Nolakoa izan da Tripontziren bilakaera?
Hasi ginen plater konbinatuak prestatzen, eta prozesu luze baten ostean, eboluzio bat egin genuen: jatetxe izatera pasa ginen. Obra egitean ere taberna itxuratik jatetxe itxura izatera pasa da lokala. Hori izan da gure prozesua, plater konbinatuetatik, maila gehixeago duten platerak eskaintzera igaro gara, eta oso gustura gaude egungo eskaintzarekin.
Nolakoak dira zuen bezeroak?
Lehen gazte jende gehiago etortzen zen, ogitartekoak eta plater sinpleagoak egiten genituelako, baina orain eskaintzen duguna helduek oso gustuko dute.
Bazkari familiar gehiago izaten ditugu gurean, beste estilo bat hartu baitu Tripontzik. Zentzu horretan, Hernaniko herritarrekin badago fidelizazio bat, esaterako astebururo etortzen direnak. Eta oso eskertuta gaude beraiekin.
Zeintzuk dira zuen lanaren alde onak eta zeintzuk dira txarrak?
Alde onak eta txarrak, nagusi bezala eta langile bezala, ezberdinak dira. Ostalaritza gustatzen bazaizu, gure kasuan nagusiak garenez, gure burua kudeatzen dugu, ordutegiak gure modura moldatu, guk gure erabakiak hartzen ditugu... Eta hori oso positiboa da. Gero badauka alde okerrago bat: mundu guztia parrandan eta jai giroan dagoenenean, zu lanean ari zarela.
Horrez gain, ostalaritza nekagarria da, lan honek asko nekatzen zaitu, ordu asko dira; izan ere, momentu oro duzu presente jatetxearen egoera... Hau guztia nagusiaren paperean diogu. Era berean, lan honek, bueltan, asebetetzea ekartzen digu, eta ez gara ekonomikoaz ari, herritarren erantzunaz ari gara, gure ilusioa da denek gustura jatea gurean.