidean ilea korapilatu egiten da, azkazalak apurtzen dira eta permanente izateari uzten diote. Zeren eta takoiak ez dute jauziari ekiteko behar adina oinarri eskaintzen.
BATZUTAN, ESAN DEZAGUN, EZINEZKOA IZATEN DA EMAKUMEA IZATEA.
Emakumea izan eta Ederra izatea gauza bera direnean. Emakumea izan eta Ama izatea gauza bera direnean. Emakumea izan eta Maitagarria izatea gauza bera direnean. Emakumea izan eta Langilea izatea, piezak etengabean gehitzen dituen puzzlea denean. Non piezak askotan ez duten enkajatzen, nahiz eta lan kontziliazio eta ahalegin askorekin mozten dituzun. Buru-hausgarri batean bihurtzen den errealidade bat, non irartzagailuaren txirrina, umearen negarrarekin nahasten zaizun. Eta umearen negarra lantegiaren sirenarekin. Eta lantegiaren sirena labearen alarmarekin. Eta labearen alarma zure alarma sekretuekin. Eta zure alarma eta pentsamenduak diren horiek gainontzekoen alarma eta pentsamenduekin.
BATZUTAN ZAILA IZATEN DA EMAKUMEA IZATEA.
Eta askotan neketsua da. Eta maizegi aspergarria izaten da emakumea izatea, izugarri aspergarria.
Gutxienez, batzutan, ez da horren zaila izaten Emakumea izatea. Erraza baizik. Esker onekoa. Eta oso ederra. Leuna eta finkoa den doinua. Pribilegio bat.
Antzinako sustrai baten kemena duen zerbait. Mendi baten begirada lasaia, zeinetan hamaika paisaia oraindik hausnartzeko dauden.
Itziar Lamuedra Calo