Espainiako Master Txapelketan aritu berri zarete, eta bost domina ekarri dituzue. Zein balorazio egiten duzue?
Iñigo Goñi: Balorazio ona. Iazko urtearekin alderatuta, prestakuntza aldatu nuen, estilo libreari garrantzi gehiago emanez eta bizkar gutxiago eginez. Denboretan nabaritu da hori. Postuak denboren ondorio dira.
Luis Goñi: Positiboa. Bihar jokatuko den Espainiako Iraupen Luzeko Txapelketa dut helburu nagusi, eta test bezala entrenamendurik hoberena izan da.
Pozik bueltatuko zineten, ezta?
L.G eta I.G: Bai. Gainera, aurrera begira hobekuntza izan dezakegun sentsazioarekin.
Zuk Luis, proba bakarrean parte hartu zenuen, eta txapeldun izan zinen. Zergatik bakarrik 800 metrokoan? Irabazteko moduan ikusten zinen?
L.G.: Txapelketa ostegunetik igandera bitarte ospatu zen, eta astean zehar ezin izan nuen parte hartu lanaren ondorioz. 800 metrokoa larunbatean egiten zen igeri eta horregatik egin nuen proba bakarra. Kontuan hartuta iraupen luzekoa prestatzen ari naizela, egoki zetorkidan. Ongi aurkitzen naiz eta bai, irabazteko aukerak ikusten nituen.
Zuk Iñigo, hainbat proba egin dituzu, eta lau domina lortu, 400 metrokoa irabazita.
I.G.: 400 metrokoa irabaztea sorpresa izan zen, lehen egunean. Anaiari eskertu beharko diot bertan ez parte hartu izana... Ni berez bizkar estiloan naiz espezialista eta 200 bizkarrean, bost ehunenekotara geratu nintzen lehen postutik. Absolutu mailan igeri egiten nuenean 200 tximeleta ere askotan egiten nuen eta naiz eta igeriketako frogarik gogorrenetakoa izan ongi moldatzen naiz.
Estatuko onenen artean ezarri zarete masterretan. Nolako maila dago?
I.G. eta L.G.: Urtetik urtera gero eta maila altuagoa dago. 1.300 igerilaritik gora aritu dira Gijonen. Garai batean igeriketa oso gazterik uzten zuen jendeak, askok 18 urte betetzean, baina gaur egun jarraitu egiten da, eta horiek denak absolutu izatetik master izatera jarraian pasatzen dira. Munduko errekorrak ere egin dituzte Gijonen, gure adin mailan. Bere garaian absolutu mailan Estatuko txapeldun izandakoak ere aritzen dira.
Eta estatuan bakarrik ez, Munduko Txapelketan ere, aurrean ibili izan zarete. Azkenekoan, Kazanen, brontze bana lortu zenuten. Haundia izango da, mundu mailan hain aurrean ikustea, ezta?
L.G. eta I.G.: Dudarik gabe. esperientzia ederra izan zen. Berezia gainera, munduko igerilari hoberenekin batera egon baikinen kirolarien herrian bizitzen, egun desberdinetan zehar. Bai Masterrak eta bai absolutuak, elkarrekin geunden bai igerilekuetan, bai autobusetan, bai loungean… Polita da Sun Yang, Paltrinieri, Chad Le Clos, Guy edota Rafa Muñoz bezalako igerilariekin egon, hitz egin edota bazkaltzea. Kazaneko Munduko Txapelketa oso berezia izan zen maila guztietan. Zaila izango da antolakuntza hobeagorik aurkitzea.
Ez dauka mugarik zuen kirol ibilbideak? Noiz arte egon nahi duzue igeriketan?
L.G. eta I.G.: Gure mugak aspaldi aurkitu genituen. Orain mantentzea da helburua. Osasunagatik, leku desberdinak ezagutu eta motibazioak bilatzeko aritzen gara orain igerian. Kirola egitea inbertsio bat da.
Zein helburu dauzkazue epe motzera? Zein proba irabazi nahiko zenukete? Zer lortu?
L.G.: Espainiako Iraupen Luzeko Txapelketa (3.000 metro) irabaztea asteburu honetan bertan, 40 plus kategorian, Matarón. Eta Espainiako errekorra egitea. Nire helburu nagusia, Getaria-Zarautz zeharkaldia irabaztea da. Inoiz ez dut lortu eta falta zaidan bakarra da Euskal Herrian egiten diren zeharkaldien artean.
I.G.: Udara aldera, bizkarreko frogetan Espainiako errekorretara hurbiltzea gustatuko litzaidake, 40-44 urteko kategorian eta 50 metroko igerilekuan. Eta amesteagatik, zergatik ez, baten bat apurtzea.
Zuen momenturik politenak igeriketan? Lorpen haundienak?
L.G.: Momenturik politena izan zen, 16 urteren ondoren igeriketara bueltatu eta lehiakorra nintzela ikustea. Igeriketa gazteentzako kirola da, eta polita izan da, 40 urteren bueltan, zeharkaldietan Euskal Herriko igerilari hoberenen pare edo gainetik ibiltzea. Lorpenik haundiena, berriz, Goteborg eta Kazaneko Munduko Txapelketetan domina lortzea. Eta 17-18 urte nituenean, lorpenik haundiena, dudarik gabe, Hernani bezalako talde xume batean errendimendu altuko zentroetan igeri zebilen jendearen mailan edo gertu lehiatzea izan zen.
I.G.: 1993 eta 1994 urteetan, Espainiako Igeriketa Txapelketa Nagusietan igeri egitea.
Zein pena geratu zaizue? Lortu gabeko helbururen bat...
I.G.: Zapaia inoiz ezagutu ez izana. Gaur egungo ikuspuntutik konturatzen zara, 17 urterekin eta egiten genituen entrenamendu xumeekin, Euskal Herri mailan goian igeri ibiltzen ginela, ibilbide motzegia eta oraindik ere asko hobetzeko marjinarekin.
L.G.: Ez zait penarik geratzen. Igeri utzi eta arraunean hasi eta gero, gauza eta garaipen politak lortu nituen. Baita momentu onak bizi ere.