Brasil eta Euskadi artean banatu dira Donostiako Zinemaldiko aurtengo sariak

Amaia Garcia Gonzalez

Jon Garaño, Jose Mari Goe­na­ga eta Aitor Arregik zuzen­dutako La Trinchera Infinita fil­mak bi sari jaso zituen epai­mahai ofizialaren esku (zuzen­dari onenaren saria eta gidoi onenaren saria) eta guztira sei sari jaso dituzte jaialdian. Rio de Janeiroko fabela baten bi­zitza erakusten duen Pacif­i­cado filmak aldiz, 3 sari jaso zituen, besteak beste, hain pre­ziatua den Urrezko Maskorra.

Aurten ere, kritika eta epaimahaia ez dira ados egon Donostiako Zinemaldian. Kri­tikak La Trinchera Infinita pe­likula saritu du FIPRESCI sa­ri­a­ren eta Feroz sariaren bitartez. Euskal produkzioa izanik ere, Andaluziako istorio bat kon­tatzen digu film honek. Gerra Zibilean Higinio bere etxean ezkutatu zen eta 30 urte eman zituen horrela, frankismoak amnistia legea egin zuen arte. Jon Garaño, Jose Mari Goenaga eta Aitor Arregik gazteleraz lehen aldiz egin duten filma da eta zinemaldiko arrakasta hau, hurrengo hilabeteetan izan­go dutenaren hasiera dela esan daiteke. Kalitate handiko filma egin dute eta filma, areto ko­mer­tzialetan, urriaren 31n estrei­na­tuko da. Goya eta Feroz sarietan gogokoenen artean egongo den pelikula dela argi dago. 

Pacificado izan da Urrezko Maskorra jaso duen filma. Ho­rretaz gain, gizonezko aktore onenaren Zilarrezko Maskorra eta argazki onenaren Epai­mahaiaren Saria jaso du ere. Paxton Winters zuzendariak fabela baten bihotzera eraman gaitu film honen bitartez, zehazki, Rio de Janeiroko Joku Olinpikoen osteko unera. Lan aparta da honako hau ere, baina ez zegoen faboritoen ar­te­an. Harridura handiz jaso zen albiste hau prentsa are­to­an, askok uste zutelako Urrez­ko Maskorra La Trinchera Infinitak jasoko zuela. 

Belen Funesen La hija de un ladrón pelikulan egindako la­na­rengatik, Greta Fernandez aktore katalanak ere Zila­rrez­ko Maskorra jaso du. Funesen lehen luzemetraian Sara eta bere aitaren erlazioa dugu hizpide. Sara 21 urtetako gaz­tea da, baina bere gainean ar­dura asko ditu: bere semea, be­re neba eta bere bizitza aurrera atera nahi ditu, baina ez du lan egonkorrik. Film honek Bartzelona inguruko periferian bizi den egoera zaila era­ku­tsi­ko digu, baina Sararen begie­tatik. Filma orainaldian kon­tatua dago eta iraganean ger­ta­tu zenari ez zaio erre­fe­ren­tzia egiten. Aktore protagonis­tak Greta eta Eduard Fernan­dez aita-alabak dira eta lan ho­nen­gatik jaso du aktore gaz­teak hain preziatua den saria.

Sari nagusiez gain, pelikula gehiago egon dira ikusgai Do­nostian aste honetan. Aipa­tzekoa da aurten ohitura zahar bat berreskuratu dela Zine­mal­dian. Ustekabeko filma izan da berritasuna, astean zehar jakin zen Joker izango zela ustekabeko filma, baina jaialdiaren hasieran ez ge­ne­kien zein pelikula egongo zen ikusgai larunbateko emanal­dian. Aukeratutako pelikulak Veneziako zinemaldian Urrez­ko Lehoia jaso zuen eta Joa­quin Phoenixen aktore lana ika­ragarria da. Anti heroi bat dugu film honetan, DC Komi­kie­tako pertsonaia dena. Joke­rra Batmanen arerio histo­ri­koa da, baina film honetan ez dugu Batman aurkituko. Gizon traumatizatu baten bizitza iku­siko dugu, bere amarekin bizi da eta pailazo lana ez doakio oso ondo. Fabula aparta da eta sistema kapitalistaren kritika bikaina da. Joker Oscar sarietarako faboritoen artean jarri da eta agian urteko film onenen zerrendan ere egongo da. Ikusteke dago Joaquin Phoenixek Oscar saria jasotzen duen lan honengatik, merezia du eta. 

Veneziako zinemaldian aur­keztu zen beste pelikula bat da Pablo Larrain zuzendari txiletarraren Ema. Estatu Ba­tu­etan lan egin ostean, film honen bitartez Larrain Txilera itzultzen da. Valparaisora era­mango gaitu zehazki eta bikote gazte baten drama kontatzen digu, re­ggetoi doinuekin. Ema eta Gas­tonek, haur bat adop­tatu os­tean, kustodia galdu egiten du­te eta galera horren ondorioak ikusiko ditugu film gogor eta zoro honetan. La­rrain Emaren barnera sartuko da eta bere etsipena sentituko dugu pan­taila handian.  Er­la­zio konben­tzio­nalak apur­tzen ditu peli­ku­lak eta Emaren bitartez, fa­mi­lia eredu desber­dina sortuko da protagonisten artean. Zine­mal­diko pelikula onenaren artean dagoen lana dela uste dut. 

Donostiako Zinemaldira askotan etorri da Gael Garcia Bernal aktore eta zuzendari mexikarra. Aurten ere lan ugari aurkeztu ditu, besteak beste, Larrainen Ema, Pe­ne­lope Cruzekin egin duen Wasp Network eta baita berak zu­zen­dari moduan aurkeztu duen Chicuarotes. Azken lan hau zuzendari moduan egin duen bere bigarren lana da eta Mexico DFko auzo eze­za­gun batera eramango gaitu. Bertan bi gazteren bizitza ikusiko dugu, beren auzotik ateratzeko edozer egiteko prest dauden bi gazte, ze­haz­ki. Beraien hel­bu­rua lortzeko, hainbat ekintza bortitz egin be­harko dituzte eta ez dute erraza izango. In­dar­keriaz beteriko gizarte bat era­kusten digu Garcia Bernalek eta pro­posamen aski interes­garria aurkeztu zuen Hori­zontes La­tinos sailean.