Gure arbaso feministek emakumeon askapenaren alde jo-ta-ke borrokatu zutenean ez zekiten zein zaila izango zen lana eta amatasuna uztartzea. Egun, haurrak izateko adinean dagoen edota jada ama den emakume batek ilargira joatea bezain zaila du enplegu bat aurkitzea; horregatik, autonomo egitea ia aukera bakarra du, seme-alabak zaintzeko denbora izan nahi badu bederen.
Amatasuna ez da baloratzen, nahiz eta gure ondorengoak etorkizun hurbilean ekonomiari eutsiko diotenak izango diren. Zer espero daiteke egunen batean ama izan ahal izateko beren obuluak izoztera behartzen gaituen gizarte batengandik? Amatasuna atzeratzea eta, ondorioz, ugalkortasun-tratamenduetara jotzera derrigortzen gaituen antolakuntza-sistema batengandik?
Ni ama eta autonomoa naiz. Nire lana aurrera ateratzeko zain eta muin dihardut egunero, nire seme-alaben zaintza inori egokitu gabe. Ez da, ordea, inolaz ere erraza. Bizkortu daitezela gobernuak eta enpresak, inork eusten ez duen gizartea balantzaka egin eta amiltzen baita.
María Rodríguez Mouriño.
CINCO PRODUCCIONES