Zortzi denboraldiz jarraian ikusi dute taldea Ohorezko Mailan, Hernaniren jarraitzaileek, astebururo talde indartsuenekin borrokan. Eta astebururo aritu dira bultzada ematen, trikoloreei. Bigarren mailara jaitsi izanak ez du aldatuko hori, Maixa Ruizek eta Joxe Pavonek nabarmendu dutenez. Taldearen bi jarraitzaile oso fidel dira haiek, beste asko bezala.
Urteak daramazkizue taldeari jarraitzen, ezta?
Igoeraren denboraldia baino bi edo hiru urte lehenago hasi ginen taldeari jarraitzen, maiztasun haundiarekin. Hernanin jokatu diren partidu guztietan egon gara, eta kanpokoetan, ahal izan dugun guztietan!
Kanpoan ere makina bat partidu ikusitakoak zarete, beraz... Non izan zarete?
Bartzelonan, Madrilen, Santanderren, Getxon, Ordizian...
Eta zein da ondoen gogoratzen duzuen bidaia?
2017ko urrian Bartzelonara egindakoa daukagu bereziki gogoan, bi arrazoirengatik. Batetik, igandean ikusi genuelako Ohorezko Mailako taldea, eta larunbat arratsaldean Azeri Zaharrak aritu zirelako, Bartzelonako beteranoen kontra. Zoritxarrez, batenbat lesionatuta bueltatu zen, baina hori behin baino gehiagotan gertatzen da, Azeri Zaharrek jokatzen dutenean (barrez). Eta bestetik, Bartzelonako erreferendumaren giroa bizitu genuen, hauteslekuak, jendea oso ilara luzeetan kalean, ordena publikokoak bere martxan...
Nondik datorkizue zaletasun hori, taldearekiko?
Joxe: Nik taldearekin jokatu nuen gaztetan, eta orain Azeri Zaharrak beteranoen taldean ere aritzen naiz. Baina, batez ere, herriak errugbiarekin beti izan duen lotura hori da guri ere zaletasuna sortu ziguna.
Maixa: Nik errugbia ez nuen ezagutu gaztetan, eta jokatu ere ez dut egin. Atletismoa nuen gustuko, eta horretan aritu nintzen. Baina denborarekin, errugbiaren harra sartu zitzaidan, eta erakarri egin ninduen giroak eta laguntasunak, nahiz eta batzuetan ez ditudan arauak ulertzen... (barrez).
Eta zer ematen dizue taldeak?
Balore batzuk irudikatzen ditu, eta balore horiekin identifikatzen gara gu ere: laguntasuna, talde-lana, zintzotasuna, tranparik ez egitea... Zerikusirik ez puntako beste kirol batzuekin, aipatu beharrik ez dago zein.
Ohorezko Mailan zortzi denboraldi segidan jokatu ondoren, bigarrenean ariko da Hernani aurten. Penaz hartuko zenuten, ezta?
Hasieran bai. Baina ulertzen dugu oso zaila dela, oso polita ere izan arren, talde amateur bat lehiatzea liga semiprofesional batean. Eta horrek desgaste haundia eragiten du taldean eta klubean. Fisikoki indartsuagoak diren jokalari profesionalen kontra aritzeak, lesionatzeko arrisku haundia dakar, eta hori ez da ona gure mutilentzat; horrela ezin da jokoaz gozatu. Era berean, uste dugu batzuek ez dutela gogoko, talde amateur batek irabaztea talde profesional bati, eta beraz...
Gogo berberarekin jarraituko duzue partiduetara joaten?
Joxe: Bai, noski. Gainera, aurten taldeen maila orekatuagoa izango da, eta gehiago gozatuko dugu taldearekin. Eta gertuagoko herrietara egingo ditugu bidaiak, uzten badigute behintzat.
Maixa: Halaxe da. Uzten diguten guztietan, bai gu eta bai kanpoko partiduetara joan ohi diren zaleek, jarraituko dugu zarata ateratzen, gure taldeak jokatuko duen herrietan. Horretarako, eramaten ditugu turutak, karrakak, bozinak...
Eta ez badizuete uzten partiduetara joaten?
Ba ordenagailuan ikusi beharko ditugu. Baina uzten diguten guztietan, hantxe izango gara!
Eta tarte hau aprobetxatu nahi dugu, gogoratzeko Hernaniko zale guztiekin. Eta bereziki barra bravakoekin; Katangako zaleekin, kanpoko partiduetara etortzen direnak, bidaiak antolatzen direnean; Juanito presidentearekin, oso atsegina delako; Iruñeako lagunekin, aukera duten guztietan animatzera etortzen direnak; eta Imanol gure lagunarekin.