Motoziklismo txapelketak, aurreneko pertsonan bizitu ditu aurten, Aitor Olalla hernanirrak. Txikitatik du motorrerako afizioa, eta bolantea eta erruedak dituen orok ematen dio atentzioa. Hala ere, inoiz gutxitan imaginatu du bere burua txapelketetan parte hartzen, baina gauza baten atzetik bestea datorrela esaten da askotan, eta hala gertatu zaio aurten Aitor Olallari.
2003an atera zuen zilindrada haundiko motoak gidatzeko baimena, eta berehala erosi zuen aurreneko motorra, Honda CBR 1000. Afizionatu guztiak bezala, herriko eta inguruko karreteretan egin zituen aurreneko kilometroak, baina lagun batzuen gomendioa jarraituta, zirkuitoetan probatzea erabaki zuen. Probatu... eta ezin utzi! Hor hasi zen dena: «hasiera batean disfrutatzeko asmoarekin joaten nintzen zirkuitoetara, bai Motorlandera (Teruel) eta baita Los Arcosera (Nafarroa), eta denbora onak egiten hasi nintzen. Lagunek eta zirkuitoetan elkartzen den jende eta pilotoek txapelketetan parte hartzera animatu ninduten, eta osabak emandako pausuari esker sartu nintzen mundu honetan».
Asturiaseko talde batekin, aurreneko lasterketak
Olallaren osabak eman zuen pausu definitiboa. Zirkuitoetarako joan-etorrian Asturiano batzuk ezagutu zituzten, eta hauek txapelketetan parte hartzeko ekipo bat zuten. Hala, osabak ilobaren berri eman zien: «osabak kontaktatu zuen beraiekin, Motorland eta Los Arcoseko zirkuitoetan egiten nuen denboren berri eman zien, eta proba bat egin zidaten beraiek esandako zirkuitu batean. Nola korritzen nuen gustatu, eta beraiekin korritzen hasi nintzen. Ezin hobeto hasi zen dena».
«Amateur mailako txapelketetan parte hartzeko bi baldintza bete behar dira: bat, lehendik txapelketa batean inoiz korritu ez izana; eta bi, motorra seriekoa izatea, aldaketa askorik gabea»
Ekipo eta guzti, lasterketetarako motor berria erosi zuen Olallak, Suzuki GSRX 1000. Jantzia egin, motorra puntuan jarri eta lasterketarako prest zen. Amateur mailako lasterketetan parte hartzeko bi baldintza bete behar dira: aurrenekoa, lehendik txapelketa batean inoiz korritu ez izana, ezta zilindrada gutxiagoko motorrekin ere; eta bigarrena, motorra seriekoa izatea, hau da, aldaketa askorik gabea, asko jota tubo-eskapea eta amortiguadoreak aldatuta. Olallak bi baldintza betetzen zituen, eta beraz, Iparreko Zonaldeko txapelketan hartu zuen parte.
Laugarren, Iparreko Zonaldeko txapelketan
Iparreko Zonaldeko txapelketa, hiru txapelketek osatzen dute: Aragoiko txapelketak, Iparreko txapelketak, eta Open Kopak, eta bakoitzean lortutako emaitzak orokorrerako puntuatzen dute. Olallak hasiera ezin hobea izan zuen txapelketen munduan, aurreneko bietan podiumean bukatzea lortu baitzuen, hirugarren postuan helmuga pasata. Hirugarrengo txapelketan ordea, Motorlanden korritutakoan, freno gabe geratu zen ia hasieratik, eta hala egin behar izan zuen ia lasterketa osoa. Hiru emaitzen batura eginda, laugarren bukatu zuen txapelketa orokorra, Iparreko Zonaldekoa. Beraz, eta kontuan izanda aurreneko urtea duela, gustura da lortutako emaitzarekin: «balorazioa ona da, lagunek ere hala esaten didate. Ekipoarekin izandako arazoak ordea, diru asko gastatzea suposatu didate, eta hori da alde negatibo bakarra».
Txapelketako bigarren lasterketa Los Arcosen korritu zen, eta Hernaniko eta Burgoseko jende ugari gerturatu zen bertara, Olalla animatzera. Nonbait, ekipoko arduradunari ez omen zitzaion hainbeste jende boxeetan egotea gustatu, eta Olallari momentuan zerbait esan beharrean, hurrengo karreretan boxetik kanpo uztea erabaki zuen: «ez zidan inongo esplikaziorik eman, eta ondorenean jakin dudan guztia eta gero, badakit jendearena aitzakia besterik ez zela izan. Hasiberrietaz aprobetxatzen dira, eta gure ezjakintasunaz baliatu ziren».
«Ordutik aurrera nire kabuz egin behar izan nuen guztia»
Ekiporik gabe, Olallak berak egin behar izan zuen handik aurrerako guztia: boxak alkilatu, dirua aurreratu, motorra konpondu... lagunen eta familiaren laguntza ezinbestekoa izan dela aitotu dio pilotak Kronikari: «eskerrak lagunen, familiaren eta jefearen laguntza izan dudan. San Joanetan esaterako, gau elektronikoko barran ateratako dirua niretzat izan zen, eta kamiseta batzuk ere jarri genituen salgai. Horrez gain, diruz ere lagundu didate».
Motorreko kirol guztiak garestiak direla jakina da, eta kostu hori guztia pilotoak bere gain hartzea ezinezkoa da. Federatzeak 300 euro, karrera bakoitzak 100 euro, aldiro erruedak aldatu beharra... datorren urtera begira, patrozinadorea edo laguntza beharko du Olallak aurtengo bideari jarraipena emateko. Hala ere, gogoz eta ilusioz da, etorkizunari aurre egiteko.