Dentista finkorik ez dugunean, edo gure ohiko dentistak erretiroa hartu duenean, ez dakigu zein dentista aukeratu. Lagunek edo senitartekoek esaten digutenaz fidatzen gara, baita dituen tarifez edo hortz-klinika batek izan dezakeen itxuraz ere. Baina, egia esan, gauza horiek ez dira garrantzitsuak; izan ere, gure senideek edo lagunek ez dute odontologiaz ulertzen, eta prezioek edo itxurak ez dizute bermatzen diagnostiko zuzena egitea edo zure arazoa konpontzea.
Kontuan hartu beharreko 3 gauza daude gure hortz-klinika zuzena aukeratzeko.
Lehenik eta behin, garrantzitsuak dira erabiltzen diren materialak. Baita konponketak eta protesien, koroen eta gainerakoen fabrikazioa jasotzen dituen laborategia. Materialei buruz ez dakienarentzat zaila da hori baloratzea, baina beti bilatu dezake informazioa Interneten. AKOIn, adibidez, gama altuko materialekin bakarrik lan egiten dugu, hala nola Zirkonioarekin eta Litioko Di silikatoarekin, eta beste klinika batzuek haientzat material merkeena jartzen duten prezio berean eskaintzen ditugu, metala/zeramika, esaterako. Hori horrela dela ziur egoteko, beti eska diezagukete protesiaren fabrikazio-gida bat eta osasun-arloko betetze-ziurtagiria, fabrikatzaileak zigilatuta eta sinatuta (kasu honetan, hortz-laborategiak).
Bigarrenik, oso garrantzitsua da klinikak nola jokatzen duen kasu zailenetan batzuetan agertzen diren konplikazioekin. Zoritxarrez, beti ezin da denean asmatu eta % 100ean eraginkorra izan, baina zuzen jokatu ahal da eta inoiz ez errua pazientearen gain deskargatu. Beti konpondu daiteke soluzio horrek izan ditzakeen kostu guztiak bere gain hartuz. Askotan entzuten da, «gaizki egin zidaten lana, eta handik denbora askora beste norabait joan behar izan dut, gaizki egin zidatena konpondu nahi ez zidatelako». AKOIn ez gaitu izutzen akatsei aurre egiteak eta edozein egoera konpontzeak, kosta ahala kosta.
Azkenik, kontuan hartu beharrekoa klinikaren etika edo lan-filosofia da. Gure aho-hortzen osasunerako onena ahalik eta kontserbadoreena izatea da. Hori tratamenduetan etapak erreta egiten da; hau da, dentistarengana minez edo molestiaz joaten garenean, izan daiteke txantxar batengatik. Txantxarraren tamainaren arabera, hortza bizirik mantendu eta enpastatu daiteke, edo desbitalizatu + enpastatu edo zorroa edo koroa jarri; edo, azken baliabide gisa, atera eta berriro ezarri. Odontologoaren etikak garrantzi haundia du hemen. Kasu askotan, negozio hutsagatik aukeratzen da diru gehien sortzen duen irtenbidea, hau da, desbitalizatzearena eta enpastatzearena, soluzio kontserbadoreena enpastatzea edo berreraikitzea denean, edo inplantea ateratzea eta jartzea aukeratzen denean, gainerako soluzio posibleak gaindituz. Denok ezagutzen ditugun eta kopiatzen dituzten kateen ohiko praktika da hori. Egokiena, gure jarduteko filosofiaren arabera, hortza bizirik mantentzeko ahalegin guztiak egitea litzateke. Horrek funtzionatzen ez badu, hurrengo konponbidera pasatuko litzateke, edo, ondoren, erauzketa + inplantera azken baliabide gisa.